16. ความจำเป็นของการให้อภัย
การสอนคำสอนควรเป็นการสอนเรื่องบาปและการให้อภัย เพราะถ้ามนุษย์ไม่ยอมรับว่าตนเป็นคนบาปก็ไม่อาจรู้ความจริงเกี่ยวกับตนเอง ความจริงซึ่งเป็นเงื่อนไขเพื่อปฏิบัติตนได้อย่างถูกต้อง และถ้าเขาไม่ได้รับอภัย เขาก็คงไม่อาจรับความจริงนี้ได้ (CCC 1697)
ในคืนก่อนวันที่พระเยซูเจ้าถูกตรึงกางเขน เปโตรและยูดาสต่างทรยศต่อพระองค์ ยูดาสขายพระเยซูเจ้าด้วยเงิน 30 เหรียญ ส่วนเปโตรปฏิเสธว่าไม่รู้จักพระองค์ถึงสามครั้ง แม้การกระทำคล้ายกัน แต่ผลลัพธ์ต่างกันมาก:
- ยูดาสสิ้นหวังและฆ่าตัวตาย
- เปโตรร้องไห้และกลับใจ เชื่อว่าพระเยซูเจ้าจะให้อภัย
ในมื้ออาหารสุดท้าย พระเยซูเจ้าทรงหยิบถ้วยเหล้าองุ่นและตรัสว่า "รับถ้วยนี้ไปดื่มให้ทั่วกัน นี่เป็นถ้วยโลหิตของเรา โลหิตแห่งพันธสัญญาใหม่อันยืนยง โลหิตซึ่งจะหลั่งออกเพื่ออภัยบาปสำหรับท่านและมนุษย์ทั้งหลาย” เปโตรเชื่อในคำสัญญานี้
เมื่อเรารู้สึกผิดและเห็นข้อบกพร่องของตัวเอง การระลึกถึงความเมตตาของพระเยซูเจ้าทำให้เกิดความแตกต่าง เช่นเดียวกับการรับศีลอภัยบาป ที่เราได้รับการยืนยันถึงความเมตตาของพระเจ้า
คำถามไตร่ตรอง
- คุณเชื่อและไว้วางใจในพระเมตตาของพระเจ้าหรือไม่
- คุณแก้บาปบ่อยแค่ไหน
- คำพูดและการกระทำของคุณเชื้อเชิญผู้เรียนให้เฉลิมฉลองพระเมตตาของพระเจ้าในศีลอภัยบาปอย่างไร
ภาวนา
ข้าแต่พระเจ้าผู้ทรงพระเมตตา การที่เราตระหนักว่าตนเป็นคนบาปช่วยให้เรารู้ความจริงเกี่ยวกับตนเอง การเชื่อในพระเมตตาของพระองค์ทำให้เราสามารถยอมรับความจริงนั้นได้ ในการสอนผู้อื่นเกี่ยวกับบาปและการให้อภัย ขอให้ข้าพเจ้าเน้นย้ำถึงพระเมตตารักของพระองค์ที่ทรงสำแดงในศีลอภัยบาปเสมอ อาเมน
ถอดความจากหนังสือ Jump Start for Catechists : Reflection on the Catechism
