ในเมืองแห่งหนึ่งมีช่างไม้สองคนที่มีความสามารถมาก วันหนึ่งกษัตริย์ทรงมีพระประสงค์จะทราบว่าระหว่างช่างไม้สองคนนี้ ช่างคนใด เป็นช่างไม้ที่เก่งที่สุดในพระราชอาณาจักรของพระองค์ พระองค์จึงจัดการแข่งขันสร้างบ้านขึ้น โดยให้ช่าง 2 คนสร้างบ้านที่คิดว่าสวยที่สุด แข็งแรงที่สุด ดีที่สุดในระยะเวลา 1 เดือน
เมื่อได้ยินเช่นนี้นายช่างคนแรกกลับไปด้วยความมั่นใจ เพราะเขารู้ว่าในเมืองแห่งนี้ไม่มีใครมีเครื่องมือก่อสร้างที่ดีและทันสมัยที่สุดเท่ากับเขา ในขณะที่ช่างคนที่สองยังคงนิ่งเฉยไม่มีท่าทีอะไร
เมื่อครบกำหนด 1 เดือน พระราชาได้เรียกผู้เชี่ยวชาญเรื่องการสร้างบ้านมาเป็นผู้ตัดสิน เขาตรวจตรางานของช่างทั้งสองอย่างละเอียด และพบว่างานของช่างคนที่สองดีกว่างานของช่างคนแรกมาก เขาจึงแจ้งผลการตรวจของเขาให้กับกษัตริย์ กษัตริย์จึงประกาศให้ช่างคนที่สองเป็นช่างที่เก่งที่สุดในเมืองของพระองค์
กษัตริย์รู้สึกไม่เข้าใจในบางสิ่งจึงได้ตรัสถามช่างคนที่สองว่า “เราได้ยินว่านายช่างคนแรกมีเครื่องมือก่อสร้างที่ดีและทันสมัยที่สุดในเมืองนี้มิใช่หรือ? แล้วทำไมเธอซึ่งมีเครื่องมือที่ด้อยกว่าจึงสร้างผลงานได้ดีกว่า เธอมีเคล็ดลับอะไร?”
“ข้าแต่พระราชา ช่างคนแรกอาจจะมีเครื่องมือ อุปกรณ์ก่อสร้างที่ดีที่สุดในเมืองนี้ แต่ข้าพระองค์มีผู้ร่วมงานที่ขยันที่สุด เสียสละที่สุด อุทิศตนให้กับงานมากที่สุดในเมืองนี้ และนั่นคือเหตุผลที่ผลงานของข้าพระองค์ออกมาดีกว่า”
ชวนคิดสะกิดใจ
ผู้ร่วมงานที่ดี คือ คือบุคลากรอันทรงคุณค่าที่สุดในการทำงาน แล้วคุณเคารพ เห็นคุณค่า และให้เกียรติเพื่อนร่วมงานของคุณแค่ไหน???
