ชาย 2 คนนัดกันไปเก็บหินบนเขา
แก้วเก็บหินได้เต็มตะกร้า
ส่วนคำมีหินอยู่ในตะกร้าเพียงก้อนเดียว

“ทำไมนายเก็บก้อนหินมาเพียงก้อนเดียวล่ะ?”
แก้วถามคำแล้วก็หัวเราะ

“หินสวยแม้จะมีมากมายเต็มไปหมด
แต่เราเลือกหินที่สวยพิเศษที่สุดก้อนเดียวก็พอ!”
คำตอบออกไป

แก้วได้ฟังก็หัวเราะเสียงดังกว่าเดิม
จากนั้นก็พากันลงเขา
ยิ่งทางลงชันเท่าใด
แก้วก็รู้สึกว่าหินที่อยู่บนบ่ายิ่งหนักมากขึ้นเท่านั้น
แก้วจึงคัดเอาก้อนหินที่ไม่ค่อยสวยปาทิ้งลงข้างทางไปทีละก้อนๆ

เมื่อลงมาถึงเชิงเขา
แก้วก็เหลือก้อนหินอยู่ในตะกร้าเพียงก้อนเดียว
ไม่ต่างอะไรกับคำเลย

ในชีวิตคนเรา ก่อนที่เราจะปีนไปสู่ยอดเขา เราพยายามหาสิ่งของมากมายเก็บไว้ในตะกร้า เมื่อวันหนึ่งต้องลงจากเขา เราจะรู้สึกว่าของบางสิ่งไม่ได้มีประโยชน์อะไรต่อชีวิตเลย ณ เวลานั้นเสียใจก็สายไปเสียแล้ว

หลายสิ่งในชีวิต บางสิ่งสมควรรักษาไว้ เพราะมันมีทั้งคุณค่าและความหมาย บางสิ่งคุณควรเลือกที่จะทิ้ง เพราะมันไม่ได้มีคุณค่าและความหมายในชีวิตเลย แบกไปก็ไร้ประโยชน์!

ตอนนี้เรากำลังแบกอะไรอยู่......