ทำเพื่อพระคริสต์
ชีวิตในวัยแรกๆ ของนักบุญยอห์น แห่งพระเจ้า ไม่ได้แสดงให้เห็นเลยว่า เขาจะเป็นผู้ศักดิ์สทธิ์ในอนาคต เขาหนีออกจากบ้าน ไปเลี้ยงแกะ ไปเป็นทหารเรือ และเมื่ออายุ 40 ปี เขารู้สึกเสียใจต่อชีวิตที่ไม่เอาเรื่องของเขา เขาจึงแก้ไขด้วยการใช้ชีวิตของเขาเพื่อไถ่โทษทาสคริสตังค์ในอัฟริกา ที่สุดเขาถูกนำไปอยู่ในโรงพยาบาลคนบ้า ในฐานะเป็นคนไข้คนหนึ่ง ที่นี่เองเขาได้ช่วยดูแลเอาใจใส่คนป่วยอื่น ๆ หลังจากนั้น เขาได้เริ่มรวบรวมคนยากจนที่ไม่มีที่อยู่อาศัยและเลี้ยงดูพวกเขาด้วยการรับจ้างทำงานและออกขอทาน คืนหนึ่ง นักบุญยอห์นได้นำชายใกล้ตายคนหนึ่งจากถนน เขาอุ้มชายนี้ไปส่งโรงพยาบาล ให้นอนบนเตียงและเอาน้ำมาล้างเท้าให้ เช็ดและจูบเท้าของชายคนนั้นอย่างกับว่าเป็นผู้สำคัญ
ทันใดนั้นเขาต้องตกใจ เท้านั้นเกิดเป็นรอยแหลมของตะปู มีแสงส่องพวยพุ่งออกมาจากแผล ท่านนักบุญยอห์นเงยหน้ามองดูใบหน้าของคนไข้นั้น และท่านได้ยินเสียงว่า
“ยอห์น…สิ่งที่ท่านทำให้แก่คนยากจนในนามของฉัน ก็เท่ากับทำต่อฉันเอง เสื้อผ้าที่คุณให้ เท้าที่คุณล้าง”
แล้วนั้นภาพนิมิตก็หายไป นักบุญยอห์นเต็มไปด้วยความสับสนและความอุ่นใจ ต่อมาท่านได้จบชีวิตลงเพราะการช่วยเหลือคนอื่น เขากระโจนลงน้ำเพื่อช่วยชีวิตเด็กที่กำลังจะจมน้ำตาย การกระทำที่กล้าหาญเช่นนี้เอง ทำให้ท่านต้องเป็นไข้ซึ่งเป็นเหตุให้ท่านต้องตาย เมื่ออายุได้เพียง 55 ปี
