วันศุกร์ สัปดาห์ที่ 25 เทศกาลธรรมดา

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญลูกา (ลก 9:18-22)               

วันหนึ่ง พระเยซูเจ้าทรงอธิษฐานภาวนาอยู่เพียงพระองค์เดียว บรรดาศิษย์เข้ามาเฝ้า พระองค์จึงตรัสถามเขาว่า “ประชาชนว่าเราเป็นใคร” เขาทูลตอบว่า “บ้างว่าเป็นยอห์นผู้ทำพิธีล้าง บ้างว่าเป็นเอลียาห์ บ้างว่าเป็นประกาศกในอดีตคนหนึ่งซึ่งกลับคืนชีพ” พระเยซูเจ้าตรัสถามเขาว่า “ท่านล่ะว่าเราเป็นใคร” เปโตรทูลตอบว่า “พระองค์คือพระคริสต์ของพระเจ้า” พระองค์จึงทรงกำชับบรรดาศิษย์มิให้พูดเรื่องนี้แก่ผู้ใด

พระองค์ตรัสว่า “บุตรแห่งมนุษย์จะต้องรับทรมานเป็นอันมาก จะถูกบรรดาผู้อาวุโส มหาสมณะและธรรมาจารย์ปฏิเสธไม่ยอมรับ และจะถูกประหารชีวิต แต่จะกลับคืนชีพในวันที่สาม” 

ลก 9:18-22  ถึงแม้ประชาชนจะมองว่า พระคริสตเจ้าทรงเป็นดังประกาศกยิ่งใหญ่หรืออาจารย์ พวกเขาก็เชื่อมโยงพระองค์กับประกาศกในพันธสัญญาเดิมและล้มเหลวในการตระหนักว่า พระอาณาจักรของพระองค์ไม่ใช่สำหรับโลกนี้ แม้ว่านักบุญลูกาไม่ได้เชื่อมโยงกับเรื่องราวที่พระคริสตเจ้าทรงแต่งตั้งเปโตรให้เป็น “ศิลา” ที่พระองค์จะทรงสร้างพระศาสนจักรของพระองค์และให้เป็นผู้เก็บ “กุญแจประตูแห่งพระอาณาจักร” แต่นักบุญลูกาก็ได้ทำให้ชัดเจนขึ้นว่า เปโตรมีความสำคัญเป็นอันดับแรกเหนือบรรดาอัครสาวก (เทียบ ลก 22:29-30)  ทรงอธิษฐานภาวนาอยู่เพียงพระองค์เดียว : โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพระวรสารโดยนักบุญลูกา เราจะพบพระเยซูเจ้าทรงภาวนาก่อนจะกระทำภารกิจที่สำคัญในศาสนบริการของพระองค์ การภาวนาของพระองค์ในครั้งนี้จะติดตามมาด้วยเหตการณ์ที่เปโตรยืนยันว่า พระเยซูคือ พระคริสตเจ้า

พระคริสตเจ้า

CCC ข้อ 436 คำว่า “พระคริสตเจ้า” (Christos) เป็นคำแปลภาษากรีกของคำภาษาฮีบรูว่า “เมสสิยาห์” ซึ่งแปลว่า “ผู้รับเจิม” คำนี้กลายเป็นพระนามเฉพาะของพระเยซูเจ้าก็เพราะพระองค์ทรงปฏิบัติพระภารกิจที่พระเจ้าทรงมอบให้ตามความหมายของคำนี้สำเร็จอย่างสมบูรณ์ เพราะในอิสราเอล ผู้ที่ถวายตนปฏิบัติภารกิจที่พระเจ้าทรงมอบหมายให้ทำมักได้รับการเจิมถวายแด่พระองค์ เช่น ในกรณีของกษัตริย์สมณะ และบางครั้ง ประกาศกด้วย ดังนั้น กรณีพิเศษสุดต้องเป็นกรณีของผู้รับเจิมที่พระเจ้าจะทรงส่งมาเพื่อสถาปนาพระอาณาจักรของพระองค์ขึ้นใหม่ในยุคสุดท้าย พระเมสสิยาห์จำเป็นต้องได้รับเจิมโดยพระจิตขององค์พระผู้เป็นเจ้าในฐานะกษัตริย์และสมณะ รวมทั้งในฐานะประกาศกด้วย พระเยซูเจ้าทรงทำให้ความหวังของอิสราเอลเกี่ยวกับพระเมสสิยาห์ในทั้งสามบทบาทของสมณะ ประกาศก และกษัตริย์สำเร็จเป็นจริง

พระเยซูเจ้าทรงอธิษฐานภาวนา

CCC ข้อ 2600 พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญลูกาเน้นการกระทำของพระจิตเจ้าและความหมายของการอธิษฐานภาวนาในการปฏิบัติพันธกิจของพระคริสตเจ้า พระเยซูเจ้าทรงอธิษฐานภาวนาก่อนการปฏิบัติพันธกิจที่สำคัญของพระองค์ เช่น ก่อนที่พระบิดาจะทรงเป็นพยานยืนยันถึงพระองค์ในการรับพิธีล้าง เมื่อทรงสำแดงพระองค์อย่างรุ่งโรจน์ก่อนจะทรงทำให้แผนการความรักของพระบิดาสำเร็จไปโดยการรับทนทรมานของพระองค์ พระองค์ยังทรงอธิษฐานภาวนาก่อนถึงเวลาที่จะทรงมอบพันธกิจอย่างเด็ดขาดแก่บรรดาอัครสาวก ก่อนจะทรงเลือกและเรียกศิษย์สิบสองคน ก่อนที่เปโตรจะประกาศว่าพระองค์ทรงเป็น “พระคริสต์ของพระเจ้า” และเพื่อหัวหน้าของบรรดาอัครสาวกจะไม่เสียความเชื่อเมื่อถูกประจญ การอธิษฐานภาวนาของพระเยซูเจ้าก่อนเหตุการณ์ความรอดพ้นที่พระบิดาทรงขอให้พระองค์ปฏิบัติจนสำเร็จเป็นการมอบถวายความตั้งพระทัยแบบมนุษย์ของพระองค์ไว้กับพระประสงค์ที่เปี่ยมด้วยความรักของพระบิดา

ลก 9:21  มิให้พูดเรื่องนี้แก่ผู้ใด : พระคริสตเจ้ามิได้ทรงเป็นของโลกนี้ และมิได้เป็นพระเมสสิยาห์ตามความคาดหวังทางการเมืองของชาวยิวส่วนใหญ่  เวลาเหมาะสมสำหรับการเปิดเผยนี้คือ เวลาที่ตรงกับพระทรมาน และการสิ้นพระชนม์ของพระองค์บนกางเขนนั่นเอง

พระเยซูเจ้าเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็มอย่างพระเมสสิยาห์

CCC ข้อ 559 กรุงเยรูซาเล็มจะต้อนรับพระเมสสิยาห์ของตนอย่างไร พระเยซูเจ้าผู้ทรงหลีกเลี่ยงอยู่เสมอไม่ให้ประชาชนพยายามต้องการจะแต่งตั้งพระองค์เป็นกษัตริย์ ทรงเลือกเวลาเสด็จอย่างพระเมสสิยาห์เข้าในนคร “ของกษัตริย์ดาวิดบรรพบุรุษของพระองค์” (ลก 1:32) และทรงจัดเตรียมการเสด็จเข้านี้โดยละเอียด พระองค์ทรงรับการโห่ร้องต้อนรับดุจพระโอรสของกษัตริย์ดาวิด เหมือนผู้นำความรอดพ้นมาให้ (คำว่า “โฮซานนา” แปลว่า “จงช่วยให้รอดพ้นเถิด”) แต่บัดนี้ “กษัตริย์ผู้ทรงพระสิริรุ่งโรจน์” (สดด 24:7-10) “ประทับบนหลังลา” (ศคย 9:9) เสด็จเข้านครของพระองค์ ทรงพิชิตธิดาแห่งศิโยน ซึ่งเป็นภาพของ พระศาสนจักรมาอยู่ใต้พระอานุภาพมิใช่ด้วยกลอุบายหรือความรุนแรง แต่ด้วยความถ่อมตนซึ่งเป็นพยานถึงความจริง เพราะเหตุนี้ ในวันนั้นพวกเด็กๆ และ “ผู้ยากจนของพระเจ้า” ซึ่งโห่ร้องต้อนรับพระองค์เหมือนกับที่บรรดาทูตสวรรค์เคยแจ้งข่าวแก่พวกคนเลี้ยงแกะ จะเป็นผู้อยู่ใต้ปกครองของพระอาณาจักรพระศาสนจักรจะนำคำโห่ร้องของพวกเด็กๆ เหล่านี้ที่ว่า “ท่านผู้มาในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าจงได้รับพระพร” (สดด 118:26) มาขับร้องอีกในบท “Sanctus [ศักดิ์สิทธิ์]” ของพิธีบูชาขอบพระคุณเพื่อเริ่มต้นการระลึกถึงงานฉลองปัสกาขององค์พระผู้เป็นเจ้า

CCC ข้อ 560 การเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็มของพระเยซูเจ้าแสดงถึงการมาถึงของพระอาณาจักรที่พระเมสสิยาห์กษัตริย์กำลังจะทำให้เป็นจริงอย่างสมบูรณ์โดยปัสกาการสิ้นพระชนม์และกลับคืนพระชนมชีพของพระองค์ พิธีกรรมของพระศาสนจักรเริ่มสัปดาห์ศักดิ์สิทธิ์โดยการฉลองระลึกถึงเหตุการณ์นี้ในวันอาทิตย์ใบลาน

พระศาสนจักรและผู้ที่ไม่ใช่คริสตชน

CCC ข้อ 840 ยิ่งกว่านั้น ถ้าเราพิจารณาถึงอนาคต ประชากรของพระเจ้าทั้งในพันธสัญญาเดิมและพันธสัญญาใหม่ต่างก็มุ่งสู่จุดหมายคล้ายกัน คือการรอคอยการเสด็จ (กลับ) มาของพระเมสสิยาห์ แต่สำหรับประชากรกลุ่มหนึ่งเป็นการรอคอยการเสด็จกลับมาของพระเมสสิยาห์ผู้ทรงสิ้นพระชนม์และกลับคืนพระชนมชีพ ผู้เป็นที่ยอมรับว่าเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระบุตรของพระเจ้า ส่วนประชากรอีกกลุ่มหนึ่งยังรอคอยการเสด็จกลับมาเมื่อสิ้นพิภพของพระเมสสิยาห์ซึ่งยังมีลักษณะไม่ชัดเจน เป็นการรอคอยที่ควบคู่กับความไม่รู้จักหรือไม่ยอมรับรู้พระเยซูคริสตเจ้าอย่างน่าเสียดาย

ลก 9:22  บุตรแห่งมนุษย์ : เป็นนามที่พระคริสตเจ้ามักทรงใช้กล่าวถึงพระองค์เอง บางทีเพื่อเน้นถึงความเป็นมนุษย์ของพระองค์ แต่ก็เป็นนามที่ไม่เคยมีผู้ใดได้ใช้เลย พระนามนี้เป็นการรวมของสองคำทำนายในพันธสัญญาเดิมคือ ผู้รับใช้ที่ทนทุกข์ จากหนังสือประกาศกอิสยาห์ และคำทำนายจากหนังสือประกาศกดาเนียล (เทียบ ดนล 7:13)

(จากหนังสือ THE DIDACHE BIBLE with commentaries based on the Catechism of the Catholic Church, Ignatius Bible Edition)