วันจันทร์ สัปดาห์ที่ 12 เทศกาลธรรมดา

บทอ่านจากพระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมัทธิว (มธ 7:1-5)

เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า “อย่าตัดสินเขา แล้วพระเจ้าจะไม่ทรงตัดสินท่าน ท่านตัดสินเขาอย่างไร พระเจ้าจะทรงตัดสินท่านอย่างนั้น ท่านใช้ทะนานใดตวงให้เขา พระเจ้าจะทรงใช้ทะนานนั้นตวงให้ท่าน ทำไมท่านจึงมองดูเศษฟางในดวงตาของพี่น้อง แต่ไม่สังเกตเห็นท่อนซุงในดวงตาของตนเลย ท่านจะกล่าวแก่พี่น้องได้อย่างไรว่า ‘ปล่อยให้ฉันเขี่ยเศษฟางออกจากดวงตาของท่านเถิด’ ขณะที่มีท่อนซุงอยู่ในดวงตาของท่าน ท่านคนหน้าซื่อใจคดเอ๋ย จงเอาท่อนซุงออกจากดวงตาของท่านก่อนเถิดแล้วจะได้เห็นชัด ก่อนไปเขี่ยเศษฟางออกจากดวงตาของพี่น้อง”

มธ 7:1-2 “พระเจ้าทรงตวงเราด้วยทะนานเดียวกันกับทะนานที่เราใช้ตวงผู้อื่น พระองค์จะทรงให้อภัยเรา เหมือนที่เราให้อภัยผู้อื่น และพระเจ้าจะทรงเมตตาเรา เหมือนที่เราเมตตาผู้อื่น” (นักบุญเกรโกรี องค์ใหญ่, Moralia, 29) สิ่งนี้ก็ได้รวมอยู่ในบทข้าแต่พระบิดาด้วย “โปรดประทานอภัยแก่ข้าพเจ้า เหมือนข้าพเจ้าให้อภัยแก่ผู้อื่น” ความรักของเพื่อนมนุษย์นั้น สะท้อนให้เราเห็นถึงส่วนลึกภายในของเราที่จะรักพระเป็นเจ้าเหนือสิ่งอื่นใด

CCC ข้อ 678 ในการเทศน์สอนประชาชน พระเยซูเจ้าทรงประกาศถึงการพิพากษาในวาระสุดท้ายตามแบบของบรรดาประกาศก และยอหน์ผู้ประกอบพิธีล้าง ในเวลานั้นวิธีดำเนินชีวิตของแต่ละคนและความลับในใจจะถูกเปิดเผยแจ้งชัด เวลานั้น ความไม่เชื่ออย่างผิดๆ ที่คิดว่าพระหรรษทานที่พระเจ้าประทานให้นั้นไม่มีค่าอะไรจะถูกพิพากษาลงโทษ ท่าทีของเราต่อพี่น้องเพื่อนมนุษย์จะเปิดเผยให้เห็นว่าเรารับหรือผลักไสไม่ยอมรับพระหรรษทานและความรักของพระเจ้าในวันสุดท้าย พระเยซูเจ้าจะตรัสว่า “ท่านทำสิ่งใดต่อพี่น้องผู้ตํ่าต้อยที่สุดของเราคนหนึ่ง ท่านก็ทำสิ่งนั้นต่อเรา” (มธ 25:40)

CCC ข้อ 2477 การให้ความเคารพต่อชื่อเสียงของบุคคลห้ามแนวโน้มและคำพูดทั้งหลายที่อาจนำความเสียหายที่ไม่ยุติธรรมมาให้เขา ผู้กระทำการต่อไปนี้จึงมีความผิด

- ฐานด่วนตัดสิน คือผู้ที่สรุปโดยไม่มีหลักฐานเพียงพอว่าผู้อื่นทำผิด แม้เพียงแต่คิดอยู่ในใจ

- ฐานนินทา คือผู้ที่ไม่มีเหตุผลที่มีน้ำหนักเพียงพอ ไปเปดิ เผยความบกพรอ่ งหรือความผิดของ

ผู้อื่นให้แก่ผู้ที่ยังไม่รู้ได้รู้

- ฐานใส่ความ คือทำร้ายชื่อเสียงของผู้อื่น โดยกล่าวไม่ตรงกับความจริง เป็นโอกาสให้ตัดสินเขาผิดได้

CCC ข้อ 2478 เพื่อหลีกเลี่ยงการด่วนตัดสิน แต่ละคนจะต้องเอาใจใส่ตีความหมายความคิด คำพูด และการกระทำของเพื่อนพี่น้องในความหมายแง่ดีเท่าที่จะทำได้ 

“คริสตชนที่ดีแต่ละคนต้องมีใจพรอ้มที่จะตีความหมายของความคิดเห็นหรือคำพูดที่ไม่ชัดเจนของผู้อื่นในแง่ดีมากกว่าที่จะตำหนิ แต่ถ้าไม่มีเหตุผลที่จะทำเช่นนี้ได้ ก็ให้เขาพิจารณาเจตนาของผู้กล่าว และถ้าเขารู้สึกหรือเข้าใจว่าคำพูดดังกล่าวไม่ถูกต้อง ก็ให้เขาตักเตือนด้วยความรัก และถ้ายังไม่พอ ก็ให้เขาพยายามทุกวิธีเท่าที่ทำได้ เพื่อช่วยให้เขาเข้าใจถูกต้อง พ้นจากความเข้าใจผิด”

มธ 7:3-5 การที่เรามองไม่เห็นถึงข้อบอกพร่องของตนเองนั้น มักจะนำไปสู่การตัดสินผู้อื่นอย่างไม่ยุติธรรม

CCC ข้อ 1861 เพราะมนุษย์มีเสรีภาพจึงสามารถทำบาปหนักได้ เช่นเดียวกับสามารถรักได้ บาปหนักมีผลทำให้สูญเสียความรักและพระหรรษทานศักดิ์สิทธิกร นั่นคือสูญเสียสถานะพระหรรษทาน ถ้าไม่ได้รับการกอบกู้ จากการเป็นทุกข์กลับใจและการอภัยจากพระเจ้า บาปหนักทำให้เข้าพระอาณาจักรพระเจ้าไม่ได้ และนำความตายนิรันดรของนรกมาให้ เพราะเสรีภาพของเรามีอำนาจทำการเลือกได้อย่างเด็ดขาดหันกลับอีกไม่ได้ ถึงกระนั้น แม้เราอาจตัดสินได้ว่า กิจการหนึ่งเป็นความผิดหนักในตัวเอง เรายังต้องมอบการตัดสินเกี่ยวกับบุคคลต่างๆ ไว้กับพระยุติธรรมและพระเมตตาของพระเจ้า

(จากหนังสือ THE DIDACHE BIBLE with commentaries based on the Catechism of the Catholic Church)