อสย. 51:1 ท่านทั้งหลายผู้แสวงหาความชอบธรรม ท่านทั้งหลายผู้แสวงหาพระยาห์เวห์ จงฟังเราเถิด จงมองดูหินผาซึ่งพระองค์ทรงสกัดท่าน จงมองบ่อหินที่ทรงขุดท่านออกมา
มธ. 18:4 เพราะฉะนั้น ผู้ใดที่ถ่อมตนลงเป็นเหมือนเด็กเล็กๆ คนนี้ ผู้นั้นจะยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรสวรรค์
อสย. 57:15 พระองค์ผู้สูงส่งควรเทิดทูน ผู้ทรงดำรงอยู่ตลอดนิรันดร และทรงพระนามว่า ‘ผู้ศักดิ์สิทธิ์’ ตรัสดังนี้ “เราอยู่ในที่สูงและศักดิ์สิทธิ์ แต่ยังอยู่กับผู้ที่มีจิตสำนึกผิดและต่ำต้อย เพื่อรื้อฟื้นจิตของผู้ถ่อมตน และรื้อฟื้นใจของผู้สำนึกผิด
โยบ 22:29 พระองค์ทรงกดความจองหองของผู้หยิ่งยโสให้ต่ำลง แต่ทรงช่วยผู้ถ่อมตนให้รอดพ้น

สดด. 131:1 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ใจข้าพเจ้ามิได้หยิ่งผยอง ตาข้าพเจ้ามิได้มองข้ามผู้อื่น ข้าพเจ้าไม่ฝักใฝ่สิ่งใหญ่โต หรือสิ่งประหลาดอัศจรรย์เกินกว่าข้าพเจ้า
สภษ. 22:4 ผู้ถ่อมตนยำเกรงพระยาห์เวห์ จะได้รับความร่ำรวย เกียรติยศและชีวิตเป็นบำเหน็จ
ยก. 4:6 พระองค์ยังประทานพระหรรษทานที่ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่านั้นอีก ฉะนั้นพระคัมภีร์จึงกล่าวอีกว่า “พระเจ้าทรงต่อต้านคนเย่อหยิ่ง แต่ประทานพระหรรษทานแก่ผู้ถ่อมตน”
มธ. 5:3 “ผู้มีใจยากจนย่อมเป็นสุข เพราะอาณาจักรสวรรค์เป็นของเขา”
สดด. 10:17 ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงฟังความปรารถนาของผู้ขัดสน ประทานกำลังใจแก่เขา ทรงเงี่ยพระกรรณฟังคำร้องทุกข์
1ปต. 5:5-6 คนหนุ่มทุกคนจงอยู่ใต้อำนาจบรรดาผู้อาวุโส จงมีความถ่อมตนต่อกันเถิด เพราะพระเจ้าทรงต่อต้านคนเย่อหยิ่งจองหอง แต่ประทานพระหรรษทานแก่ผู้ถ่อมตน ดังนั้น จงถ่อมตนลงอยู่ใต้พระหัตถ์ทรงฤทธิ์ของพระเจ้า เพื่อพระองค์จะได้ทรงยกย่องท่านขึ้นเมื่อถึงเวลาอันควร
สภษ. 15:33 ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นการสอนให้เกิดปรีชาญาณ ก่อนจะมีเกียรติต้องมีความถ่อมตน
มธ. 23:12 ผู้ใดที่ยกตนขึ้น จะถูกกดให้ต่ำลง ผู้ใดถ่อมตนลง จะได้รับการยกย่องให้สูงขึ้น
ยก. 4:10 จงถ่อมตนลงเฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้า และพระองค์จะทรงยกย่องท่าน
โยบ 25:5-6 เฉพาะพระพักตร์พระเจ้า แม้ดวงจันทร์ก็ไม่สุกใส และดวงดาวก็ไม่แจ่มใส แล้วมนุษย์เล่า เขาจะเป็นอย่างไร เขาเป็นเพียงตัวดักแด้ และบุตรของมนุษย์เล่า เขาเป็นเพียงตัวหนอน
สภษ. 3:34 พระองค์ทรงเย้ยหยันคนที่เย้ยหยันผู้อื่น แต่ทรงพระกรุณาผู้ถ่อมตน
ฟป. 2:7-9 แต่ทรงสละพระองค์จนหมดสิ้น ทรงรับสภาพดุจทาสเป็นมนุษย์ดุจเรา ทรงแสดงพระองค์ในธรรมชาติมนุษย์ ทรงถ่อมพระองค์จนถึงกับทรงยอมรับแม้ความตาย เป็นความตายบนไม้กางเขน เพราะเหตุนี้ พระเจ้าจึงทรงเทิดทูนพระองค์ขึ้นสูงส่ง และประทานพระนามให้แก่พระองค์ พระนามนี้ประเสริฐกว่านามอื่นใดทั้งสิ้น
สดด. 138:6 แม้พระยาห์เวห์จะทรงสูงส่ง แต่พระองค์ก็ยังทอดพระเนตรผู้ต่ำต้อย ทรงทราบว่าผู้ใดจองหองแม้อยู่ห่างไกล
สดด. 9:12 พระองค์ทรงลงโทษผู้หลั่งโลหิตผู้อื่น ทรงจดจำและไม่ทรงลืมเสียงร้องของผู้ระทมทุกข์
สภษ. 16:19 เป็นคนมีใจถ่อมตนอยู่กับคนยากจน ย่อมดีกว่าแบ่งของที่ปล้นมาได้กับคนเย่อหยิ่ง
สภษ. 11:2 ความหยิ่งยโสนำความอับอายมาให้ แต่ความถ่อมตนนำปรีชาญาณ
สภษ. 27:2 จงให้ผู้อื่น ไม่ใช่ปากของท่าน สรรเสริญท่าน จงให้คนต่างถิ่น ไม่ใช่ริมฝีปากของท่าน สรรเสริญท่าน
1คร. 3:18 จงอย่าหลอกลวงตนเอง ถ้าท่านใดคิดว่าตนเองเป็นคนฉลาดในโลกนี้ ก็จงยอมเป็นคนโง่ จึงจะเป็นคนฉลาดอย่างแท้จริง
สภษ. 29:23 ความหยิ่งจองหองทำให้มนุษย์ตกต่ำ แต่ผู้มีใจถ่อมตนจะได้รับเกียรติ
สภษ. 27:1 อย่าโอ้อวดเรื่องของวันพรุ่งนี้ เพราะท่านไม่รู้แม้แต่ว่าวันนี้จะเกิดอะไร
รม. 12:16 จงเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน อย่ามักใหญ่ใฝ่สูง แต่จงยอมทำสิ่งต่ำต้อยเถิด อย่าทะนงว่าตนฉลาด
อสย. 10:15 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ขวานจะอวดตัวว่าเก่งกว่าผู้ที่ใช้มันหรือ เลื่อยจะทะนงตัวเหนือผู้ที่ใช้มันเลื่อยหรือ เหมือนกับว่าไม้ตะบองจะควบคุมผู้ถือมันขึ้นตีหรือ หรือไม้พลองจะยกสิ่งที่มิใช่ไม้ขึ้นได้”
2คร. 11:30 ถ้าจำเป็นจะต้องโอ้อวด ข้าพเจ้าจะโอ้อวดในเรื่องที่แสดงถึงความอ่อนแอของข้าพเจ้า
ยก. 3:5 ลิ้นก็เช่นเดียวกัน เป็นอวัยวะเล็กๆ แต่ก็โอ้อวดกิจการใหญ่โตได้ จงดูเถิด ประกายไฟเพียงนิดเดียวก็เผาป่าอันกว้างใหญ่ไพศาลให้วอดวายได้
1คร. 1:28-29 พระเจ้าทรงเลือกสรรสิ่งต่ำช้าน่าดูหมิ่นไร้คุณค่าในสายตาของชาวโลกเพื่อทำลายสิ่งที่โลกเห็นว่าสำคัญ ทั้งนี้ เพื่อมิให้มนุษย์โอ้อวดเฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้าได้
ยรม. 9:23 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ “ผู้มีปรีชาอย่าอวดว่าตนมีปรีชา ผู้มีกำลังอย่าอวดว่าตนมีกำลัง คนร่ำรวยอย่าอวดว่าตนร่ำรวย