1861. เพราะมนุษย์มีเสรีภาพจึงสามารถทำบาปหนักได้ เช่นเดียวกับสามารถรักได้ บาปหนักมีผลทำให้สูญเสียความรักและพระหรรษทานศักดิ์สิทธิกร  นั่นคือสูญเสียสถานะพระหรรษทาน ถ้าไม่ได้รับการกอบกู้จากการเป็นทุกข์กลับใจและการอภัยจากพระเจ้า บาปหนักทำให้เข้าพระอาณาจักรพระเจ้าไม่ได้และนำความตายนิรันดรของนรกมาให้ เพราะเสรีภาพของเรามีอำนาจทำการเลือกได้อย่างเด็ดขาดหันกลับอีกไม่ได้ ถึงกระนั้น แม้เราอาจตัดสินได้ว่ากิจการหนึ่งเป็นความผิดหนักในตัวเอง เรายังต้องมอบการตัดสินเกี่ยวกับบุคคลต่างๆไว้กับพระยุติธรรมและพระเมตตาของพระเจ้า

1874. การเลือกโดยสมัครใจ นั่นคือโดยรู้ตัวและจงใจ สิ่งที่ขัดอย่างหนักกับกฎของพระเจ้าและจุดหมายสุดท้ายของมนุษย์ก็คือการทำบาปหนัก บาปหนักทำลายความรักในตัวเรา ซึ่งถ้าไม่มีความรัก ก็จะมีความสุขนิรันดรไม่ได้ ถ้าไม่มีการเป็นทุกข์กลับใจ บาปหนักย่อมนำความตายนิรันดรมาให้