- พระชรารูปหนึ่งนั่งอยู่ข้างทาง ดวงตาทั้งสองปิดสนิท ขาไขว้กัน และมือประสานอยู่บนตัก ท่านกำลังอยู่ในสมาธิอันล้ำลึก
- ทันใดนั้น การทำสมาธิของท่านก็ถูกรบกวน ด้วยเสียงกร้าวของนักรบซามูไรผู้หนึ่ง “ผู้เฒ่า สอนข้าเรื่องสวรรค์กับนรกซิ”
- ในตอนแรกเหมือนกับว่าพระรูปนั้นไม่ได้ยิน ไม่มีการโต้ตอบใดๆเลย แต่ในไม่ช้าท่านก็ลืมตา ยิ้มจางๆปรากฏที่มุมปาก ขณะที่ซามูไรยืนรอ หมดความอดทน รำคาญมากขึ้นในแต่ละวินาทีที่ผ่านไป
- “เจ้าอยากรู้เรื่องความลับของสวรรค์กับนรกหรือ” พระพูดขึ้นในที่สุด “เจ้าคนหยาบคาย มือไม้เปื้อนไปด้วยขี้ดิน ผมก็ไม่เคยหวี ลมหายใจก็เน่า มีดดาบของเจ้าก็ไม่ดูแล ปล่อยให้สนิมจับ เจ้าคนน่าเกลียด แม่ของเจ้าก็แต่งตัวให้เจ้าอย่างน่าขัน เจ้าจะมาถามข้าถึงเรื่องสวรรค์กับนรกหรือ”
- ซามูไรสบถอย่างหยาบคาย ชักดาบออกมา และยกขึ้นสูงเหนือศีรษะ ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม เส้นเลือดที่คอโปนอย่างชัดเจน ขณะที่เขาเตรียมจะตัดคอพระออกจากร่าง
- “นั่นคือนรก” พระชรากล่าวอย่างอ่อนโยน ขณะที่มีดดาบเริ่มลดต่ำลงมาในเสี้ยววินาทีนั้น ซามูไรรู้สึกถึงความประหลาดใจ ความยำเกรง ความเมตตา และความรักที่มีต่อพระชราผู้อ่อนโยน ผู้กล้าเสี่ยงชีวิตของตนเอง เพื่อสั่งสอนเขา เขาหยุดดาบกลางอากาศ น้ำตาคลอด้วยความสำนึกผิด
- “และนั่น” พระพูด “คือสวรรค์”
ขอบคุณเจ้าของเรื่อง