“ประตูสู่ความเชื่อ” (Doorway to Faith)

วันที่ 37

พระเจ้าทรงเนรมิตฟ้าและแผ่นดิน  (CCC ข้อ 325-327)                                                     

“เอกภพของทุกสิ่งที่เป็นอยู่ (ใช้วลีที่ว่า ฟ้าและแผ่นดิน) ล้วนขึ้นกับพระองค์ผู้ประทานความเป็นอยู่ให้” (CCC 290)

    “ฟ้า” และ “แผ่นดิน” เป็นคำสองคำซึ่งเป็นตัวแทนสิ่งที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน แต่ด้วยเหตุที่ทั้งสองคำปรากฏอยู่ในประโยคเดียวกันหมายถึงเอกภาพของสิ่งสร้างทั้งมวล 

    “แผ่นดิน” หมายถึง สรรพสิ่งที่มองเห็นได้ทั้งหมด รวมทั้งดวงดาว ดาวเคราะห์ ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ พื้นดินและทุกสิ่งบนแผ่นดิน 

    ส่วน “ฟ้า” หมายถึง สิ่งสร้างที่ไม่สามารถมองเห็นได้ซึ่งเป็นจิตหรือทูตสวรรค์ รวมทั้งที่ประทับเฉพาะของพระเจ้าซึ่งไม่ได้จำกัดอยู่เพียงในจักรวาลที่ถูกสร้างเท่านั้น แต่อยู่เหนือโลกนี้ด้วย 

    นอกจากนั้นยังหมายถึงเวลาแห่งอวสานกาลด้วย (เหนือกาลเวลาของมนุษย์) ที่ซึ่งบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ดำรงอยู่ในความรุ่งโรจน์ เรามนุษย์เป็นพวกเดียวในบรรดาสิ่งสร้างที่มีทั้งความเป็นวัตถุและเป็นจิตรวมอยู่ด้วยกัน  (Youcat 41-48)         

  ศักดิ์สิทธิ์ ศักดิ์สิทธิ์ ศักดิ์สิทธิ์ พระเจ้าผู้ทรงสรรพานุภาพและสูงสุด สวรรค์และแผ่นดินเต็มไปด้วยพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์ โฮซานนาในที่สูงสุด                                                 

.

(Archbishop Bernard Longley, Doorway to Faith: Unlocking the Mystery of Faith. A Journey of Prayer Through the Catechism of the Catholic Church, London , Alive Publishing Ltd., 2014.)

.

โดยแผนกคริสตศาสนธรรมอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ