ชายหนุ่มคนหนึ่ง...
รู้สึกว่าชีวิตของตนน่าเบื่อหน่าย จึงขอพบพระอาจารย์เซ็นอู้จี้

เพื่อขอคำชี้แนะ ว่า..
ทำอย่างไรตนจึงจะมีความสุข
พระอาจารย์ไม่กล่าวว่าอะไร.. ได้แต่หยิบตะกร้าไผ่ใบหนึ่ง นำชายหนุ่มมายังริมแม่น้ำเล็ก ๆ
ลมเย็นโบกพัด พวกเขาเดินเลาะริมฝั่ง
แล้วอยู่ ๆ

พระอาจารย์อู๋จี้ก็บอกกับชายหนุ่มว่า...
" เจ้าเห็นก้อนหิน ที่อยู่ตามทางนั่นไหม นับจากนี้เมื่อเจ้าเดินก้าวหนึ่ง
ก็จงหยิบขึ้นมาก้อนหนึ่ง
แล้วใส่ไว้ในตะกร้าไผ่ข้างหลัง ตกลงไหม "

ถึงแม้ชายหนุ่มจะไม่เข้าใจเจตนาของพระอาจารย์
แต่เมื่อเห็นก้อนหินรูปทรงประหลาดมากมายริมแม่น้ำ
ก็พยักหน้าด้วยความยินดี พลางเดินหยิบก้อนหินไปพลาง
ไม่นานนัก.. เขาก็รู้สึกเหนื่อยล้า..
ตะกร้าไผ่ที่สะพายอยู่ด้านหลังก็หนักอึ้งเกินกว่าจะทำให้จิตใจเบิกบาน
ในที่สุดเขาก็เดินไปจนสุดทาง

พระอาจารย์ถามเขาว่า ...
" รู้สึกอย่างไรบ้าง "
เขาส่ายหน้าอย่างจนใจ "
ตะกร้าหนักขึ้นเรื่อย ๆ แทบจะแบกไม่ไหวแล้ว ! "

พระอาจารย์กล่าวยิ้ม ๆ ว่า...
" รู้ไหม เหตุใดจึงไม่เป็นสุข..
เพราะ.. เจ้าแบกสิ่งของเอาไว้มากเกินไป "

จากนั้นพระอาจารย์
ก็หยิบก้อนหินในตะกร้าออกมาทีละก้อน
พลางพูดว่า..
" ก้อนนี้คือ..อำนาจ
    ก้อนนี้คือ..เงินทอง
    ก้อนนี้คือ..หญิงงาม
    ก้อนนี้คือ..ความกลัดกลุ้ม
    ก้อนนี้คือ..ความเหงา..."

เมื่อก้อนหินเหล่านั้นถูกโยนทิ้งไป ชายหนุ่มสะพายตะกร้าไผ่ขึ้นมาอีกครั้ง ความรู้สึกเบาโล่ง
ทำให้เขาได้สติขึ้นในฉับพลัน
แค่วางลง ก็เป็นสุขแล้ว !

ขอเพียงแค่ยอมวางลง
ความสุขก็จะล้นปรี่อยู่ทุกวัน เราจงฝึกฝนการวางลงด้วยกันเถิด

ปล่อยวางตำแหน่งหัวโขนที่ทำให้กลัดกลุ้ม
ปล่อยวางการแพ้ชนะที่ชวนให้อ่อนล้า
ปล่อยวางความสูญเสียครั้งหนึ่งที่ทำให้หัวใจปวดร้าว
ปล่อยวางความสัมพันธ์ที่นำพาแต่ความทุกข์
ปล่อยวางความเจ็บปวดที่ ค้างคาใจ
ปล่อยวางความทุกข์ เศร้า เหงา ตรม..

ทำชีวิตให้กลับมาเรียบง่าย
กลับมาสดใสอีกครั้ง
วางลง ก็เป็นสุข
วางลง ก็คือความสุข !