กษัตริย์ซาโลมอนทรงคิดจะวอนขอปรีชาญาณจากพระเจ้า
17ข้าพเจ้าครุ่นคิดเช่นนี้ พินิจพิจารณาในใจว่า
ความสนิทสัมพันธ์fกับปรีชาญาณนำชีวิตอมตะมาให้
18ความเป็นมิตรกับปรีชาญาณนำความสุขแท้จริง
ผลงานของปรีชาญาณนำทรัพย์สมบัติเหลือคณนามาให้
ความคุ้นเคยกับปรีชาญาณจะนำความรอบรู้
การสนทนากับปรีชาญาณจะนำชื่อเสียงมาให้
ข้าพเจ้าจึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อจะได้ปรีชาญาณมาเป็นของตน
19ข้าพเจ้ามีนิสัยดีตั้งแต่เป็นเด็ก
ได้รับจิตวิญญาณที่ดีตั้งแต่กำเนิด
20หรือพูดให้ถูกต้องกว่านั้น เพราะข้าพเจ้าดีอยู่แล้ว จึงเข้ามาอยู่ในร่างกายไร้มลทินg
21ข้าพเจ้ารู้ว่าจะมีปรีชาญาณไม่ได้ถ้าพระเจ้าไม่ประทานให้
และการรู้ว่าของประทานนี้มาจากที่ใดก็นับว่าเป็นความฉลาดรอบรู้อยู่แล้ว
ข้าพเจ้าจึงหันไปหาองค์พระผู้เป็นเจ้า วอนขอพระองค์
ทูลพระองค์สุดใจว่าดังนี้