“ประตูสู่ความเชื่อ” (Doorway to Faith)

วันที่ 373

การอธิษฐานภาวนาของพระศาสนจักร  (CCC ข้อ 2767-2768)                                                                

‘บทข้าแต่พระบิดามีรากฝังอยู่ในบทภาวนาของพิธีกรรม’ (CCC 2768)

บทข้าแต่พระบิดาเป็นของขวัญจากพระเยซูเจ้ามอบให้แก่พระศาสนจักร เป็นบทภาวนาที่ใช้อธิษฐานภาวนามาตั้งแต่สมัยแรกเริ่ม สอดคล้องกับคำบอกเล่าของหนังสือดีดาเก (เขียนขึ้นในยุคคริสตชนสมัยแรก) กลุ่มคริสตชนในสมัยแรกสวดบทข้าแต่พระบิดา “วันละสามครั้ง” แทน “คำอวยพรสิบแปดประการ” ที่ความศรัทธาของชาวยิวปฏิบัติกันอยู่ ปัจจุบันบทข้าแต่พระบิดาเป็นแก่นแท้และส่วนสำคัญของบทภาวนาพิธีกรรมของเรา 

      นักบุญยอห์น คริซอสโตมกล่าวว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสอนเราให้อธิษฐานภาวนาร่วมกันสำหรับบรรดาพี่น้องทุกคน เพราะพระองค์มิได้ตรัสว่า ‘พระบิดาของฉัน’ ผู้สถิตในสวรรค์ แต่ ‘พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย’ โดยถวายการวอนขอต่างๆ สำหรับพระกายส่วนรวม” (Youcat 514)

ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย พระองค์ทรงรวบรวมประชากรของพระองค์มาตลอดทุกยุคสมัย ข้าพเจ้าทั้งหลายอธิษฐานภาวนาและนมัสการมิใช่ในแบบส่วนตัวเท่านั้น แต่ในฐานะสมาชิกแห่งพระวรกายของพระคริสตเจ้าด้วย                                                                                                                                                                                                                      

.

(Archbishop Bernard Longley, Doorway to Faith: Unlocking the Mystery of Faith. A Journey of Prayer Through the Catechism of the Catholic Church, London , Alive Publishing Ltd., 2014.)

.

โดยแผนกคริสตศาสนธรรมอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ