นิทาน เครื่องบินบังคับ
 
บุ้ง กับปองเป็นเพื่อนรักกันมาก  วันหนึ่งปองได้นำเครื่องบินบังคับวิทยุมาเล่นที่โรงเรียนและได้แบ่งให้บุ้ง เล่นด้วยอย่างสนุกสนาน  บุ้งสนใจและชอบเครื่องบินบังคับเป็นอย่างมาก  จึงเล่นอยู่นาน  จนกระทั่งถึงเวลาเรียน  ปองจึงบอกให้บุ้งหยุดเล่นเพื่อมาเรียนหลังสือก่อน  เลิกเรียนแล้วค่อยเล่นต่อ  บุ้งจึงเอาเครื่องบินบังคับมาคืนปองก่อน  ปองจึงนำเครื่องบินมาเก็บไว้ใต้โต๊ะ
พอถึงเวลาพักเที่ยงเพื่อนทุกคนไป รับประทานอาหารกลางวันกันหมด  แต่บุ้งขอนอนพัก   ในห้องเรียนเพราะไม่รู้สึกหิวและอยากเล่นเครื่องบินบังคับมากกว่า  จึงได้ไปหยิบเครื่องบินบังคับมาเล่น  โดยไม่ได้ขออนุญาตกับปอง  เล่นไปได้สักพักเครื่องบินบังคับได้ไปชนกับโต๊ะเรียนจนใบพัดหักกระเด็น  บุ้งตกใจจึงรีบเอาเครื่องบินบังคับไปเก็บไว้ใต้โต๊ะของปองตามเดิม  และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วแกล้งนอนหลับอยู่กับโต๊ะ
พอถึงเวลา กลับบ้านบุ้งรีบวิ่งกลับบ้านไม่ได้รอปองเหมือนเช่นทุกวัน จนวันรุ่งขึ้นปองมาถามบุ้งว่า  “ได้ทำเครื่องบินบังคับของปองพังหรือเปล่า”   บุ้งตอบว่า  “ไม่ได้ทำไม่รู้เรื่องเลย  มันเป็นอะไรเหรอปอง” ปองบอกว่า “ใบพัดมันหักเพราะถูกกระแทกอย่างแรง”  บุ้งจึงพูดว่า  “เมื่อวาน ตอนเราเล่นกันมันยังดีอยู่เลย”  ปองบอกว่า  “ ใช่  ตอนที่นายเอามาคืนมันยังดีอยู่เลย”
บุ้งรู้หรือเปล่า  เมื่อวานเรากลับไปถึงบ้านโดนแม่ลงโทษไม่ให้กินข้าวเย็น และไม่ให้เล่น ของเล่น  เพราะของเล่นที่หายไปเป็นของเล่นชิ้นแรกของปอง ซึ่งแม่ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด  ตอนนี้เรารู้สึกหิวมากเลย
พอได้ เวลากลับบ้านบุ้งก็รีบวิ่งกลับบ้านไป  และเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้แม่ฟัง  แม่จึงบอกกับบุ้งว่า  ถ้าบุ้งทำผิดบุ้งก็ต้องยอมรับผิด  ไม่ว่าบุ้งจะตั้งใจหรือไม่  บุ้งก็ต้องพูดความจริง  บุ้งได้ยินดังนั้น  จึงตัดสินใจวิ่งไปหาปองที่บ้าน  เพื่อขอโทษและยอมรับผิด