บทข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย (Lord’s Prayer)

พระเยซูเจ้าทรงสอนท่าทีใหม่ในการภาวนา เป็นท่าทีเดียวกับท่าทีของพระองค์ที่มีต่อพระบิดา คือท่าทีของบุตรกับบิดา เป็นความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดแบบพ่อกับลูก เป็นความเคารพรักที่มนุษย์มีต่อพระเจ้าผู้ทรงเป็นบิดาของเรามนุษย์ การภาวนาของเราจึงเป็นการเทิดทูนสรรเสริญพระเจ้า ปรารถนาให้พระองค์ได้รับความเคารพรัก ได้เป็นที่รู้จักแก่ทุกคนและปรารถนาให้พระประสงค์ของพระองค์ได้รับการตอบสนองและนำไปปฏิบัติ  ในเมื่อเรารักพระองค์แล้ว พระองค์ทรงสอนเราทราบว่า เราต้องพึ่งพิงพระเจ้าเสมอ วางใจในพระองค์เสมอ

               พระเยซูเจ้าทรงสอนให้สวดภาวนาเพื่อจะไม่ได้ตกในการประจญล่อลวงให้ทำบาป (มธ. 26.41)
              The Pater Noster ซึ่งก็คือ the “Our Father” prayer  ในภาษาไทยเราเรียกว่า บทข้าแต่พระบิดาหรือบทภาวนาขององค์พระผู้เป็นเจ้า  เป็นบทภาวนาที่พระเยซูเจ้าทรงสอนบรรดาสาวก (มธ.6:9-13)   โดยสาระสำคัญแล้ว บทภาวนานี้ประกอบด้วย ก)คำวิงวอนถึง 3 สิ่ง
ก) เพื่อถวายสดุดีของงพระเจ้า (พระนามของพระองค์จงเป็นที่สักการะ, พระอาณาจักรจงมาถึง, พระประสงค์จงสำเร็จ) 
ข)ถ้อยคำหนึ่งที่เกี่ยวกับขอบเขตแห่งพระสิริรุ่งโรจน์ที่แผ่ออกไป (ในแผ่นดินเหมือนในสวรรค์) 
ค) คำขอร้องสำหรับ 3 สิ่ง (คือ อาหาร, การอภัยและความเป็นอิสระจากการผจญ)
ง) คำขอร้องสุดท้ายเพื่อการปลดปล่อยจากความชั่วร้าย ซึ่งคือความชั่วร้ายทางศีลธรรม