พระอาณาจักร พระเดชานุภาพ และพระสิริรุ่งโรจน์

หัวข้อ    การสรรเสริญ
พระคัมภีร์          แด่พระองค์แต่เพียงพระองค์เดียว ผู้ทรงเป็นพระเจ้า ผู้ทรงช่วยเราให้รอดพ้น อาศัยพระบารมีของพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ขอพระสิริรุ่งโรจน์ พระศักดานุภาพ พระเดชานุภาพ และพระฤทธานุภาพ จงมีแด่พระองค์ ทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคตตลอดนิรันดร อาแมน (ยด 25)
อุปกรณ์         เขียนข้อความจากจดหมายนักบุญยูดาลงในกระดาษแข็ง เพื่อต่อท้ายบทภาวนาของพระเจ้า (ตั้งแต่สัปดาห์ที่ 42-47)

เนื้อหา
             
ตลอด 6 สัปดาห์ที่ผ่านมาเราเรียนเรื่องบทภาวนาของพระเจ้า พวกเราทุกคนได้พยายามตั้งใจเรียน และท่องจำบทภาวนานี้ ในวันนี้เราจะต่อในช่วงสุดท้ายของบทภาวนานี้ เราจะไม่พบบทภาวนาช่วงสุดท้ายนี้ในพระวรสารนักบุญมัทธิว บทที่ 6 แต่บรรดาคริสตชนได้กล่าว      คำภาวนานี้ต่อท้ายบทภาวนาของพระเจ้ามาเป็นเวลา 2000 กว่าปีแล้ว ให้เราสวดพร้อมๆ กัน (ใช้บทภาวนาที่เตรียมมาติดบนบอร์ดให้ทุกคนอ่าน)
ถ้อยคำเหล่านี้เป็นวิธีพูดของเราว่า “ข้าแต่พระเจ้า” พระองค์ทรงยิ่งใหญ่ พระนามพระองค์ศักดิ์สิทธิ์ พระองค์ประทานอาหารประจำวันแก่เรา และทรงอภัยบาปให้เรา พวกเราปรารถนาจะกระทำตามน้ำพระทัยของพระองค์ตลอดไป พระองค์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง”
พวกหนูรู้ไหมว่าคำสุดท้ายของบทภาวนาของพระเจ้าทำให้ครูคิดถึงอะไร? ทำให้ครูคิดถึง “การโบกไปมา” เวลาดูการแข่งขันฟุตบอลพวกหนูเคยเห็นเขาโบกไปมาหรือไม่? ผู้ชมที่นั่งอยู่บนอัฒจันท์ บางครั้งยืนบ้าง นั่งบ้าง โบกแขนไปมาเพื่อไชโยให้กับทีมของตน
เราจบบทภาวนาของพระเจ้าด้วยการไชโยแด่พระเจ้า และทุกสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำเพื่อเรา  เราจะไม่นั่งนิ่งๆ เหมือนกับบางคน เราจะโบกไปมาเหมือนคนเชียร์กีฬา เอาละ เด็กๆ เราจะมาฝึกกัน
(ครูให้เด็กเข้าแถวหน้ากระดานเรียงหนึ่ง) เมื่อครูชี้ที่ใครให้คนนั้น ยืนขึ้น ยกแขนขึ้นเหนือศีรษะโบกไปมา และนั่งลง พยายามมองคนข้างๆ ไว้เพื่อความพร้อมเพรียง ดูซิว่าเราสามารถโบกไปมาได้หรือไม่(ครูฝึกให้เด็กทำพร้อมๆ กันก่อน)
คิดว่าทุกคนพร้อมนะ เมื่อเราสวดถึงคำว่า “แด่พระองค์แต่เพียงพระองค์เดียว…” ช่วงสุดท้ายของบทภาวนาของพระเจ้า เราจะโบกไปมาด้วยท่าที่เราฝึกซ้อมกันไว้
(ให้เด็กทุกคนสวดบทภาวนาขอพระเจ้า   ตามที่ครูติดบอร์ดไว้ตั้งแต่สัปดาห์ที่ 42 จนถึงสัปดาห์ที่ 47   เมื่อถึงข้อความจากจดหมายนักบุญยูดา ของสัปดาห์นี้ให้เด็กทำท่าตามที่ฝึกไว้)