คุณธรรมทางเทววิทยาคืออะไร (1812-1813, 1840-1841)
คือคุณธรรมที่มีพระเป็นเจ้าเป็นบ่อเกิด เป็นแรงจูงใจและเป็นเป้าหมายโดยตรง ทำให้เต็มเปี่ยมด้วยพระหรรษทานศักดิ์สิทธิกร ทำให้มนุษย์สามารถดำเนินชีวิตในความสนิทสัมพันธ์กับพระตรีเอกภาพ ก่อให้เกิดและปลุกเร้าการกระทำด้านศีลธรรมขึ้นในตัวคริสตชน ให้เขาดำเนินชีวิตคุณธรรมแบบมนุษย์ได้ เป็นคำมั่นสัญญาของการประทับอยู่และการกระทำของพระจิตเจ้าในความสามารถของมนุษย์

คุณธรรมทางเทววิทยามีอะไรบ้าง (1813)
คุณธรรมทางเทววิทยาคือความเชื่อ ความหวังและความรัก

ความเชื่อคืออะไร (1814-1816, 1842)
ความเชื่อคือคุณธรรมทางเทววิทยาซึ่งทำให้เราเชื่อในพระเป็นเจ้าและทุกสิ่งทุกอย่างที่พระองค์ทรงเผยแสดงแก่เรา และที่พระศาสนจักรสอนให้เราเชื่อ ทั้งนี้เพราะพระเป็นเจ้าทรงเป็นความจริง ความเชื่อทำให้มนุษย์มอบตัวแด่พระเป็นเจ้าด้วยความสมัครใจ ดังนั้น ผู้ที่เชื่อก็แสวงหาที่จะรู้จักและกระทำตามพระประสงค์ของพระเป็นเจ้า เพราะว่า “ความเชื่อที่แสดงออกเป็นการกระทำอาศัยความรัก” (กท 5:6)

ความหวังคืออะไร (1817-1821, 1843)
ความหวังคือคุณธรรมทางเทววิทยาซึ่งทำให้เราปรารถนาและรอคอยชีวิตนิรันดรจากพระเป็นเจ้า ซึ่งเป็นความบรมสุขของเรา ด้วยการวางความหวังของเราไว้ในพระสัญญาของพระคริสตเจ้า และวางใจในความช่วยเหลือของพระหรรษทานของพระจิตเจ้า เพื่อจะได้มาซึ่งความหวังและความมั่นคงไปจนจบชีวิตของเราบนโลกนี้

ความรักคืออะไร (1822-1829, 1844)
ความรักคือคุณธรรมทางเทววิทยาซึ่งทำให้เรารักพระเป็นเจ้าเหนือสิ่งอื่นใด และรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเองเพราะความรักต่อพระเป็นเจ้า พระเยซูเจ้าได้ทรงทำให้ความรักนี้เป็นบัญญัติใหม่ซึ่งเป็นความสมบูรณ์ของพระบัญญัติ เป็นสิ่งซึ่ง “รวมเราไว้เป็นหนึ่งเดียวกันอย่างสมบูรณ์” (คส 3:14) และเป็นรากฐานของคุณธรรมอื่นๆ ซึ่งให้ชีวิต แรงบันดาลใจและการจัดระเบียบ ปราศจากความรัก “ข้าพเจ้าก็ไม่มีความสำคัญแต่อย่างไร” และ “ข้าพเจ้าก็มิได้รับประโยชน์ใด” (1คร 13:1-3)