290 “เมื่อแรกเริ่มนั้น พระเจ้าทรงเนรมิตสร้างฟ้าและแผ่นดิน” (ปฐก 1:1) คำเริ่มแรกของพระคัมภีร์นี้ยืนยันความจริงสามประการ คือ พระเจ้านิรันดรทรงทำให้ทุกสิ่งที่อยู่นอกพระองค์เริ่มมีขึ้น พระองค์เพียงผู้เดียวทรงเป็น “พระผู้เนรมิตสร้าง” (กริยา “เนรมิตสร้าง” หรือ “bara’” ในภาษาฮีบรู มี “พระเจ้า” เป็น “ประธาน” เสมอ) เอกภพของทุกสิ่งที่เป็นอยู่ (วลี “ฟ้าและแผ่นดิน”) ล้วนขึ้นกับพระองค์ผู้ประทานความเป็นอยู่ให้

296 เราเชื่อว่า พระเจ้าไม่ทรงต้องการสิ่งใดที่มีความเป็นอยู่ก่อนแล้ว หรือความช่วยเหลือใดๆ เพื่อทรงเนรมิตสร้าง และการเนรมิตสร้างก็มิใช่การหลั่งไหลที่จำเป็นจากพระธรรมชาติของพระเจ้า พระเจ้าทรงเนรมิตสร้างอย่างอิสระ “จากความว่างเปล่า” “ถ้าพระเจ้าทรงเนรมิตสร้างโลกจากวัสดุที่มีอยู่ก่อนแล้ว การเนรมิตสร้างจะมีความสำคัญอะไรเป็นพิเศษ นายช่างในหมู่เราย่อมทำอะไรก็ได้ตามใจจากวัสดุที่ได้รับมา เราเห็นพระอานุภาพของพระเจ้าก็เพราะพระองค์ทรงเนรมิตสร้างสิ่งใดไม่ว่าที่ทรงประสงค์จากความว่างเปล่า”