วันเสาร์ สัปดาห์ที่ 28 เทศกาลธรรมดา

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญลูกา (ลก 12:8-12)                                        

เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า “เราบอกท่านทั้งหลายว่าทุกคนที่ยอมรับเราต่อหน้ามนุษย์ บุตรแห่งมนุษย์จะยอมรับผู้นั้นต่อหน้าทูตสวรรค์ของพระเจ้า แต่ผู้ที่ปฏิเสธไม่ยอมรับเราต่อหน้ามนุษย์ จะถูกปฏิเสธไม่ยอมรับต่อหน้าทูตสวรรค์ของพระเจ้าด้วยเช่นเดียวกัน”

  “ทุกคนที่กล่าวร้ายต่อบุตรแห่งมนุษย์จะได้รับการอภัย แต่ผู้ที่กล่าวร้ายต่อพระจิตเจ้าจะไม่ได้รับการอภัยเลย เมื่อเขาจะนำท่านไปยังศาลาธรรมต่อหน้าผู้ปกครองและผู้ทรงอำนาจ ท่านทั้งหลายอย่าวิตกกังวลว่าจะหาเหตุผลป้องกันตัวอย่างไรหรือจะพูดอะไร เพราะพระจิตเจ้าจะทรงสอนท่านในเวลานั้นว่าจะต้องพูดอะไร” 

ลก 12:1-12  ในการกล่าวถึงเรื่องการเป็นศิษย์นั้น พระคริสตเจ้าทรงสอนผู้ติดตามพระองค์ให้ละทิ้งทรัพย์สมบัติทั้งหมด เพื่อจะได้สละตนเองทั้งครบในการดำเนินชีวิตตามข้อเรียกร้องของพระวรสาร พระองค์ยังทรงเชื่อมโยงอีกว่า ผู้ใดติดตามพระองค์จะได้รับความทุกข์ทรมานจากการถูกเบียดเบียนข่มเหง แต่เขาสามารถไว้วางใจได้ว่า พระจิตเจ้าจะทรงช่วยเหลือและจะทรงสอนพวกเขาว่าควรจะพูดอะไรเมื่อต้องปกป้องความเชื่อ ผู้ใดยังคงรักษาความเชื่อไว้จะได้รับรางวัลทั้งในชีวิตนี้และในสวรรค์ อย่างไรก็ตาม ผู้ใดทำบาปผิดต่อพระจิตเจ้า กล่าวคือ ผู้ที่ปฏิเสธพระเมตตาของพระเจ้าและพระพรแห่งการไถ่กู้ จะไม่ได้รับความรอดพ้น เหตุว่าการปฏิเสธพระเมตตาของพระเจ้าก็เท่ากับเป็นการปฏิเสธการไถ่กู้นั่นเอง 

  ศีลกำลังในแผนการความรอดพ้น

  CCC ข้อ 1287 ความสมบูรณ์ของพระจิตเจ้าเช่นนี้ต้องไม่คงอยู่เพียงกับพระเมสสิยาห์เท่านั้น แต่ต้องแบ่งปันกับประชากรทั้งหมดของพระเมสสิยาห์ด้วย พระคริสตเจ้าทรงสัญญาถึงการหลั่งของพระจิตเจ้านี้หลายครั้ง และทรงทำให้พระสัญญานี้สำเร็จเป็นครั้งแรกในวันปัสกา หลังจากนั้นในวันเปนเตกอสเตด้วยวิธีการที่ยิ่งใหญ่มากขึ้น บรรดาอัครสาวกซึ่งได้รับพระจิตเจ้าอย่างเต็มเปี่ยมเริ่มประกาศ “กิจการยิ่งใหญ่ของพระเจ้า” (กจ 2:11) และเปโตรก็ประกาศว่าการหลั่งพระจิตเจ้าลงมานี้เป็นเครื่องหมายของเวลาของพระเมสสิยาห์ ผู้ที่ขณะนั้นมีความเชื่อต่อการประกาศเทศน์สอนของบรรดาอัครสาวกรับศีลล้างบาป ก็ได้รับพระพรของพระจิตเจ้าด้วยเช่นเดียวกัน

ความหนักของบาป – บาปหนักและบาปเบา

  CCC ข้อ 1864 “มนุษย์จะได้รับการอภัยบาปทุกชนิดรวมทั้งคำดูหมิ่นพระเจ้าด้วย แต่คำดูหมิ่นพระจิตเจ้าจะไม่ได้รับการอภัยเลย” (มธ 12:31) พระเมตตาของพระเจ้าไม่มีขอบเขต และผู้ที่จงใจไม่ยอมรับพระเมตตาของพระเจ้าโดยการเป็นทุกข์กลับใจ เขาย่อมไม่ยอมรับการอภัยบาปของตนและความรอดพ้นที่พระจิตเจ้านำมาให้ ความใจกระด้างเช่นนี้อาจนำไปจนถึงการไม่ยอมเป็นทุกข์กลับใจในวาระสุดท้ายและการถูกลงโทษตลอดนิรันดร

(จากหนังสือ THE DIDACHE BIBLE with commentaries based on the Catechism of the Catholic Church, Ignatius Bible Edition)