คำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก CCC ข้อ 595 ในหมู่ผู้นำทางศาสนาที่กรุงเยรูซาเล็ม ไม่ได้มีแต่เพียงนิโคเดมัส ชาวฟาริสี และโยเซฟ ชาวอาริมาเธีย ผู้มีสกุล ซึ่งเป็นศิษย์ลับๆ ของพระเยซูเจ้าเท่านั้น แต่เคยมีการถกเถียงเกิดขึ้นเกี่ยวกับพระองค์มานานแล้ว จนกระทั่งว่าก่อนที่จะทรงรับทรมาน นักบุญยอห์นกล่าวได้ว่า “มีหัวหน้าชาวยิวหลายคนที่เชื่อในพระองค์ แต่ไม่กล้าแสดงความเชื่ออย่างเปิดเผย” (ยน 12:42) เป็นความเชื่อที่ยังไม่สมบูรณ์ เรื่องนี้ไม่น่าแปลกถ้าเราคิดว่าทันทีหลังวันเปนเตกอสเต “บรรดาสมณะหลายคนยอมรับความเชื่อด้วย” (กจ 6:7) และมี “บางคนที่เคยอยู่ในกลุ่มชาวฟาริสี” เข้ามารับความเชื่อ (เทียบ กจ 15:5) จนว่านักบุญยากอบพูดกับนักบุญเปาโลได้ว่า “น้องเอ๋ย ท่านเห็นแล้วว่าชาวยิวนับพันนับหมื่นคนมีความเชื่อและปฏิบัติตามธรรมบัญญัติอย่างเคร่งครัด” (กจ 21:20)

ข้อ 1851 โดยเฉพาะในพระทรมาน เมื่อพระเมตตาของพระคริสตเจ้ากำลังจะมีชัยชนะอยู่นั้น บาปก็สำแดงความรุนแรงและความหลายหลากของมันออกมาอย่างชัดเจนที่สุด ได้แก่ความไม่เชื่อ ความอาฆาตเกลียดชัง การไม่ยอมรับและด่าทอของบรรดาผู้นำและประชาชน ความอ่อนแอของปีลาต ความโหดร้ายของบรรดาทหาร การทรยศของยูดาส – ซึ่งขมขื่นอย่างยิ่งสำหรับพระเยซูเจ้า – การปฏิเสธของเปโตรและการทอดทิ้งของบรรดาศิษย์ ถึงกระนั้น ในเวลาแห่งความมืดและของเจ้านายแห่งโลกนี้ การถวายบูชาของพระคริสตเจ้าก็กลายเป็นเสมือนพุน้ำอย่างลึกลับที่หลั่งการอภัยบาปของเราออกมาโดยไม่มีวันเหือดแห้ง