หลายปีมาแล้วชายแก่คนหนึ่งนั่งหนาวสั่นและรอผู้ที่มีม้าจะข้ามแม่น้ำเพื่อจะขอติดหลังม้าไปด้วย เรื่องนี้เกิดขึ้นที่ Northern Virginia มีผู้ขี่มาเพื่อข้ามแม่น้ำหลายคนแต่เขาก็ปล่อยให้คนเหล่านั้นผ่านไปทีละคนโดยไม่พยายามแม้แต่จะขอให้เขาช่วยเลย ที่สุดคนสุดท้ายที่ขี่ม้ามาถึง ชายชรามองไปที่ตาของชายคนนั้นแล้วพูดว่า "คุณครับ คุณจะว่าอะไรมั้ยครับหากจะให้คนแก่ติดม้าข้ามฝั่งไปด้วย" "แน่นอนครับ ขึ้นมาได้เลย" เขาลงจากม้ามาช่วยคนแก่นั้นให้ขึ้นหลังมาได้ และเขาไม่เพียงแต่พาชายแก่ข้ามแม่น้ำเท่านั้นเขายังพาไปส่งถึงบ้านเพราะอยู่ห่างไปเพียงสองสามไมล์เท่านั้น ก่อนถึงบ้านเขาถามชายชราว่า "คุณครับ ผมสังเกตว่าคุณปล่อยให้หลายคนผ่านไปโดยไม่ขอให้เขาช่วยพาข้ามฝั่งเลย แต่พอผมมาถึงคุณกลับขอให้ช่วย ผมอยากรู้ว่าคุณรอคนสุดท้ายทำไมในเมื่อมันหนาวถึงขนาดนี้และถ้าผมปฏิเสธที่จะช่วย คุณจะทำอย่างไร?
ชายชราตอบว่า "ผมอยู่แถวนี้มานานแล้ว ผมรู้จักผู้คนดี ผมเพียงมองเข้าไปในตาของพวกเขา ผมก็จะรู้ว่าเขาสนใจที่จะช่วยหรือไม่สนใจอะไรเลย ถามหรือขอให้พวกเขาช่วยก็ไม่มีประโยชน์อะไร แต่เมื่อผมมองเข้าไปในดวงตาของคุณ ผมเห็นความใจกว้างและความเมตตากรุณาอยู่ในนั้น ผมรู้ทันทีว่าจิตวิญาณที่อ่อนโยนของคุณจะเปิดรับโอกาสที่จะช่วยผมในเวลาที่ผมต้องการความช่วยเหลือ" คำเหล่านี้ประทับใจชายคนนั้นมากเขาพูดว่า "ผมขอบคุณมากครับสำหรับสิ่งที่คุณพูดมา ขออย่าให้ผมยุ่งอยู่กับเรื่องราวของตนเองจนกระทั่งไม่มีแก่ใจจะช่วยเหลือผู้อื่นด้วยใจกว้างและใจเมตตากรุณาเลยนะครับ" พูดเสร็จ Thomas Jefferson ก็ขี่ม้าของตนเองกลับไปที่ทำเนียบขาว
ผู้นำที่แท้มีใจเมตตากรุณา พวกเขาสุภาพถ่อมตนและช่วยเหลือผู้คนด้วยใจกว้างและใจจริง เราไม่ต้องเป็นผู้นำผู้ยิ่งใหญ่ เราเพียงแค่เป็นผู้นำที่มีหัวใจ ก็สามารถทำสิ่งที่มีค่าเหล่านี้ได้ ช่วยมากกว่าที่เขาขอ ให้มากกว่าที่ต้องการ ความรักและการเอาใจใส่ผู้อื่นนั้นแสดงออกทางสายตาได้ การเสแสร้งแกล้งทำว่าเอาใจใส่นั้นไม่สามารถปกปิดใครได้ พวกเขาแค่มองดูที่สายตาเราเท่านั้น ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจเสมอ อย่ายุ่งกับเรื่องของตนเองจนหลงลืมคนอื่นๆที่อยู่รอบตัวเรานะครับ
*** Jefferson (1743-1826) เป็นประธานาธิบดีคนที่ 3 (1801-1809) ของอเมริกาและเป็นผู้ที่ร่างใบประกาศอิสรภาพของอเมริกา
(Credit จาก Facebook คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์)
