56. คนอัมพาตเดินได้
    พระเยซูเจ้าเสด็จไปเมืองคาเปอร์นาอุมอีกครั้ง    ในไม่ช้าคนทั้งปวงก็ทราบว่าพระองค์อยู่ที่นั่น ประชาชนจำนวนมากต่างก็มาชุมนุมกัน จนบ้านไม่มีที่บรรจุแม้แต่นอกประตู    พระเยซูเจ้าบอกประชาชนว่าพระเป็นเจ้าทรงรักเขาทั้งหลาย
    และแล้วมีชายสี่คนหามคนอัมพาตคนหนึ่งมา เขาต้องการจะนำเพื่อนของเขาเข้าไปหาพระเยซูเจ้า แต่ไม่สามารถเข้าถึงพระองค์ได้เพราะคนมากมาย    ดังนั้น ชายทั้งสี่จึงปีนขึ้นไปบนดาดฟ้าหลังคาบ้าน แล้วเจาะหลังคาบ้านทำเป็นช่องเหนือบริเวณที่พระเยซูเจ้าประทับอยู่ แล้วเขาก็ค่อยๆ หย่อนคนอัมพาตลงมา    พระเยซูเจ้าเห็นว่าชายเหล่านี้มีความเชื่อในพระองค์ พระองค์จึงพูดกับคนอัมพาตว่า “ลูกเอ๋ย บาปของท่านได้รับการอภัยแล้ว”   
    มีธรรมาจารย์บางคนได้ยินพระเยซูเจ้ากล่าวดังนั้น เขาก็คิดในใจว่า “ทำไมคนนี้จึงพูดเช่นนี้เล่า เขากล่าวดูหมิ่นพระเจ้า ใครเล่าอภัยบาปได้นอกจากพระเจ้าเท่านั้น"  พระเยซูเจ้าทรงทราบความคิดของเขาด้วยพระจิตของพระองค์ จึงตรัสว่า "ท่านทั้งหลายคิดเช่นนี้ในใจทำไม  อย่างใดง่ายกว่ากัน การบอกคนอัมพาตว่า ‘บาปของท่านได้รับการอภัยแล้ว' หรือบอกว่า ‘ลุกขึ้น แบกแคร่เดินไปเถิด' แต่เพื่อให้ท่านรู้ว่า บุตรแห่งมนุษย์มีอำนาจอภัยบาปได้บนแผ่นดินนี้” พระองค์ตรัสแก่คนอัมพาตว่า “เราสั่งท่าน จงลุกขึ้น แบกแคร่ กลับไปบ้านเถิด” เขาก็ลุกขึ้นแบกแคร่ออกเดินไปทันทีต่อหน้าคนทั้งปวง ทุกคนต่างประหลาดใจ ถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าและพูดว่า “พวกเรายังไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้มาก่อนเลย” (มก 1 : 1-12)