V. ราฟาเอล

5    1โทบียาห์จึงตอบโทบิตผู้บิดาว่า “พ่อครับ ลูกจะทำทุกอย่างที่พ่อสั่ง 2แต่ลูกจะไปนำเงินกลับมาได้อย่างไร ในเมื่อเขาไม่รู้จักลูก และลูกไม่รู้จักเขา ลูกจะต้องให้อะไรเป็นเครื่องหมาย เขาจะได้เชื่อลูกและคืนเงินให้ลูก นอกจากนั้น ลูกยังไม่รู้ทางไปแคว้นมีเดียอีกด้วย 3โทบิตจึงตอบโทบียาห์บุตรชายว่า “เขาได้ลงนามในสัญญาและพ่อก็ได้ลงนามในสัญญาให้เขา เราแบ่งสัญญานั้นเป็นสองส่วน เก็บไว้คนละส่วน พ่อเก็บไว้ส่วนหนึ่งa อีกส่วนหนึ่งอยู่กับเขาพร้อมกับเงิน บัดนี้ เวลาผ่านไปแล้วถึงยี่สิบปีตั้งแต่ที่พ่อฝากเงินไว้กับเขา ลูกจงไปหาผู้ไว้ใจได้สักคนหนึ่งเป็นเพื่อนเดินทาง เราจะให้ค่าจ้างแก่เขาเป็นค่าล่วงเวลาจนลูกกลับมา ลูกจงไปนำเงินคืนมาจากกาบาเอลเถิด”
    4โทบียาห์ออกไปหาคนนำทางไปแคว้นมีเดีย พอเขาออกไป ก็พบทูตสวรรค์b ราฟาเอล ยืนเผชิญหน้าเขา โทบียาห์ไม่รู้ว่าเป็นทูตสวรรค์ของพระเจ้า 5จึงถามว่า “เพื่อนเอ๋ย ท่านมาจากไหน” ทูตสวรรค์ตอบว่า “ข้าพเจ้าเป็นพี่น้องชาวอิสราเอลคนหนึ่ง มาหางานทำ” โทบียาห์ถามว่า “ท่านรู้จักทางไปแคว้นมีเดียไหม” 6เขาตอบว่า “รู้ซิ ข้าพเจ้าเคยไปที่นั่นหลายครั้ง รู้ทางทุกสายเป็นอย่างดี ข้าพเจ้าเคยเดินทางไปแคว้นมีเดียบ่อยๆ และพักอยู่กับกาบาเอล พี่น้องของเราซึ่งอยู่ที่เมืองราเกสในแคว้นมีเดีย – การเดินทางจากเมืองเอกบาทานาไปเมืองราเกสกินเวลาสองวันc เมืองราเกสตั้งอยู่ในแถบภูเขา ส่วนเมืองเอกบาทานาตั้งอยู่ในที่ราบd – 7โทบียาห์จึงพูดว่า “เพื่อนเอ๋ย รอข้าพเจ้าก่อน ข้าพเจ้าจะไปบอกบิดา ข้าพเจ้าต้องการให้ท่านเดินทางไปกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะจ่ายค่าจ้างให้ท่าน” 8เขาก็ตอบว่า “ไปเถิด ข้าพเจ้าจะคอย แต่อย่าให้นานนัก”
    9โทบียาห์ไปบอกโทบิตผู้บิดาว่า “พ่อครับ ลูกได้พบพี่น้องชาวอิสราเอลคนหนึ่ง” โทบิตสั่งว่า “ไปเรียกเขามาพบพ่อซิ พ่ออยากรู้ว่าเขามาจากครอบครัวและตระกูลใด เป็นคนน่าไว้ใจที่จะไปกับลูกหรือไม่” 10โทบียาห์จึงออกไปเรียกเขา พูดว่า “เพื่อนเอ๋ย บิดาของข้าพเจ้าต้องการพบท่าน” เขาจึงเข้าไปข้างใน โทบิตทักทายเขาก่อน เขาพูดว่า “ขอให้ท่านมีความสุขมากๆ” โทบิตตอบว่า “ข้าพเจ้าจะมีความสุขได้อย่างไร ข้าพเจ้าตาบอด มองไม่เห็นแสงบนท้องฟ้า ข้าพเจ้าจมอยู่ในความมืดเหมือนบรรดาผู้ตายที่ไม่เห็นแสงสว่างอีกแล้ว แม้ข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่ ก็อยู่กับบรรดาผู้ตาย ข้าพเจ้าได้ยินเสียงผู้คน แต่มองไม่เห็น” ราฟาเอลตอบว่า “ทำใจดีๆไว้ พระเจ้าจะทรงรักษาท่านในไม่ช้า ทำใจดีๆไว้เถิด” โทบิตพูดว่า “โทบียาห์บุตรของข้าพเจ้าต้องการไปยังแคว้นมีเดีย เพื่อนเอ๋ย ท่านจะเดินทางนำเขาไปได้ไหม ข้าพเจ้าจะจ่ายค่าจ้างให้ท่าน” เขาตอบว่า “ข้าพเจ้ายินดีพาเขาไป ข้าพเจ้ารู้ทางทุกสายดี ข้าพเจ้าเคยไปแคว้นมีเดียบ่อยๆ ข้าพเจ้าเดินข้ามที่ราบและภูเขาทุกแห่งในแคว้นนั้น รู้จักทางทุกสาย” 11โทบิตถามว่า “เพื่อนเอ๋ย ท่านมาจากครอบครัวและตระกูลใด จงบอกให้ข้าพเจ้ารู้ด้วย” 12เขาตอบว่า “ท่านจะรู้จักครอบครัวและตระกูลของข้าพเจ้าไปทำไม” โทบิตตอบว่า “ข้าพเจ้าต้องการรู้ให้แน่ว่าท่านเป็นบุตรของใครและชื่ออะไร”
    13เขาตอบว่า “ข้าพเจ้าชื่ออาซาริยาห์ เป็นบุตรของอานาเนียผู้ยิ่งใหญ่ ญาติคนหนึ่งของท่าน 14โทบิตจึงพูดว่า  “ยินดีต้อนรับ และขอให้มีความสุขสบายเถิด น้องชาย โปรดอย่าถือสา ถ้าข้าพเจ้าต้องการรู้ความจริงเกี่ยวกับครอบครัวของท่าน น้องชาย ท่านจึงเป็นญาติของข้าพเจ้า มาจากตระกูลที่ดีและมีเกียรติ ข้าพเจ้าเคยรู้จักอานาเนียและนาธัน บุตรสองคนของเชไมอาห์ผู้ยิ่งใหญ่ ทั้งสองคนเคยไปกรุงเยรูซาเล็มกับข้าพเจ้า เคยนมัสการพระเจ้าพร้อมกับข้าพเจ้า เขาไม่เคยละทิ้งทางที่ถูกต้อง พี่น้องของท่านเป็นคนดี ท่านมาจากวงศ์ตระกูลที่ดี ข้าพเจ้าเต็มใจต้อนรับ”
    15เขาพูดต่อไปว่า “ข้าพเจ้าจะให้ค่าจ้างท่านวันละหนึ่งเหรียญดรักมา นอกเหนือจากค่าใช้จ่ายสำหรับท่านและบุตรของข้าพเจ้าด้วย 16จงเดินทางไปกับบุตรของข้าพเจ้า แล้วข้าพเจ้าจะเพิ่มค่าจ้างให้อีก” ราฟาเอลตอบว่า “ข้าพเจ้าจะเดินทางไปกับเขา อย่ากลัวเลย เราจะออกเดินทางอย่างปลอดภัย และจะกลับมาหาท่านอย่างปลอดภัย เพราะเส้นทางปลอดภัย” 17โทบิตตอบว่า “น้องชาย ขอพระเจ้าทรงอวยพรท่านเถิด” แล้วหันไปพูดกับบุตรของตนว่า “ลูกเอ๋ย จงไปเตรียมสิ่งที่จำเป็นสำหรับการเดินทาง จงออกเดินทางไปพร้อมกับพี่ชายผู้นี้ของลูก ขอพระเจ้าผู้สถิตในสวรรค์ทรงพิทักษ์รักษาทั้งสองคนให้ปลอดภัยจนถึงจุดหมาย แล้วทรงนำกลับมาหาข้าพเจ้าอย่างปลอดภัย ลูกเอ๋ย ขอทูตสวรรค์ของพระองค์เดินทางไปกับทั้งสองคนและคุ้มครองให้พ้นจากอันตรายเถิด” โทบียาห์เตรียมตัวออกเดินทาง เขาจูบลาบิดามารดา โทบิตอวยพรว่า “ขอให้ลูกเดินทางโดยปลอดภัยเถิด”
    18มารดาของเขาเริ่มร้องไห้ พูดกับโทบิตว่า “ทำไมท่านต้องส่งลูกของฉันไป เขาเป็นเสมือนไม้เท้าในมือของเราทั้งสองคนมิใช่หรือ เขาเป็นผู้จูงเราให้เดินมิใช่หรือ 19อย่ามัวสะสมเงินทองอยู่เลย มันไม่มีค่าเท่ากับลูกของเราe 20องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานชีวิตแก่เราอย่างไรก็ดีพอแล้ว” 21โทบิตพูดกับนางว่า “เธออย่าเป็นห่วงไปเลยf ลูกของเราจะเดินทางอย่างปลอดภัย และจะกลับมาหาเราอย่างปลอดภัย ตาของเธอจะเห็นวันที่ลูกจะกลับมาหาเธออย่างปลอดภัย 22น้องเอ๋ย อย่าเป็นห่วงไปเลย อย่ากลัวว่าจะเกิดอันตรายกับเขาเลย 22ทูตสวรรค์ที่ดีองค์หนึ่งจะไปกับเขา การเดินทางของเขาจะเรียบร้อยประสบความสำเร็จ เขาจะกลับมาหาเราอย่างปลอดภัย” 23นางจึงหยุดร้องไห้