ขอทานยากจนคนหนึ่งกำลังคุกเข่าอยู่หน้าพระแท่น เขากำลังหลับตาอธิษฐานภาวนา “ข้าแต่พระเจ้า” เขาสวด “ลูกวอนขอพระองค์ โปรดประทานเงินสักเล็กน้อยให้ลูก เพื่อลูกจะได้ใช้ซื้ออาหาร ลูกหิวเหลือเกิน”
ชายผู้ยากจนยังคงภาวนาจนถึงเวลาเย็น เขายังคงอธิษฐานภาวนาเช่นเดิมว่า “ข้าแต่พระเจ้า โปรดประทานเงินสักเล็กน้อยให้ลูก เพื่อลูกจะได้ใช้ซื้ออาหาร ลูกหิวเหลือเกิน”
ที่สุดมีเสียงมาจากตู้ศีลตรัสว่า “เราตอบคำภาวนาของลูกตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว”
“แต่พระเจ้าข้าลูกไม่พบเงินสักบาทเดียวที่จะนำไปซื้ออาหารได้” ชายขอทานแย้งพระเจ้า
“ลูกจะเห็นเงินได้อย่างไร ในเมื่อตาของลูกยังปิดอยู่ตั้งแต่เช้าจนถึงเวลานี้” พระเจ้าตรัสตอบ
ในที่สุดชายขอทานลืมตาขึ้นและพบถุงเงินวางอยู่ข้างๆ ตัวเขา พระเจ้าส่งมันมาให้เขาตั้งแต่ตอนเช้า ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาภาวนาวอนขอพระองค์ เขามองไม่เห็นคำตอบจากพระเจ้าต่อการสวดภาวนาของเขา เพราะเขาไม่ยอมลืมตานั่นเอง
ชวนรำพึง ความรักของพระเจ้าอยู่รอบ ๆ ตัวเรา แต่หลาย ๆ ครั้ง เราอาจมองไม่เห็นเพราะเราจดจ่ออยู่แต่ความต้องการของเรา จะทำอย่างไรดีเพื่อให้เราคิดถึงตัวเองให้น้อยลง และรักพระเจ้าให้มากขึ้น
