วันอังคาร สัปดาห์ที่ 18 เทศกาลธรรมดา

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมัทธิว (มธ 15:1-2, 10-14)                           

เวลานั้น ชาวฟาริสีและธรรมาจารย์จากกรุงเยรูซาเล็มมาเฝ้าพระเยซูเจ้า ทูลถามว่า “ทำไมศิษย์ของท่านละเลยขนบธรรมเนียมของบรรพบุรุษ เขาไม่ล้างมือเมื่อกินอาหาร” พระเยซูเจ้าทรงเรียกประชาชนเข้ามา ตรัสว่า “จงฟังและเข้าใจเถิด สิ่งที่เข้าไปทางปากไม่ทำให้มนุษย์มีมลทิน แต่สิ่งที่ออกมาจากปากนั่นแหละทำให้มนุษย์มีมลทิน” บรรดาศิษย์จึงเข้ามาทูลถามพระองค์ว่า “พระองค์ทรงทราบหรือไม่ว่าพวกฟาริสีไม่พอใจเมื่อได้ยินคำนี้” พระองค์ทรงตอบว่า “ต้นไม้ทุกต้นที่พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์มิได้ทรงปลูกไว้ จะถูกถอนทิ้ง ปล่อยเขาเถิด เขาเป็นคนตาบอดที่นำทางคนตาบอดด้วยกัน ถ้าคนตาบอดนำทางคนตาบอด ทั้งสองคนก็จะตกลงไปในคู” 

มธ 15:1-20  พระคริสตเจ้าทรงเน้นอีกครั้งหนึ่งว่าสิ่งที่อยู่ในจิตใจมนุษย์นั้นมีค่ามากกว่าการสอนหนังสือ 5 เล่มแรกของพระคัมภีร์เพียงด้วยคำพูดเท่านั้น บทบัญญัติใหม่มิได้ลบล้างบทบัญญัติเก่า แต่กลับช่วยเติมเต็มและทำให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น การปฏิบัติตามกฎหมายภายนอกของเราต้องได้รับแรงจูงใจและควบคู่ไปกับภาวะทางจิตใจที่ดีงาม ซึ่งเป็นที่มาของการกระทำทั้งหมดของมนุษย์

บาปชนิดต่าง ๆ

CCC ข้อ 1853 เราอาจแยกบาปต่างๆ ได้ตามวัตถุของมันเช่นเดียวกับที่เราทำกับกิจกรรมทุกอย่างของมนุษย์ หรือตามคุณธรรมที่บาปเหล่านี้อยู่ตรงข้ามเพราะมากเกินไปหรือน้อยเกินไป หรือตามพระบัญญัติที่มันฝ่าฝืน เรายังอาจจัดแบ่งบาปตามที่มันเกี่ยวข้องกับพระเจ้า กับเพื่อนมนุษย์ หรือเกี่ยวข้องกับตัวเราเอง เรายังอาจแบ่งบาปว่าเป็นบาปเกี่ยวกับจิตใจหรือเกี่ยวกับร่างกาย หรือยังแยกบาปของความคิด คำพูด การกระทำ หรือการละเว้นไม่ทำ รากที่เกิดของบาปอยู่ในใจมนุษย์  ในเจตนาอิสระเสรีของเขา ดังที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสอนไว้ว่า “ใจเป็นที่เกิดของความคิดชั่วร้าย การฆ่าคน การประพฤติผิดทางเพศ การผิดประเวณี การลักขโมย การเป็นพยานเท็จ การใส่ร้าย การกระทำเหล่านี้ทำให้มนุษย์มีมลทิน” (มธ 15:19-20) ความรักก็ยังตั้งอยู่ในใจด้วยใจเป็นบ่อเกิดของกิจการดีและบริสุทธิ์ บาปทำให้ความรักนี้เป็นบาดแผล

ธรรมบัญญัติใหม่ หรือกฎแห่งพระวรสาร

CCC ข้อ 1968 กฎแห่งพระวรสารทำให้ธรรมบัญญัติสมบูรณ์ คำเทศน์สอนขององค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ลบล้างข้อกำหนดเกี่ยวกับความประพฤติของธรรมบัญญัติดั้งเดิม และไม่ได้ทำให้ข้อกำหนดเหล่านี้ลดค่าลงเลย แต่ทำให้พลังที่ซ่อนเร้นอยู่ของข้อกำหนดเหล่านี้ปรากฏชัดเจนขึ้นและทำให้เกิดข้อเรียกร้องใหม่ๆ จากข้อกำหนดเหล่านี้ เปิดเผยความจริงทั้งหมดเกี่ยวกับพระเจ้าและมนุษย์ของข้อกำหนดเหล่านี้ กฎแห่งพระวรสารไม่เพิ่มข้อกำหนดใหม่ภายนอก และก้าวหน้าเข้าไปปรับปรุงจิตใจซึ่งเป็นรากของการกระทำต่างๆ เมื่อมนุษย์ไม่ยอมรับสิ่งที่มีมลทิน เลือกสิ่งบริสุทธิ์ที่ก่อให้เกิดความเชื่อ ความหวังและความรัก และคุณธรรมประการอื่นๆ พร้อมกับคุณธรรมเหล่านี้ด้วย พระวรสารจึงนำธรรมบัญญัติให้บรรลุถึงความบริบูรณ์โดยเอาอย่างความดีบริบูรณ์ของพระบิดาเจ้าสวรรค์โดยยกโทษให้ศัตรูและอธิษฐานภาวนาให้ผู้ที่เบียดเบียน ตามแบบฉบับพระทัยกว้างของพระเจ้า

การมีใจบริสุทธิ์

CCC ข้อ 2517 ใจเป็นที่ตั้งของบุคลิกทางศีลธรรม “ใจเป็นที่เกิดของความคิดชั่วร้าย การฆ่าคน การประพฤติผิดทางเพศ การผิดประเวณี” (มธ 15:19) การต่อสู้กับความปรารถนาทางเนื้อหนังจึงหมายถึงการฝึกใจให้รู้จักบังคับตน “ท่านจงยึดมั่นความซื่อและจงเป็นผู้บริสุทธิ์และเป็นเหมือนเด็กทารกซึ่งไม่รู้จักความชั่วที่ทำลายชีวิตของมนุษย์”

(จากหนังสือ THE DIDACHE BIBLE with commentaries based on the Catechism of the Catholic Church, Ignatius Bible Edition)