ความวอกแวก
วันหนึ่งขณะที่นักบุญเบเนดิกกำลังขี่ม้าเดินทางอยู่บนถนนสายหนึ่ง ท่านได้พบกับชาวนาที่กำลังเดินทางอยู่ด้วยเช่นกัน ชาวนาได้พูดเปรยๆขึ้นว่า
“ทำไมฉันจึงไม่ได้เป็นนักบวชสวดภาวนา ทำงานสบายๆ ไปไหนมาไหนก็มีม้าขี่ ไม่ต้องมาเดินให้เมื่อยขาอยู่อย่านี้นะ”

    ท่านนักบุญได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวตอบว่า
    “เธอคิดว่าการสวดภาวนาเป็นเรื่องง่ายๆอย่างนั้นหรือ…ฟังฉันให้ดีนะ ถ้าเธอสามารถสวดบทข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลายได้จบโดยไม่มีใจวักแวกเลย ฉันจะมอบม้าตัวนี้ให้เธอ ฟรีๆเลย”
    “เรื่องง่ายๆแค่นี้……ท่านพูดจริงๆนะ” ชาวนากระหยิ่มใจ พูดจบเขาก็หลับตาพนมมือสวดบทข้าแต่พระบิดาเสียงดัง “ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย พระองค์สถิตในสวรรค์ พระนามพระองค์จงเป็นที่สักการะ พระอาณาจักรจงมาถึง…”เมื่อสวดถึงตอนนี้ ชาวนาหยุดสวดกระทันหันและร้องถามท่านนักบุญว่า “แล้วท่านจะให้อานกับบังเหียนด้วยหรือเปล่าล่ะ”