“ประตูสู่ความเชื่อ” (Doorway to Faith)

วันที่ 372

เราอธิษฐานภาวนาด้วยพระอานุภาพของพระจิตเจ้า  (CCC ข้อ 2766)                                                              

‘ท่านทั้งหลายไม่ได้รับจิตแห่งการเป็นทาสซึ่งมีแต่ความหวาดกลัวอีก แต่ได้รับจิตแห่งการเป็นบุตรบุญธรรม ซึ่งทำให้เราร้องออกมาว่า “อับบา พ่อจ๋า”’ (รม 8:15)

พระเยซูเจ้าทรงสอนว่า เป็นไปได้ที่การอธิษฐานภาวนาจะเป็นไปแบบว่างเปล่า ไร้ความหมายและวุ่นวาย พระองค์ทรงเรียกว่าเป็นการ “พูดซ้ำเหมือนคนต่างศาสนา” (เทียบ มธ 6:7) บางทีพระองค์อาจคิดถึงประกาศกเอลียาห์ที่เยาะเย้ยประกาศกของพระบาอัลและบรรดาผู้ที่อ้อนวอนต่อพระต่างศาสนาบาอัล (เทียบ 1พกษ 18:26-29) 

      การอธิษฐานภาวนาของเราต่อพระเจ้านั้นมีรากฐานอยู่ในพระวาจาของพระเจ้า (พระคัมภีร์) พระจิตเจ้าทรงสอนเราให้อธิษฐานภาวนาบทข้าแต่พระบิดา พระเจ้าพระบิดาทรงส่งพระจิตของพระบุตรมาในใจของเรา เราจึงสามารถร้องออกมาว่า “อับบา ข้าแต่พระบิดา” (กท 4:6) พระเยซูเจ้าประทานคำพูดแก่เราเพื่ออธิษฐานภาวนาต่อพระบิดา และทรงส่งพระจิตมาเพื่อให้คำพูดเหล่านี้กลายเป็น “จิตและชีวิต” (เทียบ ยน 6:63)

ข้าแต่พระบิดาเจ้าสวรรค์ พระองค์ทรงแสวงหาจิตใจของข้าพเจ้าทั้งหลายและทรงรู้จักจิตใจเหล่านั้น ขอพระจิตของพระองค์โปรดทรงวอนขอแทนข้าพเจ้าทั้งหลายให้แสวงหาพระประสงค์ของพระองค์                                                                                                                                                                                                                 

.

(Archbishop Bernard Longley, Doorway to Faith: Unlocking the Mystery of Faith. A Journey of Prayer Through the Catechism of the Catholic Church, London , Alive Publishing Ltd., 2014.)

.

โดยแผนกคริสตศาสนธรรมอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ