พระสุบินเรื่องอนาคต – กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ทรงเสียพระสติ

พระราชกฤษฎีกาของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์
    98(31)กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ทรงพระอักษรถึงชนทุกชาติทุกภาษา ซึ่งอาศัยอยู่ทั่วแผ่นดินว่า
“ท่านทั้งหลายจงมีสันติสุขและความเจริญก้าวหน้ายิ่งๆขึ้น 99(32)เราเห็นสมควรที่จะแจ้งให้ท่านรู้ถึงปาฏิหาริย์และอัศจรรย์ที่พระเจ้าสูงสุดทรงกระทำแก่เรา
100(33)ปาฏิหาริย์ของพระองค์ช่างยิ่งใหญ่
อัศจรรย์ของพระองค์ช่างน่าพิศวงอย่างยิ่ง
    พระอาณาจักรของพระองค์เป็นพระอาณาจักรนิรันดร
    อำนาจปกครองของพระองค์ดำรงอยู่เป็นนิตย์”

กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ทรงเล่าพระสุบิน
4    1”เรา กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์a     อยู่เป็นสุขที่บ้านและมีความเจริญรุ่งเรืองในวังของเรา 2เราฝันเห็นเรื่องน่ากลัวทำให้ตกใจ ขณะที่เรานอนอยู่บนเตียง ความคิดและนิมิตที่เกิดขึ้นในหัวของเราทำให้เราตกใจ 3เราจึงออกกฤษฎีกาเรียกบรรดาผู้มีปรีชาของกรุงบาบิโลนมาหาเรา เพื่อทำนายฝัน 4บรรดาโหราจารย์ ผู้วิเศษ ชาวเคลเดียและมายากรก็เข้ามา แต่เมื่อเราเล่าความฝันให้เขาฟัง เขาก็ทำนายฝันให้เราไม่ได้ 5ในที่สุด ดาเนียลเข้ามาหาเรา เขามีอีกชื่อหนึ่งว่าเบลเทชัสซาร์ตามนามเทพเจ้าของเราb เขามีจิตของบรรดาเทพเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์c เราเล่าความฝันให้เขาฟังว่า
6”เบลเทชัสซาร์ หัวหน้าของบรรดาโหราจารย์เอ๋ย เรารู้ว่าจิตของบรรดาเทพเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์อยู่ในท่าน และไม่มีความลับใดๆที่ยากเกินกว่าที่ท่านจะทำนายได้ นี่คือนิมิตdที่เราเห็นในความฝัน ท่านจงทำนายฝันให้เราเถิด
7”นิมิตที่เกิดขึ้นในหัวของเราเมื่อเรานอนอยู่บนเตียงก็คือ
เราเห็นต้นไม้eสูงใหญ่ตรงกลางแผ่นดิน
8ต้นไม้นั้นเติบโตใหญ่ขึ้นและแข็งแรง
ยอดขึ้นไปถึงท้องฟ้า
แลเห็นได้จนสุดปลายแผ่นดิน
9ใบก็สวยงามและผลก็อุดมสมบูรณ์
เป็นอาหารเลี้ยงทุกชีวิต
สัตว์ทั้งหลายมาอาศัยอยู่ใต้ร่มของต้นไม้นั้น
นกในอากาศก็มาทำรังอยู่บนกิ่งก้าน
สิ่งมีชีวิตทั้งหลายก็เลี้ยงชีวิตจากต้นไม้นั้น
10”ขณะที่เรานอนบนเตียง เราเห็นนิมิตที่เกิดขึ้นในหัวของเราว่า
    ทูตสวรรค์ผู้ศักดิ์สิทธิ์fลงมาจากสวรรค์
    11ร้องเสียงดังว่า
    “จงตัดต้นไม้ต้นนี้ จงลิดกิ่ง
จงเขย่าใบให้ร่วง และให้ผลกระจัดกระจายไป
สัตว์ทั้งหลายจงหนีไปจากใต้ต้นไม้นั้น
และนกจงหนีไปจากกิ่งก้านเถิด
12แต่จงปล่อยให้ตอและรากอยู่ในดิน
จงนำโซ่เหล็กและโซ่ทองสัมฤทธิ์มามัดตอนั้นไว้
ให้อยู่ท่ามกลางหญ้าในทุ่ง
ตอนั้นจะได้เปียกน้ำค้างจากท้องฟ้า
จะกินหญ้าอยู่กับสัตว์ในทุ่ง
13เขาจะไม่มีสติปัญญาอย่างมนุษย์อีกต่อไปg
แต่จะมีสัญชาตญาณของสัตว์
เขาจะอยู่ในสภาพเช่นนี้เป็นเวลาเจ็ดปีh
14นี่คือคำพิพากษาที่บรรดาทูตสวรรค์ผู้พิทักษ์ประกาศ
ตามคำสั่งของบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์i
ผู้มีชีวิตทั้งหลายจะได้รู้ว่าพระเจ้าผู้สูงสุดทรงปกครองเหนือราชอาณาจักรของมนุษย์
พระองค์จะประทานราชอาณาจักรนั้นแก่ผู้ที่พระองค์พอพระทัย
หรือจะทรงแต่งตั้งผู้ต่ำต้อยที่สุดให้ปกครองอาณาจักรนั้น
15นี่คือความฝันที่เรา กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ ได้เห็น บัดนี้ เบลเทชัสซาร์เอ๋ย ท่านจงทำนายฝันนี้ให้เราเถิด เพราะท่านมีจิตของพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์อยู่ในท่าน ส่วนผู้มีปรีชาทั้งหลายในราชอาณาจักรของเราไม่มีผู้ใดทำนายฝันให้เราได้”

ดาเนียลทำนายพระสุบินของกษัตริย์
    16ดาเนียล ผู้มีชื่อว่าเบลเทชัสซาร์ มึนงงอยู่ชั่วขณะหนึ่ง ความคิดทำให้เขาวุ่นวายใจ กษัตริย์จึงตรัสว่า “เบลเทชัสซาร์เอ๋ย อย่าให้ความฝันหรือคำทำนายฝันทำให้ท่านวุ่นวายใจเลย” เบลเทชัสซาร์ทูลตอบว่า “ข้าแต่พระราชา ขอให้ความฝันนี้เป็นความจริงสำหรับผู้ที่เกลียดชังพระองค์ และขอให้คำทำนายฝันนี้ตกแก่ศัตรูของพระองค์เถิด 17ต้นไม้ที่พระองค์ทรงเห็น ซึ่งเติบโตและแข็งแรง จนยอดขึ้นไปถึงท้องฟ้าแลเห็นได้ทั่วแผ่นดิน 18ใบก็สวยงามและผลก็อุดมสมบูรณ์ เป็นอาหารเลี้ยงทุกชีวิต สัตว์ทั้งหลายมาอาศัยใต้ร่มต้นไม้ และนกในอากาศก็มาทำรังอยู่บนกิ่งก้านนั้น 19คือพระองค์ ข้าแต่พระราชา พระองค์ทรงยิ่งใหญ่และเข้มแข็ง ความยิ่งใหญ่ของพระองค์เจริญขึ้นไปจนถึงท้องฟ้า อำนาจปกครองของพระองค์แผ่ขยายไปถึงสุดปลายแผ่นดิน  20พระราชาทอดพระเนตรเห็นทูตสวรรค์ผู้พิทักษ์ศักดิ์สิทธิ์ที่ลงมาจากสวรรค์พูดว่า “จงตัดต้นไม้นี้ลงและทำลายเสีย แต่จงปล่อยให้ตอและรากอยู่ในดิน จงเอาโซ่เหล็กและโซ่ทองสัมฤทธิ์มามัดตอนั้นไว้ ให้อยู่ท่ามกลางหญ้าในทุ่ง ตอนั้นจะได้เปียกน้ำค้างจากท้องฟ้า จะกินหญ้าอยู่กับสัตว์ในทุ่ง และจะเป็นเช่นนั้นเป็นเวลาเจ็ดปี 21ข้าแต่พระราชา นี่คือคำทำนายพระสุบิน นี่เป็นพระราชกฤษฎีกาที่พระเจ้าสูงสุดทรงกำหนดไว้สำหรับพระราชาเจ้านายของข้าพเจ้า 22พระองค์จะทรงถูกขับไล่ไปจากสังคมมนุษย์ และจะทรงพำนักอยู่กับสัตว์ในทุ่ง พระองค์จะเสวยหญ้าเหมือนกับโค และจะทรงเปียกน้ำค้างจากท้องฟ้า พระองค์จะทรงอยู่ในสภาพเช่นนี้เป็นเวลาเจ็ดปี จนกว่าพระองค์จะทรงยอมรับว่าพระเจ้าสูงสุดทรงปกครองเหนืออาณาจักรของมนุษย์ และจะประทานอาณาจักรนั้นแก่ผู้ที่พระองค์พอพระทัย 23การที่ทรงมีพระบัญชาให้ตอและรากของต้นไม้ยังอยู่ก็หมายความว่าพระองค์จะทรงกลับมาปกครองพระอาณาจักรอีก เมื่อพระองค์ทรงยอมรับว่าสวรรค์มีอำนาจปกครอง 24ข้าแต่พระราชา โปรดฟังคำแนะนำของข้าพเจ้าเถิด โปรดทรงชดเชยบาปด้วยการให้ทานj ชดเชยความชั่วโดยการแสดงเมตตาจิตต่อผู้ถูกบีบบังคับ แล้วพระองค์จะได้ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน”

เหตุการณ์เป็นไปตามพระสุบิน
    25เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นแก่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ 26สิบสองเดือนต่อมา ขณะที่พระองค์ทรงพระดำเนินอยู่บนดาดฟ้าของพระราชวังที่กรุงบาบิโลน 27กษัตริย์ตรัสว่า “นี่คือกรุงบาบิโลนยิ่งใหญ่มิใช่หรือ เราสร้างไว้ด้วยอำนาจยิ่งใหญ่ของเราให้เป็นราชสำนักเพื่อสิริรุ่งโรจน์สูงส่งของเรา”k 28กษัตริย์ตรัสยังไม่ทันสิ้นกระแสรับสั่ง ก็มีเสียงลงมาจากสวรรค์ว่า “กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์เอ๋ย เราพูดกับท่านว่าอาณาจักรของท่านถูกยกไปจากท่านแล้ว 29ท่านจะถูกขับไล่ออกไปจากหมู่มนุษย์ ท่านจะอาศัยอยู่กับสัตว์ในทุ่งนา ท่านจะกินหญ้าเหมือนโค ท่านจะอยู่ในสภาพเช่นนี้เป็นเวลาเจ็ดปี จนกว่าท่านจะยอมรับว่าพระเจ้าสูงสุดทรงปกครองเหนืออาณาจักรทั้งหลายของมนุษย์ และทรงมอบอาณาจักรนั้นแก่ผู้ที่พระองค์พอพระทัย” 30ทันใดนั้น ถ้อยคำเหล่านี้ก็เป็นความจริงสำหรับกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ พระองค์ทรงถูกขับไล่จากหมู่มนุษย์ เสวยหญ้าเหมือนโค และพระวรกายก็เปียกน้ำค้างจากท้องฟ้า พระเกศางอกยาวเหมือนขนนกอินทรี และพระนขาก็ยาวเหมือนเล็บของนก
    31กษัตริย์ตรัสว่า “เมื่อครบกำหนดแล้วl เรา เนบูคัดเนสซาร์เงยหน้าขึ้นสู่ท้องฟ้า จิตใจก็กลับปรกติเหมือนเดิม เราจึงถวายพระพรแด่พระเจ้าสูงสุด
    สรรเสริญและถวายพระเกียรติแด่พระองค์ผู้ทรงพระชนม์อยู่ตลอดไป
    พระอานุภาพของพระองค์ดำรงอยู่เป็นนิตย์
    พระอาณาจักรของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วอายุคน
    32ทุกคนที่อยู่บนแผ่นดินเหมือนกับไม่มีค่า
    พระองค์ทรงจัดทุกสิ่งทั้งในสวรรค์และบนแผ่นดินตามพระประสงค์
    ไม่มีผู้ใดยับยั้งพระหัตถ์ของพระองค์ได้
    ไม่มีผู้ใดทูลถามพระองค์ได้ว่า ‘พระองค์ทรงกระทำสิ่งใด’
    33”เวลานั้นเอง จิตใจของเราก็กลับปรกติเหมือนเดิม เราได้รับความยิ่งใหญ่และศักดิ์ศรีคืนมาเพื่อสิริรุ่งโรจน์แห่งอาณาจักรของเรา บรรดาข้าราชบริพารและเจ้านายก็กลับมาหาเราอีก เราได้รับอำนาจปกครองเป็นกษัตริย์อีกครั้งหนึ่ง และได้รับเกียรติยศมากกว่าเดิม 34บัดนี้เรา เนบูคัดเนสซาร์
ขอสรรเสริญ ยกย่องและถวายพระเกียรติแด่กษัตริย์แห่งสวรรค์
เพราะพระราชกิจทั้งหลายของพระองค์เป็นความจริง
และวิถีทางของพระองค์ก็ยุติธรรม
พระองค์มีพระอำนาจกดผู้ดำเนินในความเย่อหยิ่งให้ต่ำลงได้”