คนโรคเรื้อนสิบคน

พระคัมภีร์    ลก 17:11-19

คำแนะนำสำหรับผู้นำ
ผู้แสดง   
1.    ผู้บรรยาย
2.    พระเยซูเจ้า
3.    คนโรคเรื้อน 1-2-3-4-5-6-7-8-9
4.    คนโรคเรื้อนชาวสะมาเรีย   

อุปกรณ์ในการแสดง

ใจความสำคัญ
    ความกตัญญู  ความมีอคติ

คำอธิบาย
    จุดเด่นที่สำคัญของอัศจรรย์เรื่องนี้คือ ความกตัญญูต่อพระเจ้า ความเชื่อของคนโรคเรื้อนคือการสรรเสริญพระเจ้า พวกเขามีความไว้ใจในพระเยซูเจ้าว่า พระองค์จะทรงปลดปล่อยพวกเขาจากโรคอันน่ากลัว ที่ทำให้พวกเขาถูกตัดขาดออกจากสังคม ต้องออกไปอยู่อย่างโดดเดี่ยว พระองค์ทรงส่งพวกเขาให้ไปแสดงตัวแก่พระสงฆ์ ขณะที่เขากำลังไป พวกเขาก็หายจากโรค มีเพียงคนเดียวในสิบคนนี้ที่กลับมาขอบคุณพระเยซูเจ้าที่ทรงมีเมตตาต่อเขา ส่วนคนอื่นๆ มุ่งอยู่กับความยินดีที่จะกลับไปสู่สังคม หรือพวกเขาอาจไม่ต้องการเสียเวลาและพลังงานในการกลับไปขอบคุณพระองค์
    ตัวเอกของเรื่องคือคนโรคเรื้อนชาวสะมาเรียที่กลับมาขอบคุณ ซึ่งตามประเพณีในสมัยนั้นชาวสะมาเรียเป็นศัตรูกับชาวยิว การเอาใจใส่ของพระเยซูเจ้าต่อคนโรคเรื้อน และชาวสะมาเรียเป็นสิ่งที่พระองค์ทรงอธิบายโดยใช้เป็นตัวอย่างประกอบที่ประชาชนทุกคนยอมรับ

ลักษณะเด่นเพื่ออภิปราย
    เวลาใดที่เราควรจะขอบคุณพระเจ้า
    วิธีในการแสดงความกตัญญูต่อพระเจ้าและต่อผู้อื่น
    คนโรคเรื้อน และชาวสะมาเรียในโลกของเราซึ่งต้องการการยอมรับจากเรา
    ความยากลำบากในการทำสิ่งถูกต้อง ถ้ามีเราเพียงคนเดียว
    แสดงความกตัญญูสำหรับการมีสุขภาพดี ด้วยการเอาใจใส่ดูแลร่างกายของเรา

(คนโรคเรื้อนยืนอยู่ด้านหนึ่งของห้อง พระเยซูเจ้าอยู่อีกด้านหนึ่ง)
ผู้บรรยาย    โรคเรื้อนเป็นโรคที่น่ากลัวที่ติดต่อได้ง่าย คนเป็นโรคเรื้อนต้องไปอยู่รวมกันนอกเมือง ไม่อนุญาตให้พวกเขาไปหาหรือติดต่อกับผู้อื่น คนโรคเรื้อนที่คิดว่าพวกเขาได้รับการรักษาให้หายแล้วต้องไปแสดงตัวต่อพระสงฆ์ ถ้าพระสงฆ์ประกาศว่าเขาหายจากโรคดีแล้ว เขาจึงสามารถกลับบ้านได้ วันหนึ่ง ขณะที่พระเยซูเจ้าเสด็จไปยังกรุงเยรูซาเล็ม (พระเยซูเจ้าเดินเข้าไปหาคนโรคเรื้อน) ขณะที่ทรงเสด็จเข้าไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง คนโรคเรื้อนสิบคนมาเฝ้าพระองค์
คนโรคเรื้อน 1    นั่นไง ผมเห็นแล้ว เขาอยู่นั่น ไปกันเถอะ
    (คนโรคเรื้อนเดินขึ้นมาข้างหน้านิดหน่อย และร้องเรียกจากไกลๆ)
คนโรคเรื้อน 2-3     พระเยซูเจ้า
คนโรคเรื้อน 4-5     พระอาจารย์
คนโรคเรื้อน 6-9     โปรดสงสารพวกเราเถิด
พระเยซูเจ้า    จงไปแสดงตนแก่พระสงฆ์ และให้ท่านตรวจสอบพวกท่าน
คนโรคเรื้อน    ครับ อาจารย์
    (คนโรคเรื้อนหันกลับ พระเยซูเจ้าเดินต่อไป)
คนโรคเรื้อน 6    ดูซิ ฉันไม่เจ็บหลังอีกแล้ว
คนโรคเรื้อน 7    ขาของฉันมีแรงมากขึ้น (โยนไม้เท้าทิ้ง)
คนโรคเรื้อน 8    ดูมือฉันซิ ผิวหนังใหม่ ไม่เป็นแผลอีกแล้ว
คนโรคเรื้อน 9    (พูดกับคนโรคเรื้อนชาวสะมาเรีย)
    ดูใบหน้าของคุณซิ ผิวหนังสดใสเหมือนเด็กหนุ่มเลย
คนโรคเรื้อนทั้งหมด    เราหายแล้ว เราหายแล้ว (คนโรคเรื้อนทุกคนเคลื่อนไหวไปมาอย่างรวดเร็ว)
คนโรคเรื้อนชาวสะมาเรีย    พระเยซูเจ้าทรงรักษาเรา (เดินออกจากกลุ่มและกลับไปหาพระเยซูเจ้า) ขอสรรเสริญพระเจ้า ขอถวายพระพรแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงรักษาข้าพเจ้า พระเจ้าทรงเป็นพละกำลังและทรงเป็นความรอดของข้าพเจ้า (ก้มลงที่เท้าพระเยซูเจ้า) ขอบคุณครับ พระเยซู ที่ทรงช่วยให้ผมหายดีดังเดิม
พระเยซูเจ้า    ไม่เป็นไร ทิ้งสิบคนหายจากโรคมิใช่หรือ อีกเก้าคนอยู่ที่ไหนละ มีแต่คนต่างชาติคนเดียวนี้กลับมาถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า
    จงลุกขึ้น (ช่วยพยุงชาวสะมาเรียขึ้น) ความเชื่อของท่านทำให้ท่านรอดพ้นแล้ว (ชาวสะมาเรียเดินไปกับคนโรคเรื้อนคนอื่นๆ)
ผู้บรรยาย    ชายผู้ที่กลับมาขอบคุณพระเจ้าเป็นชาวสะมาเรีย ไม่ใช่ชาวยิว พระเยซูเจ้าทรงเชื้อเชิญมนุษย์ทุกคนให้เข้าสู่พระอาณาจักรของพระบิดาของพระองค์