29  เมษายน

ระลึกถึงนักบุญ กาธารีนา  แห่งซีเอนา พรหมจารีและนักปราชญ์แห่งพระศาสนจักร

( St. Catherine of Siena ; Virgin & Doctor, memorial )

 เป็นลูกคนเล็กสุดในจำนวน 25 คนของครอบครัวเบนินคาซา (Benincasa Family) ซึ่งมีอาชีพย้อมขนสัตว์ (ขนแกะเป็นต้น) นักบุญกาธารีนา เกิดเมื่อวันที่ 25 มีนาคม ค.ศ. 1347 ที่เมืองซีเอนา (Siena) แคว้นทัสกานี (Tuscany) ประเทศอิตาลี  ตั้งแต่ยังเด็กมากๆ เธอมักเห็นภาพนิมิตจากสวรรค์  และได้เริ่มเจริญชีวิตอย่างเคร่งครัด เมื่ออายุ 16 ปีเธอได้เข้าเป็นสมาชิกคณะดอมินิกันชั้นที่สาม  ได้ใช้ชีวิต 3 ปีบำเพ็ญพรตในบ้านของเธอเอง  และได้แสดงวีรกรรมในการเอาใจใส่ดูแลผู้ป่วยที่เป็นโรคเรื้อนและมะเร็งที่ไม่มีใครกล้าสัมผัสแตะต้อง  ซึ่งได้รับการปฏิบัติที่ไม่ดีจากคนอื่นๆ  แต่เธอประสบความสำเร็จในการนำให้ผู้คนที่ต้องทุกข์ทรมานเหล่านั้นได้กลับใจ

 เธอยังชีพได้เป็นเวลายาวนานด้วยการรับศีลมหาสนิทเพียงอย่างเดียว  เธอภาวนาอย่างต่อเนื่องและยอมรับความยากลำบากเป็นพิเศษสำหรับบรรดาคนบาปที่ไม่ยอมภาวนาเพื่อตนเอง  ภราดาคณะดอมินิกันสองคนที่ได้รับการรักษาให้หายอย่างอัศจรรย์จากโรคระบาด(= กาฬโรค) โดยผ่านทางคำเสนอวิงวอนของเธอ  ได้รับคำสั่งจากพระสันตะปาปาให้เป็นผู้ฟังสารภาพบาปกับทุกคนที่เธอทำให้กลับมาคืนดีกับพระเจ้า  - ซึ่งมีจำนวนมากจนว่า ที่ฟังแก้บาปของพวกท่านมีแถวยาวตลอดวันและคืน  มีผู้คนจำนวนมากมาจากใกล้และไกลเพื่อมารับคำแนะนำทั้งเรื่องฝ่ายจิตและฝ่ายกายจากเธอ  เพราะได้ยินถึงชื่อเสียงของเธอว่ามีความสามารถในการหยั่งรู้อย่างแจ้งชัดแบบเหนือธรรมชาติ  และความมีปรีชาญาณ  อีกทั้งความมีเสน่ห์ส่วนตัวในแบบพิเศษ  และแม้ว่าเธอจะยอมรับความทุกข์ยากลำบากมากมายเกือบตลอดเวลา  แต่เธอก็ยังสามารถแผ่รังสีของความสุขในจิตใจ  และความยินดีอันศักดิ์สิทธิ์ของผู้ที่อุทิศตนทั้งครบให้กับพระคริสตเจ้าออกไปรอบๆด้าน  เมื่ออายุ 28 ปี เธอได้รับรอยแผลศักดิ์สิทธิ์  อันเป็นผลจากการที่เธอเองอ้อนวอนขอจากพระเจ้า  รอยแผลนี้คงอยู่แต่มองไม่เห็นจากภายนอกในขณะที่เธอยังมีชีวิตอยู่

 ด้วยความปรารถนาลึกๆ ที่จะให้เกิดสันติสุขจากเหตุการณ์ทางการเมืองที่ยุ่งยากในสมัยของเธอ  เธอได้ติดต่อกับบรรดาพระสันตะปาปา และบรรดาเจ้าชายทั้งหลาย  และกับบรรดาบุรุษและบรรดาสตรีที่โดดเด่นทุกหนทุกแห่ง เมืองฟลอเร้นซ์ที่ถูกคำสั่งห้าม (interdict) โดยพระสันตะปาปา  ได้ขอให้เธอช่วยเป็นคนกลางไกล่เกลี่ย  ตลอดเวลานาน 6 เดือนที่เธอรับภารกิจนี้มา  เธอเป็นเครื่องมือที่ทำให้พระสันตะปาปาเกรโกรีที่ 11 (Pope Gregory XI) ยกเลิกคำสั่งห้าม  และในที่สุดก็ยอมเสด็จจากวังพระสันตะปาปาที่เมืองอาวิญอง ประเทศฝรั่งเศสกลับมาที่กรุงโรมดังเดิมในปี ค.ศ. 1377  และโดยคำขอร้องของพระสันตะปาปาอูร์บันที่ 6 (Pope UrbanVI)  ผู้สืบตำแหน่งต่อจากพระสันตะปาปาเกรโกรี่ที่ 11 เธอจึงยอมใช้ช่วงเวลา 6 ปีสุดท้ายในอมตนคร (= กรุงโรม)  นักบุญกาธารีนาได้รับทุกข์ทรมานจากโรคลมชัก และเธอก็ยอมถวายชีวิตเป็นบูชาเพื่อเอกภาพและการปฏิรูปพระศาสนจักร  สามเดือนต่อมาจากนั้น เธอได้สิ้นใจในวันที่ 29 เมษายน ค.ศ. 1380 ด้วยอายุเพียง 33 ปี

 ข้อเขียนที่มีชื่อเสียงที่สุดของเธอมีชื่อว่า Dialogue ที่กล่าวถึงพระเจ้าพระบิดาทรงสนทนากับเธอในเรื่องชีวิตฝ่ายจิต

 เธอได้รับการสถาปนาเป็นนักบุญในปี ค.ศ. 1461 โดยพระสันตะปาปาปีโอที่ 2  และได้รับการประกาศเป็นนักปราชญ์แห่งพระศาสนจักรในปี ค.ศ. 1970 โดยนักบุญปอลที่ 6  พระสันตะปาปา  เธอเป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์ของประเทศอิตาลี  และถูกวอนขอเมื่อเกิดไฟไหม้  เมื่อมีโรคระบาดร้ายแรง  และเมื่อมีอาการปวดศีรษะ

(ถอดความโดย คุณพ่อ วิชา  หิรัญญการ จากหนังสือ Saint Companions For Each Day ; เขียนโดย A.J.M. Mausolfe และ  J.K. Mausolfe)