กษัตริย์ซาโลมอนอธิษฐานขอปรีชาญาณ


    7ข้าพเจ้าอธิษฐานขอความรอบรู้ แล้วพระเจ้าก็ประทาน
    ข้าพเจ้าวอนขอ แล้วจิตแห่งปรีชาญาณก็มาหาข้าพเจ้า
    8ข้าพเจ้าประมาณค่าปรีชาญาณเหนือกว่าคทาและราชบัลลังก์c
    ข้าพเจ้าคิดว่าทรัพย์สมบัติไม่มีค่าใดเลยเมื่อเปรียบกับปรีชาญาณ
    9แม้เพชรล้ำค่า ข้าพเจ้าคิดว่าด้อยกว่าปรีชาญาณ
    ทองทั้งโลก เมื่อเปรียบกับปรีชาญาณ
    ก็เหมือนทรายหยิบมือเดียว
    เงิน เมื่อเปรียบกับปรีชาญาณ ก็เหมือนดินโคลน
    10ข้าพเจ้ารักปรีชาญาณมากกว่าสุขภาพและความสวยงาม
    ข้าพเจ้าคิดว่าปรีชาญาณมีค่ามากกว่าแสงสว่าง
    เพราะรังสีของปรีชาญาณไม่มีวันอับแสง
    11สิ่งดีทั้งหลายมาถึงข้าพเจ้าพร้อมกับปรีชาญาณ
     ทรัพย์สมบัติล้ำค่าอยู่ในมือของปรีชาญาณ
    12ข้าพเจ้าชื่นชมสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด เพราะปรีชาญาณเป็นผู้นำมาให้d
    แต่ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าปรีชาญาณเป็นผู้ให้กำเนิดeสิ่งเหล่านี้
    13ข้าพเจ้าเรียนรู้ปรีชาญาณอย่างจริงจัง
      สอนปรีชาญาณแก่ผู้อื่นโดยไม่หวงแหน
     ข้าพเจ้าจะไม่ปิดบังคุณค่าของปรีชาญาณ
    14ปรีชาญาณเป็นทรัพย์สมบัติที่ไม่มีวันหมดสิ้นสำหรับมนุษย์
    ผู้ที่มีทรัพย์สมบัตินี้f ก็จะได้เป็นมิตรกับพระเจ้า
    ผู้ได้รับการอบรมสั่งสอนจากปรีชาญาณก็เป็นที่พอพระทัยพระองค์