4 พฤศจิกายน

นักบุญชาร์ลส์ โบร์โรเมโอ

St. Charles Borromeo

ทุกยุคสมัยในประวัติศาสตร์ของพระศาสนจักรคาทอลิกมีเรื่องสับสนวุ่นวายและความคดโกงเสื่อมเสียกระนั้น ก็จะมีบุคคลหรือขบวนการหนึ่งก่อเกิดขึ้นมาเป็นตัวแทนความเชื่อที่ชัดเจนและแสดงให้เห็นด้วยการกระทำ นักบุญชาร์ลส์โบร์โรเมโอ ซึ่งเป็นบุคคลสำคัญในสังคายนาเมืองเตรนท์เป็นตัวอย่างของความเป็นผู้นำในยุคที่พระศาสนจักรปั่นป่วนวุ่นวาย

ชาร์ลส์เกิดเมื่อปี ๑๕๓๘ ในตระกูลมั่งคั่ง บิดามารดาท่านเป็นผู้สูงศักดิ์แต่ท่านสนใจที่จะรับใช้พระศาสนจักรอย่างจริงใจ ท่านขอร้องให้บิดาแจกจ่ายเงินทองส่วนใหญ่ของครอบครัวให้คนยากไร้

ชาร์ลส์ใช้ฐานันดรในสังคมของท่านเพื่อประโยชน์ของพระศาสนจักร ท่านทำงานเป็นทนายความและนักกฎหมาย เมื่อท่านอายุ ๒๒ ปี ลุงของท่านก็ได้รับเลือกเป็นพระสันตะปาปาปีโอ ที่ ๔ ท่านได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่เป็นทูตของพระสันตะปาปาและเป็นผู้ดูแลคณะนักบวชใหญ่ๆ ทั้งหลาย

ท่านพักผ่อนด้วยการอ่านวรรณกรรมและฟังดนตรี ไม่หลงใหลไปกับสิ่งเย้ายวนใจทั่วโรมของยุคสมัยเรอเนซองส์ตอนปลาย ท่านถึงกับคิดอยากจะถือชีวิตเข้มงวดในอารามนักพรต แต่พระเป็นเจ้าจะให้ท่านทำงานที่เป็นประโยชน์ต่อพระศาสนจักรได้มากกว่า ซึ่งรวมถึงสิ่งที่ท่านจะกระทำในการสังคายนาเมืองเตรนท์

สังคายนาสากลครั้งนี้เริ่มต้นปลายปี ๑๕๔๕ แต่ประสบความล่าช้าเพราะเหตุการณ์หลายอย่าง ภารกิจ ๒ ประการของสังคายนาครั้งนี้คือการกำหนดข้อคำสอนคาทอลิกเพื่อต่อสู้กับการปฏิเสธต่อต้านของโปรเตสแตนท์และการฟื้นฟูภายในพระศาสนจักรเนื่องด้วยปัญหาต่างๆ ที่หมักหมมยาวนาน ในฐานะตัวแทนของพระสันตะปาปา ชาร์ลส์เข้าร่วมการประชุมสรุปสังคายนาในปี ๑๕๖๓ ซึ่งขณะนั้นท่านอายุเพียง ๒๕ ปี ท่านยังมีบทบาทเป็นผู้นำคนสำคัญของการรวบรวมข้อสรุปของคำสอนโรมัน ที่เรียกกันว่าคำสอนแห่งสังคายนาเมืองเตรนท์

รางวัลที่ชาร์ลส์ได้รับคือภารกิจหนักหน่วงยิ่งขึ้นอีก ท่านได้รับการบวชเป็นพระสงฆ์ระหว่างการประชุมสังคายนาและได้เป็นอัครสังฆราชและคาร์ดินัลเพียงอีกไม่กี่เดือนต่อมา ท่านพบว่าสังฆมณฑลมิลานที่ท่านรับมอบหมายให้ดูแลอยู่ในสภาพเสื่อมทราม ไม่มีการบริหารหรือดูแลจากผู้นำของสังฆมณฑลมาถึง ๒ ชั่วอายุคน พระสังฆราชชาร์ลส์ดำเนินการตั้งโรงเรียน บ้านเณรและศูนย์กลางสำหรับชีวิตนักบวช

การปฏิรูปสังฆมณฑล ซึ่งสอดคล้องกับกฤษฎีกาของสังคายนาเกิดสัมฤทธิ์ผลอย่างน่าตื่นตาตื่นใจ พวกฤษีกลุ่มหนึ่งที่เสียผลประโยชน์ถึงกับพยายามลอบสังหารท่าน การรอดชีวิตมาได้นั้นถูกเล่ากันว่าเป็นเพราะอัศจรรย์จากพระเจ้า

ความพยายามของท่านในการสอนคำสอนและอบรมเยาวชนเกิดผลสำเร็จเป็นพิเศษ ทำให้มีการก่อตั้งกลุ่มเพื่อคำสอนคริสตชนและได้เกิดชั้นเรียนคำสอนวันอาทิตย์เป็นครั้งแรก ท่านยังเอาใจใส่อภิบาลพวกคาทอลิกชาวอังกฤษที่หนีเข้ามาอิตาลีเพราะกฎหมายต่อต้านความเชื่อคาทอลิกที่อังกฤษในเวลานั้น

ความขยันเอาการเอางาน การเดินทางอยู่เสมอและการดำเนินชีวิตถือพรตเคร่งครัดส่งผลต่อสุขภาพของท่าน ท่านเสียชีวิตในปี ๑๕๘๔ ด้วยอายุเพียง ๔๖ ปีและในอีก ๒๖ ปีต่อมาก็ได้รับประกาศตั้งเป็นนักบุญในปี ๑๖๑๐

ท่านเป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์ของครูคำสอนและผู้เรียนคำสอน

CR. : Sinapis