เทพเจ้าเบลและมังกรa

ดาเนียลกับสมณะของเทพเจ้าเบล
14    1 bกษัตริย์อัสทิอาเยสสิ้นพระชนม์ไปอยู่กับบรรพบุรุษ กษัตริย์ไซรัสชาวเปอร์เซียก็ขึ้นครองราชย์สืบต่อมา 2ดาเนียลอยู่ในราชสำนัก เป็นผู้มีเกียรติมากกว่าพระสหายทุกคนของพระองค์c 3ชาวบาบิโลนมีรูปเคารพรูปหนึ่งชื่อเทพเจ้าเบลd ทุกวันชาวเมืองต้องถวายแป้งละเอียดสิบสองกระสอบ แกะสี่สิบตัวและเหล้าองุ่นหกไห ประมาณ 250 ลิตร  4กษัตริย์ทรงนับถือรูปเคารพรูปนี้ด้วย และเสด็จมากราบไหว้ทุกวัน  แต่ดาเนียลกราบไหว้พระเจ้าของตนเท่านั้น 5กษัตริย์จึงตรัสถามเขาว่า “ทำไมท่านไม่กราบไหว้เทพเจ้าเบลเล่า”  ดาเนียลทูลตอบว่า “ข้าพเจ้าไม่กราบไหว้รูปเคารพที่มือมนุษย์สร้างขึ้น ข้าพเจ้ากราบไหว้ก็แต่พระเจ้าผู้ทรงชีวิต ผู้ทรงสร้างฟ้าดินและทรงอำนาจปกครองมวลมนุษย์” 6กษัตริย์ตรัสถามต่อไปว่า “ท่านไม่เชื่อหรือว่าเทพเจ้าเบลเป็นพระเจ้าผู้ทรงชีวิต ท่านไม่เห็นหรือว่าทุกวันเทพเจ้าเบลเสวยพระกระยาหารและทรงดื่มเหล้าองุ่นมากมาย” 7ดาเนียลหัวเราะ ทูลว่า “ข้าแต่พระราชา ขออย่าทรงหลงกลไปเลย รูปเคารพรูปนี้ภายในเป็นเพียงดินเหนียว และภายนอกเป็นทองสัมฤทธิ์ กินและดื่มอะไรไม่ได้เลย” 8กษัตริย์จึงกริ้ว รับสั่งให้เรียกบรรดาสมณะของเทพเจ้าเบลเข้ามา ตรัสว่า “ถ้าท่านไม่บอกเราว่าใครเป็นผู้กินของถวายทั้งหมดนี้ ท่านจะต้องตายe แต่ถ้าท่านพิสูจน์ได้ว่าเทพเจ้าเบลเป็นผู้เสวย ดาเนียลจะต้องตายเพราะเขาดูหมิ่นเทพเจ้าเบล” 9ดาเนียลทูลตอบกษัตริย์ว่า “ขอให้เป็นไปตามที่รับสั่งเถิด”
    10บรรดาสมณะของเทพเจ้าเบลมีจำนวนเจ็ดสิบรูป ไม่นับภรรยาและบุตร 11กษัตริย์เสด็จเข้าไปในวิหารของเทพเจ้าเบลพร้อมกับดาเนียลf บรรดาสมณะของเทพเจ้าเบลทูลกษัตริย์ว่า “ข้าพเจ้าทั้งหลายจะออกไปจากวิหาร ข้าแต่พระราชา ขอพระองค์ทรงวางอาหารและผสมเหล้าองุ่น แล้วปิดประตู ใช้พระธำมรงค์ประทับตราไว้ ถ้ารุ่งเช้าพระองค์เสด็จมา ทรงพบว่าเทพเจ้าเบลไม่เสวยของถวายทั้งหมด ข้าพเจ้าทั้งหลายจะต้องถูกประหารชีวิต แต่ถ้าเทพเจ้าเบลเสวย ดาเนียลจะต้องถูกประหาร เพราะเขาใส่ร้ายข้าพเจ้าทุกคน” 12บรรดาสมณะไม่หวาดหวั่น เพราะเขาทำประตูลับไว้ใต้โต๊ะบูชาแล้ว  เขาเข้ามาทางประตูลับนี้เป็นประจำ นำของถวายเหล่านี้ออกไปกิน 13เมื่อบรรดาสมณะออกไปแล้ว กษัตริย์ก็รับสั่งให้ตั้งของถวายต่อหน้าเทพเจ้าเบล 14ส่วนดาเนียลก็สั่งผู้รับใช้ให้นำเถ้ามาโปรยทั่วพื้นวิหาร ไม่มีใครเห็นนอกจากกษัตริย์เพียงพระองค์เดียว แล้วทุกคนก็ออกไปจากวิหาร ปิดประตูและใช้พระธำมรงค์ประทับตราไว้ แยกย้ายกันไป 15คืนนั้น บรรดาสมณะก็เข้ามาในวิหารเช่นเคยพร้อมกับภรรยาและบุตร กินและดื่มของถวายทั้งหมด
    16เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น กษัตริย์ทรงลุกขึ้น เสด็จมาพร้อมกับดาเนียล 17ตรัสถามดาเนียลว่า “ตราประทับยังเรียบร้อยอยู่หรือไม่” เขาทูลตอบว่า “ยังอยู่เรียบร้อยดี พระเจ้าข้า” 18เมื่อเปิดประตู กษัตริย์ทอดพระเนตรไปที่โต๊ะบูชาและทรงเปล่งพระสุรเสียงว่า “ข้าแต่เทพเจ้าเบล พระองค์ทรงยิ่งใหญ่ พระองค์ไม่ทรงมีเล่ห์เหลี่ยมแต่ประการใดเลย” 19แต่ดาเนียลหัวเราะ ห้ามกษัตริย์มิให้เสด็จเข้าไปในวิหาร ทูลว่า “โปรดทอดพระเนตรดูที่พื้น และทรงพิจารณาว่ารอยเท้าเหล่านี้เป็นของใคร” 20กษัตริย์ตรัสตอบว่า “เราเห็นรอยเท้าของผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กๆ” 21พระองค์กริ้ว รับสั่งให้จับบรรดาสมณะพร้อมกับภรรยาและบุตรไว้ เขาเหล่านี้ก็ชี้ให้พระองค์ทอดพระเนตรประตูลับที่ตนใช้เข้ามาในวิหารเพื่อกินของถวายที่อยู่บนโต๊ะบูชา 22กษัตริย์จึงรับสั่งให้ประหารชีวิตคนเหล่านี้ ทรงมอบรูปเคารพของเทพเจ้าเบลให้ดาเนียล ดาเนียลก็ทำลายรูปนั้นพร้อมกับรื้อวิหารด้วย

ดาเนียลฆ่ามังกร
    23ที่กรุงบาบิโลนมีมังกรใหญ่ตัวหนึ่งที่ชาวเมืองกราบไหว้ g 24กษัตริย์ตรัสกับดาเนียลว่า “ท่านพูดไม่ได้ว่าเทพเจ้าองค์นี้ไม่ทรงชีวิต จงกราบไหว้เทพเจ้าองค์นี้เถิด” 25ดาเนียลทูลตอบว่า “ข้าพเจ้ากราบไหว้องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้าเท่านั้น เพราะพระองค์เป็นพระเจ้าผู้ทรงชีวิตเพียงพระองค์เดียว ข้าแต่พระราชา ถ้าพระองค์ทรงอนุญาต ข้าพเจ้าจะฆ่ามังกรตัวนี้ได้โดยไม่ต้องใช้ดาบหรือไม้ตะบองเลย” 26กษัตริย์ตรัสตอบว่า “เราอนุญาต” 27ดาเนียลจึงนำน้ำมันดิน ไขมันและขนสัตว์มาเคี่ยวเข้าด้วยกันจนเป็นก้อน ตัดเป็นชิ้นๆ โยนเข้าไปในปากของมังกร มังกรก็กินเข้าไปแล้วท้องแตกตาย ดาเนียลพูดว่า “จงดูสิ่งที่ท่านทั้งหลายกราบไหว้ซิ” 28เมื่อชาวบาบิโลนรู้เรื่องนี้ก็โกรธมาก พากันประท้วงกษัตริย์ว่า “กษัตริย์ทรงเป็นชาวยิวไปแล้ว พระองค์ทรงทำลายเทพเจ้าเบล ทรงฆ่ามังกร และทรงประหารบรรดาสมณะ” 29ชาวบาบิโลนไปเฝ้ากษัตริย์ ทูลว่า “ขอพระองค์ทรงมอบดาเนียลให้แก่ข้าพเจ้าทั้งหลายเถิด มิฉะนั้นข้าพเจ้าทั้งหลายจะประหารพระองค์พร้อมกับพระราชวงศ์ทั้งหมด”  30เมื่อกษัตริย์ทรงเห็นว่าประชาชนกำลังคุกคามพระองค์ พระองค์จำต้องส่งตัวดาเนียลให้

ดาเนียลในถ้ำสิงโต h
    31ชาวเมืองจับดาเนียลโยนเข้าไปในถ้ำสิงโต เขาอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหกวัน 32ในถ้ำนั้นมีสิงโตเจ็ดตัว ทุกวันผู้ดูแลนำศพมนุษย์สองศพและแกะสองตัวมาเลี้ยงสิงโต แต่คราวนี้เขาไม่นำอะไรมาเลี้ยง เพื่อสิงโตจะได้กินดาเนียล
    33เวลานั้น ประกาศกฮาบากุกอยู่ในแคว้นยูเดีย เขาต้มซุป บิขนมปังใส่กระจาด ตั้งใจจะนำไปให้คนงานที่กำลังเกี่ยวข้าวอยู่ในทุ่งนา 34ทูตสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าบอกฮาบากุกว่า “จงนำอาหารนี้ไปให้ดาเนียลในถ้ำสิงโตที่กรุงบาบิโลนเถิด” 35แต่ฮาบากุกตอบว่า “เจ้านายครับ ข้าพเจ้าไม่เคยเห็นกรุงบาบิโลนและไม่รู้ว่าถ้ำสิงโตอยู่ที่ไหนด้วย” 36ทูตสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจับผมของฮาบากุก หิ้วนำเขาไปที่กรุงบาบิโลนอย่างรวดเร็วราวกับลมพัด วางเขาที่ปากถ้ำสิงโต 37ฮาบากุกร้องตะโกนว่า “ดาเนียล ดาเนียล จงมารับอาหารที่พระเจ้าทรงส่งมาให้ท่านเถิด” 38ดาเนียลพูดว่า “ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงระลึกถึงข้าพเจ้าแล้ว พระองค์ไม่ทรงทอดทิ้งผู้ที่รักพระองค์เลย” 39ขณะที่ดาเนียลลุกขึ้นกินอาหารนั้น ทูตสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็นำฮาบากุกกลับไปยังที่เดิม
    40วันที่เจ็ด กษัตริย์เสด็จมาไว้ทุกข์ให้ดาเนียล เมื่อเสด็จมาถึงถ้ำสิงโต ก็ทอดพระเนตร เห็นดาเนียลนั่งอยู่ 41กษัตริย์ทรงเปล่งพระสุรเสียงดังว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของดาเนียล พระองค์ทรงยิ่งใหญ่ ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากพระองค์เท่านั้น” 42กษัตริย์มีรับสั่งให้นำดาเนียลออกมาจากถ้ำสิงโต และให้โยนผู้ที่ต้องการทำลายล้างเขาเข้าไปในถ้ำ สิงโตก็ขย้ำกินเขาทันทีเฉพาะพระพักตร์ของกษัตริย์.