ทุกวันแบกกางเขน
แม้ลำเค็ญต้องก้าวไป
รักเร้าอยู่ภายใน
พระทรงชัยทรงเฝ้ามอง
ลูกเอ๋ยเรานำเจ้า
ข้ามหุบเขาการทดลอง
แต่เมื่อเราทั้งสอง
เฝ้าประคองมิเว้นวาย
กางเขนที่ให้เจ้า
มิใช่เบาแบกสบาย
อย่าแบกเพียงเดียวดาย
อย่าคลอนคลายสายสัมพันธ์
จงคิดถึงเราบ้าง
เมื่อพบทางที่ลาดชัน
เราพร้อมช่วยเจ้าพลัน
สู่ทางอันนิรันดร
