พระคัมภีร์เกี่ยวข้องกับมนุษย์และเกี่ยวข้องกับคริสตชนเป็นพิเศษ

ถ้าพระราชัยสวรรค์ของพระที่เราสวดขอให้จงมาถึงในบท “ข้าแต่พระบิดา” นั้น เปรียบเป็นล้อเกวียนที่ต้องหมุนไปตามกาลเวลาให้ถึงจุดหมาย คือ วันสิ้นพิภพแล้วไซร้    เราทั้งหลายที่เป็นมนุษย์ก็เปรียบได้กับซี่ล้อของมัน และพระคัมภีร์เป็นสื่อบอกเราถึงความจริงข้อนี้ พระคัมภีร์บอก ก็คือ พระทรงบอก นั่นเอง ให้เรามนุษย์ได้รู้จักบทบาทหน้าที่ของตน และโดยเฉพาะมนุษย์ที่เป็นคริสตชนในยุคนี้  พระคัมภีร์จึงเล่าเรื่องจากอดีต ปัจจุบัน ไปจนถึงอนาคต ทุกอย่างล้วนมีบอกไว้ในพระคัมภีร์ทั้งสิ้น   

ฉะนั้น กงล้อแห่งประวัติศาสตร์พระอาณาจักรของพระได้รับการกระตุ้นเตือนอยู่เนืองๆ ทุกสมัย ให้ทุกซี่ล้อออกแรงช่วยกันหมุนวงล้อนี้ไปสู่จุดหมาย ทำให้เรารู้หน้าที่ของเราต่อพระ เราในฐานะคริสตชนยิ่งต้องเล่นบทบาทนี้หนักหน่อย และรับผิดชอบมากกว่าคนอื่นๆ เราคงจำคำพระเยซูได้ว่า “ที่สุดจะมีฝูงชุมพาแต่เพียงฝูงเดียว ภายใต้นายชุพาบาลแต่เพียงผู้เดียว”     วันนั้นจะมาถึงเร็วหรือช้าเพียงใดนั้น เราทุกคนล้วนมีส่วนผลักดัน และพยายามให้ใกล้ความจริงด้วยชีวิตของเราและสำหรับคริสตชนเป็นพิเศษควรคิดว่า วันนั้นมาถึงเร็วหรือช้านั้นไม่สำคัญเท่ากับการที่เรารู้ว่าเราได้ยินคำเตือนนี้จากพระคัมภีร์ (จากพระเป็นเจ้า) และเราได้ร่วมส่วนอย่างจริงใจในการทำให้พระอาณาจักรมาถึงจริงๆ ด้วยความดีงามในชีวิตของเรา