2. ความนอบน้อม
    ถ้าท่านมีความถ่อมตนในจิตใจ ท่านก็เป็นผู้มีความนอบน้อมด้วย เราได้ให้แบบอย่างนับครั้งไม่ถ้วนแก่ท่าน เพื่อท่านจะสามารถเรียนรู้ถึงคุณธรรมที่ยิ่งใหญ่ประการนี้ได้ดียิ่งขึ้น เราหลบหลีกการประหารของกษัตริย์เฮโรดอย่างง่ายดาย โดยการจากบ้านเกิดของเราไปอย่างรวดเร็ว (มธ 2:14) เมื่อชาวฟาริสีต้องการจับกุมเรา เราจากพวกเขาไปโดยไม่มีการตอบโต้ใดๆ อย่างที่พระวรสารบันทึกไว้ว่า “พระเยซูเจ้าทรงทราบเรื่องนี้ จึงเสด็จไปจากที่นั่น” (มธ 12:15) เมื่อพวกเขาต้องการทุ่มเราลงจากหน้าผา เราหลีกหนีจากพวกเขาอย่างอ่อนน้อม ดังที่มีบันทึกไว้ว่า “แต่พระองค์ทรงดำเนินฝ่ากลุ่มคนเหล่านั้น แล้วเสด็จจากไป” (ลก 4:30)
    เมื่อชาวสะมาเรียปฏิเสธที่จะต้อนรับเรา และบรรดาศิษย์ของเราได้เรียกร้องเราให้ส่งไฟจากฟ้าลงมาเพื่อลงโทษพวกเขา เราตำหนิพวกเขา  เราตรัสกับบรรดาศิษย์ของเราว่า จิตที่มีความนอบน้อมจะดลใจของพวกเขาด้วย (ลก 9:55) เมื่อเราถูกปรักปรำว่าถูกปีศาจสิง เราปฏิเสธการถูกกล่าวหาอย่างอ่อนน้อมว่า “เราไม่ได้ถูกปีศาจสิง” (ยน 8:49) เมื่อพวกเขาต้องการเอาหินทุ่มเราให้ตาย เราออกไปจากพระวิหารด้วยความนอบน้อม เลี่ยงออกไปเพื่อจะหลบหนีจากความโกรธของพวกเขา ตามคำบอกเล่าว่า “แต่พระเยซูเจ้าทรงซ่อนพระพักตร์และเสด็จเลี่ยงออกไปจากพระวิหาร” (ยน 8:59)
    ที่สุด ในระหว่างการรับทรมานของเรา    เริ่มจากการจูบของยูดาส จนกระทั่งสิ้นใจบนไม้กางเขน เราให้แบบอย่างแห่งความนอบน้อมอย่างนับครั้งไม่ถ้วน ดังนั้น จงเรียนรู้คุณธรรมที่ยิ่งใหญ่ประการนี้จากเรา ถึงแม้ว่าถ้าท่านมีโอกาสแก้แค้นให้ตัวท่าน และทำให้ศัตรูของท่านได้รับความอับอาย จงระลึกถึงแบบอย่างของเรา และประพฤติตนด้วยความนอบน้อม จงหวนคิดถึงสิ่งที่ประกาศกได้กล่าวถึงเราว่า “นี่คือผู้ที่เรารัก ซึ่งเราโปรดปราน... จะไม่มีใครได้ยินเสียงของเขาตามลานสาธารณะ เขาจะไม่หักต้นอ้อที่ช้ำแล้ว เขาจะไม่ดับไส้ตะเกียงที่ยังริบหรี่อยู่” (มธ 12:18-20, อสย 42:1) อย่าลืมคำสอนนี้ โดยเฉพาะเมื่อพวกเขาจะทำร้ายความรู้สึกของท่าน และท่านอาจจะถูกยั่วให้อยากต่อสู้กลับเพื่อที่จะรักษาเกียรติยศชื่อเสียงของท่าน
    จงอ่อนน้อมกับทุกคน อย่าเลียนแบบอย่างศาสนบริกรของเราบางคน  ผู้ซึ่งอ่อนน้อมเสมอกับคนร่ำรวยและกับผู้มีอำนาจที่พวกเขามีความเกรงกลัว แต่แสดงความขุ่นเคืองต่อคนยากจนและคนต่ำต้อยที่พวกเขาดูถูก ดังนั้น ความนอบน้อมซึ่งพวกเขาแสร้งทำต่อหน้าคนร่ำรวยและผู้มีอำนาจนั้นเป็นสิ่งที่ไม่มีความหมาย แต่เป็นความขี้ขลาดที่ไร้คุณค่า ขณะที่ความขัดข้องใจที่เขามีต่อคนยากจนและคนต่ำต้อยนั้นขอการลงโทษของเรา ดังนี้คือ “ข้าพเจ้ารู้ว่าพระยาห์เวห์จะประทานความยุติธรรมแก่ผู้ขัดสน และจะทรงป้องกันคดีของคนยากจน” (สดด 140:12)