29 เมษายน

ระลึกถึงนักบุญ กาธารีนา แห่งซีเอนา พรหมจารีและนักปราชญ์แห่งพระศาสนจักร

( St. Catherine of Siena ; Virgin & Doctor, memorial )

เป็นลูกคนเล็กสุดในจำนวน 25 คนของครอบครัวเบนินคาซา (Benincasa Family) ซึ่งมีอาชีพย้อมขนสัตว์ (ขนแกะเป็นต้น) นักบุญกาธารีนา เกิดเมื่อวันที่ 25 มีนาคม ค.ศ. 1347 ที่เมืองซีเอนา (Siena) แคว้นทัสกานี (Tuscany) ประเทศอิตาลี ตั้งแต่ยังเด็กมากๆ เธอมักเห็นภาพนิมิตจากสวรรค์ และได้เริ่มเจริญชีวิตอย่างเคร่งครัด เมื่ออายุ 16 ปีเธอได้เข้าเป็นสมาชิกคณะดอมินิกันชั้นที่สาม ได้ใช้ชีวิต 3 ปีบำเพ็ญพรตในบ้านของเธอเอง และได้แสดงวีรกรรมในการเอาใจใส่ดูแลผู้ป่วยที่เป็นโรคเรื้อนและมะเร็งที่ไม่มีใครกล้าสัมผัสแตะต้อง ซึ่งได้รับการปฏิบัติที่ไม่ดีจากคนอื่นๆ แต่เธอประสบความสำเร็จในการนำให้ผู้คนที่ต้องทุกข์ทรมานเหล่านั้นได้กลับใจ

เธอยังชีพได้เป็นเวลายาวนานด้วยการรับศีลมหาสนิทเพียงอย่างเดียว เธอภาวนาอย่างต่อเนื่องและยอมรับความยากลำบากเป็นพิเศษสำหรับบรรดาคนบาปที่ไม่ยอมภาวนาเพื่อตนเอง ภราดาคณะดอมินิกันสองคนที่ได้รับการรักษาให้หายอย่างอัศจรรย์จากโรคระบาด(= กาฬโรค) โดยผ่านทางคำเสนอวิงวอนของเธอ ได้รับคำสั่งจากพระสันตะปาปาให้เป็นผู้ฟังสารภาพบาปกับทุกคนที่เธอทำให้กลับมาคืนดีกับพระเจ้า - ซึ่งมีจำนวนมากจนว่า ที่ฟังแก้บาปของพวกท่านมีแถวยาวตลอดวันและคืน มีผู้คนจำนวนมากมาจากใกล้และไกลเพื่อมารับคำแนะนำทั้งเรื่องฝ่ายจิตและฝ่ายกายจากเธอ เพราะได้ยินถึงชื่อเสียงของเธอว่ามีความสามารถในการหยั่งรู้อย่างแจ้งชัดแบบเหนือธรรมชาติ และความมีปรีชาญาณ อีกทั้งความมีเสน่ห์ส่วนตัวในแบบพิเศษ และแม้ว่าเธอจะยอมรับความทุกข์ยากลำบากมากมายเกือบตลอดเวลา แต่เธอก็ยังสามารถแผ่รังสีของความสุขในจิตใจ และความยินดีอันศักดิ์สิทธิ์ของผู้ที่อุทิศตนทั้งครบให้กับพระคริสตเจ้าออกไปรอบๆด้าน เมื่ออายุ 28 ปี เธอได้รับรอยแผลศักดิ์สิทธิ์ อันเป็นผลจากการที่เธอเองอ้อนวอนขอจากพระเจ้า รอยแผลนี้คงอยู่แต่มองไม่เห็นจากภายนอกในขณะที่เธอยังมีชีวิตอยู่

ด้วยความปรารถนาลึกๆ ที่จะให้เกิดสันติสุขจากเหตุการณ์ทางการเมืองที่ยุ่งยากในสมัยของเธอ เธอได้ติดต่อกับบรรดาพระสันตะปาปา และบรรดาเจ้าชายทั้งหลาย และกับบรรดาบุรุษและบรรดาสตรีที่โดดเด่นทุกหนทุกแห่ง เมืองฟลอเร้นซ์ที่ถูกคำสั่งห้าม (interdict) โดยพระสันตะปาปา ได้ขอให้เธอช่วยเป็นคนกลางไกล่เกลี่ย ตลอดเวลานาน 6 เดือนที่เธอรับภารกิจนี้มา เธอเป็นเครื่องมือที่ทำให้พระสันตะปาปาเกรโกรีที่ 11 (Pope Gregory XI) ยกเลิกคำสั่งห้าม และในที่สุดก็ยอมเสด็จจากวังพระสันตะปาปาที่เมืองอาวิญอง ประเทศฝรั่งเศสกลับมาที่กรุงโรมดังเดิมในปี ค.ศ. 1377 และโดยคำขอร้องของพระสันตะปาปาอูร์บันที่ 6 (Pope UrbanVI) ผู้สืบตำแหน่งต่อจากพระสันตะปาปาเกรโกรี่ที่ 11 เธอจึงยอมใช้ช่วงเวลา 6 ปีสุดท้ายในอมตะนคร (= กรุงโรม) นักบุญกาธารีนาได้รับทุกข์ทรมานจากโรคลมชัก และเธอก็ยอมถวายชีวิตเป็นบูชาเพื่อเอกภาพและการปฏิรูปพระศาสนจักร สามเดือนต่อมาจากนั้น เธอได้สิ้นใจในวันที่ 29 เมษายน ค.ศ. 1380 ด้วยอายุเพียง 33 ปี

ข้อเขียนที่มีชื่อเสียงที่สุดของเธอมีชื่อว่า Dialogue ที่กล่าวถึงพระเจ้าพระบิดาทรงสนทนากับเธอในเรื่องชีวิตฝ่ายจิต

เธอได้รับการสถาปนาเป็นนักบุญในปี ค.ศ. 1461 โดยพระสันตะปาปาปีโอที่ 2 และได้รับการประกาศเป็นนักปราชญ์แห่งพระศาสนจักรในปี ค.ศ. 1970 โดยนักบุญปอลที่ 6 พระสันตะปาปา เธอเป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์ของประเทศอิตาลี และถูกวอนขอเมื่อเกิดไฟไหม้ เมื่อมีโรคระบาดร้ายแรง และเมื่อมีอาการปวดศีรษะ

(ถอดความโดย คุณพ่อ วิชา หิรัญญการ จากหนังสือ Saint Companions For Each Day ; เขียนโดย A.J.M. Mausolfe และ J.K. Mausolfe)