บาปกรรม

มนุษยชาติมิใช่จะประกอบขึ้นด้วยปัจเจกบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องซึ่งกันและกัน
ตรงกันข้าม มนุษยชาติเป็นประชาคมหนึ่งเดียว
ทุกสิ่งทุกอย่างที่บุคคลใดบุคคลหนึ่งกระทำ ย่อมส่งผลดีชั่วแก่คนอื่นๆในสังคม
นับแต่ปฐมกาล มนุษยชาติได้หันหลังให้กับพระเจ้า
พวกเขาไม่หยุดที่จะกระทำตามใจปรารถนาของตน ซึ่งขัดต่อน้ำพระทัยของพระเจ้า
เพราะได้หันหลังให้กับพระเจ้านับแต่กำเนิด มนุษย์จึงประพฤติตนคล้ายไม่รู้จักพระองค์
และไม่รู้จักสิ่งที่พระองค์ทรงรัก เราเรียกสภาพของมนุษยชาติเช่นนี้ว่า “บาปกำเนิด”
ถึงเราจะไม่ได้เป็นผู้สร้างบาปกำเนิด แต่เราก็ได้รับผลร้ายจากมัน เราจึงมีแนวโน้มที่จะทำผิดบาป

ยามเราประพฤติผิดโดยสมัครใจ ทำตามความปรารถนาของตน ขัดกับน้ำพระทัยของพระเจ้า
เราได้กระทำบาปเฉพาะตัว และบาปจะทำให้เราจมลึกในสภาพคนบาป
ยามเราทำบาป เราทำตนให้อยู่กับฝ่ายที่ไม่ต้องการที่จะรักพระเจ้าและเพื่อนมนุษย์
เราทำร้ายโลกโดยทำให้มันมีสภาพที่แย่ลง
เราทำให้เกิดความทุกข์มากขึ้นในโลก
แต่กรรมดีซึ่งเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้า ทรงบูรณะสิ่งที่ความชั่วได้ทำร้ายทำลายให้เสียหาย
     “กิเลสตัณหาทำให้เกิดบาป และเมื่อมีบาปมาก บาปก็จะทำให้เกิดความตาย”
           (ยก 1:15)
      ขอทรงอย่าปล่อยให้เราแพ้การประจญเถิด พระเจ้าข้า
         อะไรคือบาป?
            บาปคือการหันหลังให้กับพระเจ้า เพื่อทำตามใจปรารถนาของตน
            อะไรคือบาปกำเนิด?
            บาปกำเนิดคือสภาพที่ทำให้มนุษย์มิอาจถือกำเนิดในพระเจ้า
            เป็นเวลานับตั้งแต่บิดามารดาคู่แรกของเราได้แยกมนุษยชาติออกจากพระเจ้า
            อะไรคือบาปเฉพาะตัว?
            บาปเฉพาะตัวคือบาปที่เรากระทำเป็นส่วนบุคคล