การเฆี่ยนตีสั่งสอนจากพระองค์
ฮีบรู  12:4-7, 11-15
    เป็นความจริงที่ว่าการเฆี่ยนตีสั่งสอนในขณะที่ดูเหมือนจะไม่เป็นที่น่ายินดี และนำความทุกข์มาให้ แต่กลับให้ผลเป็นสันติ และเป็นความชอบธรรมแก่ผู้ที่ยอมรับการเฆี่ยนตีสั่งสอนฝึกฝนตนเอง
    ตอนที่เราได้รับความยากลำบาก เราย่อมไม่อาจเข้าใจและมองเห็นความหมายหรือคุณค่าของความยากลำบากที่รับอยู่ในตอนนั้น

แต่เมื่อเวลาแห่งความทุกข์ยากผ่านไปเราก็จะเริ่มเข้าใจและมองเห็นคุณค่าของมัน บรรดาอัครสาวกก็เช่นเดียวกัน เมื่อพระเยซูยังทรงมีชีวิตอยู่ พวกเขาไม่เข้าใจความหมายของการกระทำและคำสอนของพระองค์ แต่หลังจากทรงกลับคืนชีพและพวกเขาได้พบพระองค์ ความเชื่อของพวกเขาได้รับการเกิดใหม่ พวกเขาเข้าใจสิ่งทั้งปวงที่ไม่เคยเข้าใจ จากนั้นพระศาสนจักรคาทอลิกจึงได้ประกอบพิธีล้างบาปเพื่อระลึกถึงพระวาจาและการกระทำของพระเยซู
    คนยิวประกอบพิธีปัสกาเพื่อระลึกถึงพระราชกิจของพระเจ้าทุกปี ไม่ใช่เพื่อระลึกถึงพระราชกิจที่พระเจ้าทรงทำไว้ในอดีตเท่านั้น แต่พวกเขาระลึกถึงพระเจ้า ผู้ทรงเคยทำสิ่งยิ่งใหญ่แก่บรรพบุรุษของพวกเขา ในฐานะที่เป็นพระเจ้า ผู้ที่ยังคงประทับอยู่กับเขาในปัจจุบัน รวมถึงในอนาคตด้วย
    อันที่จริงสำหรับเราการคิดถึงชีวิต หมายถึงการกลับไปดูชีวิตในอดีต เราเห็นถึงการทรงช่วยให้รอดพ้นจากความยากลำบาก และเห็นว่าในวันข้างหน้าพระองค์จะทรงช่วยเราให้รอดพ้นต่อไป ขณะเดียวกันเราต้องเข้าใจด้วยว่าประสบการณ์ทุกอย่างที่ผ่านมาไม่ว่าจะดีหรือร้าย ยินดีหรือโศกเศร้าล้วนแต่มีคุณค่าและความหมาย และประสบการณ์นั่นเอง ที่เราสามารถเปลี่ยนผ่านความผิดหวังให้กลายเป็นความหวัง ความเกลียดชังเป็นความรัก และความยากลำบากเป็นพระคุณได้

ที่มา: หนังสือชีวิตนิรันดร