11 สิงหาคม

ระลึกถึงนักบุญกลารา  พรหมจารี

[ St Clare, Virgin, memorial, (1193 - 1253) ]

เมื่อนักบุญฟรังซิส  อัสซีซี  ได้เทศน์สอนในวัด  St  George  ที่เมืองอัสซีซี  ประเทศอิตาลี  ในช่วงเทศกาลมหาพรต  ปี ค.ศ. 1212  ท่านได้เป็นแรงบันดาลใจเด็กหญิงอายุ 18 ปีที่มีนามว่า  กลารา  (Chiara  ซึ่งหมายถึง  "แสงสว่าง"  หรือ  "รุ่งเรือง" )  ซึ่งมาจากครอบครัวขุนนางที่มีชื่อว่า  "ฟาวารอนเน" (Favaronne)  ให้ตัดสินใจจะติดตาม  "ชายผู้ยากจน"  (Il  Poverello  - สมญาของนักบุญฟรังซิส)  ผู้ซึ่งมีชีวิตถือคุณธรรมความยากจนตามแบบพระคริสตเจ้า  และด้วยคำแนะนำของนักบุญฟรังซิส  เธอจึงหลบหนีออกจากปราสาทของพ่อแม่ในคืนวันอาทิตย์ใบลาน  โดยมีป้าของเธอที่ชื่อว่า  เบียงก้า (Bianca)  และผู้ติดตามอีกคนหนึ่งร่วมเดินทางไปด้วย  เธอเดินทางผ่านป่าไปยังวัดน้อย  the Portiuncula  ที่อยู่ในหุบเขา  โดยมีนักบุญฟรังซิส และเพื่อนภราดารอเธออยู่ด้วยสัญญาณไฟฉาย  และที่นี่เองที่เธอเปลี่ยนจากการสวมเสื้อผ้าราคาแพงมาเป็นเสื้อผ้าเนื้อหยาบ  ตัดผมยาวแสนสวยของเธอให้สั้นลง  และใช้ผ้าคลุมศีรษะ  และเธอก็ทำปฏิญาณมอบถวายชีวิตรับใช้พระคริสตเจ้า

บิดาของเธอผู้ได้วางแผนจะจัดงานแต่งงานให้เธออย่างยิ่งใหญ่งดงามโกรธเธอมาก  แต่ก็ไม่สามารถบังคับให้เธอออกมาจากคอนแวนต์ของคณะเบเนดิกติน  ซึ่งเป็นสถานที่พักชั่วคราวของเธอได้  หลังจากนั้นไม่นานเธอได้สร้างคอนแวนต์แบบเรียบง่ายขึ้นมาเชื่อมติดกับวัดน้อย  San  Damiano  ซึ่งเป็นวัดที่นักบุญฟรังซิสได้ซ่อมแซมขึ้นใหม่  ณ ที่ใหม่แห่งนี้ภายในเวลาสิบสี่วัน  น้องสาวคนเล็กของเธอที่ชื่อ  อักแนส  ก็มาขออยู่ร่วมอุดมการณ์กับเธอด้วย  ต่อมาคณะใหม่ที่มีชื่อว่า  "กลาราผู้ยากจน"  ( "Poor  Clares" )  ก็เริ่มเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว  และภายในเวลาไม่กี่ปีต่อจากนั้นมารดาของเธอ (บุญราศี)  ออร์โตลานา (Blessed)  Ortolana  และน้องสาวอีกคนหนึ่งของเธอชื่อ  เบอาทริซ (Beatrice)  และคุณป้าเบียงกา  ต่างก็มามอบตนอยู่ใต้การนำของเธอ  คณะของเธอนี้ได้แพร่หลายไปทั่วยุโรปในหลายๆประเทศตลอดระยะเวลา 40 ปีที่เธออยู่ในตำแหน่ง  งานหลักคือการเอาใจใส่ดูแลและให้การศึกษากับเด็กหญิงทั้งหลายที่ยากจน  บ้านแม่ของคณะที่อัสซีซีกลายเป็นสถานที่รับเลี้ยงเด็กของเธอ  แทนที่จะเป็นที่พักเมื่อเธอเกษียณ  นักบุญกลาราได้ช่วยเผยแพร่อิทธิพลของอุดมคติแบบฟรังซิสกันออกไปอย่างกว้างไกล  และท่านนักบุญกลายเป็นผู้ที่ได้รับความไว้วางใจในการเข้ามาขอคำปรึกษา  ซึ่งรวมทั้งพระสันตะปาปา 2 องค์  บรรดาพระคาร์ดินัลและพระสังฆราช  และคนอื่นๆอีกจำนวนมาก

แรกทีเดียว  สมาชิกของคณะดำรงชีวิตโดยปราศจากระเบียบวินัยที่เป็นลายลักษณ์อักษร  เพียงแต่ดำเนินตามคำแนะนำที่เป็น  "รูปแบบชีวิต" (formula of  life) สั้นๆ ที่นักบุญฟรังซิสได้แต่งไว้  และทำตามคำแนะนำที่ท่านจะให้อีกเป็นการส่วนตัวเท่านั้น  แต่พระคาร์ดินัล Ugolini  ซึ่งเป็นผู้ดูแลคณะใหม่นี้  ได้เขียนระเบียบวินัยขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1219  โดยถือตามพื้นฐานเดียวกันกับของคณะเบเนดิกตินและห้ามการถือความยากจนของส่วนกลาง   และเขาได้พยายามถึง 9 ปีให้นักบุญกลารายอมรับระเบียบวินัยนี้  แต่ไม่สำเร็จ  นักบุญกลารายืนยันอย่างแข็งขันในอุดมคติของนักบุญฟรังซิส  ในการถือความยากจนอย่างสูงสุด  และให้ขึ้นอยู่กับทานบริจาคเท่านั้น  ในที่สุดพระคาร์ดินัลองค์นั้นก็ยอมให้เป็นไปตามนั้น  ต่อมาพระคาร์ดินัล Ugolini  นี้ได้เป็นพระสันตะปาปาพระนามว่า  เกรโกรี ที่ 9 (Pope  Gregory IX)  พระองค์ได้ออกสมณลิขิตที่มีชื่อเสียงคือ  Priviligium  Paupertatis  ( = เกี่ยวกับเอกสิทธิ์ของการถือความยากจน )  ซึ่งเป็นเอกสารฉบับแรกของเรื่องเกี่ยวกับความยากจนที่ได้ออกมา  และต่อมาระเบียบวินัยที่ตราขึ้นมานี้ก็ได้รับการยืนยันอย่างสง่าโดยพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ ที่ 4  (Pope  Innocent IV)  ซึ่งการประกาศยืนยันนี้ได้ออกมาสองวันก่อนที่นักบุญกลาราจะสิ้นชีพ  แท้จริงแล้วพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ได้ไปเยี่ยมนักบุญกลาราที่ใกล้จะสิ้นชีพ  (ที่สืบเนื่องมาจากความเจ็บไข้ได้ป่วยหลายปีก่อนหน้านี้)  ขณะนั้น ภราดาผู้ร่วมงานกับนักบุญฟรังซิสตั้งแต่สมัยแรกๆ สามท่านกำลังผลัดกันอ่านเสียงดังจากเรื่องพระทรมานของพระเยซูเจ้า  ที่เขียนไว้โดยนักบุญยอห์น  ผู้นิพนธ์พระวรสาร  โดยทำเช่นเดียวกับที่ได้ทำเมื่อ 27 ปีที่แล้วต่อหน้า  "ชายผู้ยากจน"  ( = Il Poverello )  คนนั้น (คือ นักบุญฟรังซิส  อัสซีซี)  ผู้กำลังใกล้จะตายที่  Portiuncula  ในขณะที่  "ดอกไม้น้อยๆ ของนักบุญฟรังซิส" (the Little Flower of St Francis)  หรืออาจเรียกว่า  "สุภาพสตรีผู้ยากจน"  (Lady  Poverty)   ได้จากไปอย่างสงบไปสู่รางวัลที่เธอสมจะได้รับเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม ค.ศ. 1253  เมื่อายุ 59 ปี

พิธีปลงศพของนักบุญกลารามีผู้มาร่วมพิธีคือพระสันตะปาปาและบรรดาเจ้าหน้าที่ของสันตะสำนักด้วย  สองปีต่อมาผู้ก่อตั้งคณะหญิงผู้ศักดิ์สิทธิ์นี้ได้รับประกาศแต่งตั้งเป็นนักบุญอย่างสง่าเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1255  และเพื่อความปลอดภัย  ร่างกายของท่านถูกฝังไว้อย่างลึกภายใต้พระแท่นหลักในวัดใหม่ที่สร้างขึ้นที่อัสซีซี  เพื่อเป็นเกียรติแด่เธอในปี ค.ศ. 1260  และร่างกายของท่านไม่ถูกค้นพบจนกระทั่งปี ค.ศ. 1850  บัดนี้ ร่างกายของท่านนักบุญประดิษฐานอยู่ในวัดน้อยที่อยู่ชั้นใต้ดิน  ที่ซึ่งมีนักจาริกแสวงบุญมากมายนับไม่ถ้วนมาเยี่ยมเยียนและแสดงความเคารพ 

นักบุญกลารามีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ที่น่าตื่นเต้น  เพราะมีสงครามครูเสด (Crusades)  และเป็นช่วงที่จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ (Holy Roman Empire) กำลังรุ่งเรือง  ท่านนักบุญเป็นฟรังซิสกันหญิงคนแรก  และรวมทั้งเป็นฟรังซิสกันหญิงคนแรกที่เป็นนักบุญ  ภาพวาดของท่านที่เป็นศิลปะทางศาสนามักจะเป็นรูปที่ท่านกำลังถือหรือชูผอบศีล (a ciborium)   ความหมายลึกๆที่ซ่อนอยู่คือนักบุญกลารามีความศรัทธาอย่างลึกซึ้งต่อศีลมหาสนิท  ซึ่งได้ช่วยให้คอนแวนต์ของท่านและเมืองอัสซีซีได้รอดพ้นจากการปล้นสะดมของพวกแขกซาราเซนส์ของพระเจ้าเฟรเดริค ที่ 2 (Frederick II)  ไม่น้อยกว่าสองครั้งด้วยกัน  กล่าวคือ ในปี ค.ศ. 1940  และ ค.ศ. 1941  เมื่อท่านอ้อนวอนขอจากองค์พระผู้เป็นเจ้าในศีลมหาสนิท  "โอ้องค์พระผู้เป็นเจ้าที่รัก  ลูกวอนขอพระองค์ทรงปกป้องพวกเขาเหล่านี้  ซึ่งลูกเองไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้"  ประวัติเล่าว่า  กองทหารที่จะมาปล้นชาวเมืองนั้นกลับหันหลังและหนีไป  (บางรูปวาดอาจจะเห็นว่าท่านนักบุญถือรัศมีที่บรรจุศีลมหาสนิทชูขึ้นสูง  ก็พบเห็นด้วยเช่นกัน)

ในปี ค.ศ. 1958  นักบุญกลาราได้รับการประกาศให้เป็นองค์อุปถัมภ์ของวงการโทรทัศน์  โดยพระสันตะปาปาปีโอ ที่ 12  อ้างอิงจากเหตุการณ์ที่ท่านนักบุญได้มองเห็นภาพมิสซาคริสต์มาสตอนเที่ยงคืนที่กำลังประกอบพิธีในบาสิลิกานักบุญฟรังซิส (the Basilica of San Francesco)  ที่อยู่ห่างไกลไปอีกด้านของเมืองอัสซีซี  แม้ว่าขณะนั้นท่านยังนอนอยู่บนเตียงคนป่วยของท่าน

(ถอดความโดย  คุณพ่อวิชา  หิรัญญการ  จากหนังสือ Saint Companions For Each Day ;  เขียนโดย A.J.M.  Mausolfe และ J.K. Mausolfe)