เด็กกับพิธีกรรม สำคัญไฉน???

ในพระคัมภีร์ พระเยซูเจ้าได้ตรัสสอนเป็นอุปมาเกี่ยวกับเด็กๆ ไว้ค่อนข้างมาก ยกตัวอย่างเช่น  จงฝึกเด็กในทางที่เขาควรจะเดินไปและเมื่อเขาเป็นผู้ใหญ่แล้วเขาจะไม่พรากจากทางนั้น (สภษ 22:6)
"ปล่อยให้เด็กเล็ก ๆ มาหาเราเถิด อย่าห้ามเลย เพราะอาณาจักรสวรรค์เป็นของคนที่เหมือนเด็กเหล่านี้” พระองค์ทรงปกพระหัตถ์ให้เด็กเหล่านั้น แล้วจึงเสด็จไปจากที่นั่น  (มธ 19: 13-15)
จากพระวาจาที่ยกตัวอย่างมาทั้งสองนี้ เห็นได้ชัดว่า พระเยซูเจ้าทรงให้ความสำคัญของเด็กเป็นอย่างมาก ในสังคมคาทอลิกก็ดี หรือสังคมคริสเตียนก็ดี จากพระวาจาดังกล่าว ทำให้เราได้ตระหนักถึงความสำคัญของเด็ก ก่อให้เกิดองค์กรต่างๆที่ให้การช่วยเหลือเด็กขึ้นมากมายในสังคม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สังคมที่เชื่อในพระเยซูเจ้า

ในเกาหลีก็เช่นกัน มีหน่วยงานของคริสตังที่จึดตั้งขึ้นเพื่อดูแลเด็กโดยเฉพาะ อย่างเช่น บ้านเด็กกำพร้า, โรงเรียนสำหรับเด็กที่พิการแต่กำเนิด เป็นต้น ตลอดจนสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเด็กๆทุกๆคน ซึ่งก็คือ พิธีมิสซา
ท่านผู้อ่านทุกท่านคงทราบดีว่า หนึ่งในพิธีกรรมสำคัญที่สุดสำหรับคริสตชนก็คือพิธีมิสซา... การได้ร่วมกับบรรดาพี่น้องคาทอลิก ระลึกถึงพระกายและพระโลหิตของพระเยซูคริสตเจ้า เป็นสิ่งสำคัญที่สุดไม่ใช้เฉพาะสำหรับคริสตชนเท่านั้น หากแต่ยังหมายรวมถึงมวลมนุษย์ชาติทั้งหมดทั้งมวล เพราะนั่นคือการเสียสละของพระเยซูเจ้า เพื่อให้มนุษย์ได้พบหนทางแห่งความรอดนั่นเอง
สำหรับเด็กเล็กๆที่อายุประมาณสามขวบถึงสิบขวบ แน่นอนพวกเขาอาจจะยังไม่เข้าใจว่า อะไรคือศิลมหาสนิท อะไรคือพิธีมิสซา แล้วทำไมทุกๆวันอาทิตย์จะต้องไปวัด หรือแม้แต่ทำได้เราต้องรับแผ่นปัง(แผ่นศิล)ด้วย
อาจเป็นเพราะคำถามเหล่านี้ก่อเกิดขึ้นในความคิดของบรรดาผู้นำคาทอลิกของเกาหลี ดังนั้นทุกๆวันอาทิตย์ โบสถ์ต่างๆประจำชุมชน จะจัดเวลามิสซาพิเศษสำหรับเด็กขึ้น เพื่อตอบโจทย์ความสงสัยเหล่านั้นของเด็กๆ อีกทั้งยังเป็นการเปิดโอกาสให้เด็กๆ ได้รู้จักพระเจ้ามากขึ้น เพราะบางที เพียงแค่การประกอบพิธีกรรมหนึ่งชั่วโมง อาจไม่เกิดประโยนช์อะไรสำหรับเด็กๆเลยก็เป็นได้
พอพูดถึงมิสซาเด็ก แน่นอน รูปแบบพิธีมิสซาที่ตายตัวนั้น เลิกคิดไปได้เลยครับ แต่ลำดับนั้นตอนนั้น ยังคงมีอยู่เหมือนมิสซาปกติทั่วไป แต่การประกอบพิธรกรรมนี่ซิ น่าสนใจใช่เล่นเลย อิอิ
ทันทีที่ผมเข้าไปในวัด ก็เริ่มงงๆ กับที่นั่งแล้วว่าไม่รู้จะไปนั่งที่ไหน เพราะเห็นมีป้ายติดอยู่ตามโต๊ะ ก็เลยรู้ว่าที่ตรงนั้นคงนั่งไม่ได้แน่ แถมมีเขียนว่า สำหรับเด็ก     ป.1 – ป.6 เลยรู้ทันทีว่า อ้อ....นี่คงเป็นมิสซาเด็กแน่เลย
ก็เลยไปหาที่นั่งที่เค้าไม่มีป้ายติดไว้ พอมิสซาเริ่มผมก็ตกใจไม่รู้จะทำยังไง เมื่อเพลงสวด “ข้าพเจ้าเขื่อ” เริ่มดังขึ้น เพราะมันไม่ใช้แค่การร้องเพลงด้วยปาก แต่ต้องร้องด้วยมือด้วยครับ
เท่าที่ผมคิดเอาเอง คิดว่าคงเป็นเพราะนี่คือมิสซาเด็ก เลยต้องมีการออกมือไม้กันเพื่อไม่ให้เด็กๆเบื่อ แต่พอสังเกตท่าดีๆ มันตรงกับความหมายของคำพูด เลยทำให้เริ่มเข้าใจใหม่ว่า ที่ต้องทำท่าไปด้วยสงสัยจะเป็นเพราะมีน้องๆที่พิการทางหูมาร่วมพิธีด้วยหรือเปล่า
ด้วยความที่ไม่เคยเห็นแล้วก็อยากให้พี่ๆน้องๆ เพื่อนๆที่ไทยได้เห็น่วา คาทอลิกที่เกาหลีนั่น นอกจากจะเน้นความศักดิ์สิทธิ์ของพิธีกรรมแล้ว มากกว่านั้นยังเน้นความเข้าใจต่อผู้เข้าร่วมพิธีอีกด้วย เลยแอบอัดคลิปมานิดๆหน่อยๆครับhttp://www.youtube.com/watch?v=E-df0fw1mpo&;feature=player_embedded
พอถึงช่วงเทศน์ วิธีการเทศน์ของคุณพ่อ แตกต่างกับการเทศน์แบบมิสซาปกติอย่างสิ้นเชิง คุณพ่อเทศน์ได้ฮามากครับ เด็กหัวเราะกันกริ๊กๆๆเลย ที่น่าชื่นชมกว่านั้นคือ คุณพ่อได้ฉายสไลต์อธิบายบทเทศน์ในวันนั้น
อาทิตย์ที่แล้ว คุณพ่อเทศน์เรื่องพระเยซูกล่าวว่า พระองค์คือปังแห่งชีวิต โดยที่ได้กินปังนี้จะได้รับชีวิตนิรันดร์ ภาพสไลท์ที่ฉายก็เป็นภาพการ์ตูน ดูแล้วน่าสนใจมาก ไม่จริงจังจนเกินไป แล้วก็ไม่ดูออกนอกแผนการสอนจนเกินไป ผมมองว่าเป็นวิธีที่สังคมคาทอลิกในบ้านเรา น่าจะดูเป็นแบบอย่าง และอย่ามองว่าเป็นการเลียนแบบ เพราะการทำงานเพื่อพระนั้น แค่ทำให้ผู้อื่นได้เข้าใจถึงคำสอน ได้รู้จักพระองค์อย่างกระจ่างชัด ไม่ว่าวิธีใดๆก็ทำไปเถอะครับ ขอแค่ไม่ผิดศิลธรรมก็ถือว่าโอเคแล้ว
หลังจบบทเทศน์ เพื่อเป็นการตรวจสอบความเข้าใจของเด็กๆ ก็มีคำถามมาให้ทายกันสนุกๆครับ แต่ก็ได้รางวัลกันจริงๆ โดยคำถามจะแบ่งออกตามกลุ่มชั้นเรียนของเด็กๆ ผมก็ได้นำตัวอย่างคำถามหนึ่งในหลายข้อมาให้ท่านผู้อ่านได้ลองดูกันครับ แล้วจะรู้ว่า วิธีการสอนของเขานั้น เด็ดจริงๆ
ช่วยกับตอบ
เมื่อใดที่เรารับแผ่นปังของพระเยซูเจ้ามารับประทาน
1.    เมื่อไปปิคนิค
2.    เมื่อได้รับเหรียญทองโอลิมปิก
3.    เวลาเรียนหนังสือที่โรงเรียน
4.    เวลาร่วมพิธีมิสซา

คำถามนี้ก็ถือว่าง่ายนะครับ ในระดับความคิดของเราที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่หากเป็นเด็กสามขวบ ลองคิดดูซิครับ ว่าจะตอบได้ฮาแค่ไหน คริคริ
หลังจากเทศน์จบแล้ว พิธีการต่อไปก็คือการเคารพศีลมหาสนิท ระลึกถึงพระกายและพระโลหิตของพระคริสตเจ้านั้นเอง ในช่วงนี้ พิธีการก็จะเหมือนกับผู้ใหญ่ครับ คือเงียบ สงบ และนิ่ง และเมื่อผ่านช่วงพิธีนี้ไป คุณพ่อผู้ทำพิธีกล่าวว่า “ให้เราแสดงความรักต่อกันและกัน” เชื่อไหมครับว่า มิสซาสำหรับเด็กนั้น แสดงความรักต่อกันและกันได้น่ารักมาก เด็กๆลุกเดินไปที่หน้าพระแท่นและเอามือทั้งสองตบแปะกับพระสงฆ์ เหมือนเล่นตบแปะแหละครับ เด็กๆทุกคนทำแบบนี้หมด เมื่อเดินกลับมาที่นั่งของตน ระหว่างทางก็จะมีสัตบุรุษยื่นมือขอตบแปะกับเด็กๆด้วย เป็นภาพที่น่ารักจริงๆครับ เพราะนอกจากจะสร้างความสุขให้เด็กๆได้แล้ว ยังทำให้เด็กๆรู้สึกว่า พระสงฆ์ และสัตบุรุษในวัด ทุกคนล้วนสนิทกัน เพราะฉะนั้น การมาวัด มาหาพระเจ้า ก็คือมาหาคนที่เราสนิท คนที่มิตรภาพดีๆที่มอบให้กับเรานั้นเอง
สุดท้ายนี้ จากประสบการณ์ดังกล่าว ในมุมมองของผมก็คิดว่ายอดเยี่ยมเลยสำหรับการแบ่งปันทั้งความรู้เกี่ยวกับพระ และความรัก สำหรับรูปแบบพิธีกรรมแบบเด็กๆอย่างนี้ ไม่รู้ว่าที่ประเทศไทย จะมีโอกาสสร้างสรรค์สิ่งพิเศษแบบนี้ได้เด็กๆบ้างหรือเปล่า แต่ก็ไม่แน่นะครับ อนาคต เราอาจได้เล่นรีรีข้าวสารกับเด็กๆในวัดก็เป็นได้ ฮ่าๆๆๆ