วาระที่ผ่านไป
ลูกา  21:5-11
    ในสมัยพระเยซู มีงานเขียนมากมายที่ใช้พระอาทิตย์ พระจันทร์ ดวงดาว เมฆ หรือสัตว์ เป็นสัญญาลักษณ์แสดงถึงยุคสุดท้าย ผู้คนในสมัยนั้นรอคอยแผ่นดินใหม่และพระผู้ช่วยให้พวกเขารอดพ้นจากการปกครองของคนต่างชาติและความทุกข์ยากในชีวิตที่จะเสด็จมาและเพราะว่าคนส่วนใหญ่มีอาชีพทำนา ทำไร่ ทำประมงหรือเป็นช่างไม้ เป็นพวกหาเช้ากินค่ำ พวกเขาจึงใฝ่ฝันถึงสวรรค์ ถึงพระเจ้าผู้จะเสด็จมาปลดปล่อยพวกเขาออกจากความยากลำบากทั้งหลายแหล่ วรรณกรรมหรืองานเขียนในยุคนั้นจึงสะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกและความหวังของพวกเขา และมีอิทธิพลต่องานเขียนในพระคัมภีร์ด้วย

    บางคนอาจรู้สึกกลัวเมื่ออ่านเรื่องราวเหล่านั้นทั้งที่ความจริงแล้วข่าวประเสริฐไม่ได้มีจุดหมายให้เรากลัววาระสุดท้ายที่จะมาถึง แต่สิ่งที่พระวรสารต้องการที่จะสอนเราคือวาระต่างๆต้องหมดไป ต้องผ่านไปเพื่อสิ่งใหม่จะได้เกิดขึ้น ตัวเราเองก็เช่นเดียวกัน ชีวิตเก่าต้องผ่านไปเพื่อจะรับชีวิตใหม่จากพระคริสตเจ้า และเพราะว่าพระจิตเจ้าทรงให้สิ่งใหม่ชีวิตใหม่แก่เราเราจึงมีความหวังอยู่ในใจ
    อะไรเป็นเหตุให้มนุษย์ต้องสูญเสียชีวิต เพราะอายุมากขึ้นหรือเพราะเป็นโรค ไม่ใช่ทั้งนั้นเราต้องจากโลกนี้ไปเพื่อให้คนรุ่นใหม่มีชีวิตอยู่ต่อไป เพื่อให้คนอื่นมีชีวิตอยู่ คนที่มีชีวิตอยู่เพื่อตนเองจึงมักจะไม่เข้าใจถึงความหมายของชีวิตในแง่นี้ แต่คนที่ใช้ชีวิตเพื่อคนอื่นและเพื่อความรักเท่านั้นถึงจะเข้าใจความหมายและคุณค่าแท้จริงของชีวิตคนเหล่านี้ เข้าใจว่าการดำเนินชีวิตเพื่อคนอื่นเป็นสิ่งที่ทำให้ชีวิตมีคุณค่า มีความหมายและเหนือสิ่งอื่นใดชีวิตนี้เป็นของประทานจากพระเจ้าเป็นของพระเจ้าจึงต้องดำเนินชีวิตเพื่อพระองค์ก่อนอื่นด้วย