ความตาย
41.    1ความตายเอ๋ย ความคิดถึงเจ้าช่างน่าขมขื่นยิ่งนัก
    สำหรับผู้ที่สุขสบายอยู่กับทรัพย์สมบัติ
    สำหรับผู้ไม่ต้องกังวลกับสิ่งใด และประสบความสำเร็จในกิจการทุกอย่าง
    และยังหาความสุขสำราญได้ในชีวิตa
    2ความตายเอ๋ย คำตัดสินของเจ้าเป็นที่น่าปรารถนาสำหรับคนยากไร้อ่อนกำลัง
    สำหรับผู้ชรามากและกังวลใจในทุกสิ่ง
    ผู้ไม่ยอมรับสภาพของตนและหมดความพากเพียร
    3อย่ากลัวคำตัดสินของความตาย
    จงระลึกถึงบรรดาผู้ที่มาก่อนและจะมาภายหลังท่าน
    4เป็นกฎที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำหนดไว้สำหรับมนุษย์ทุกคน
    แล้วทำไมท่านจึงไม่ยอมรับพระประสงค์ของพระผู้สูงสุดเล่า
    ท่านจะมีชีวิตอยู่สิบปี ร้อยปี หรือพันปี
    ในแดนมรณะ ก็ไม่มีผู้ใดบ่นถึงชีวิตอีกต่อไปb