แผนกคริสตศาสนธรรม อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ

CATECHETICAL CENTER OF BANGKOK ARCHDIOCESE

thzh-CNenfritjako

ข้อคิดข้อรำพึง

อาทิตย์ที่ 17 เทศกาลธรรมดา ปี B

"พระองค์ทรงยื่นพระหัตถ์ประทานอาหารให้สิ่งมีชีวิตทั้งมวล"

17th Sunday 1

เด็กชายอายุ 5 ขวบคนหนึ่งติดตามแม่ของเขาไปซื้อของในร้านขายของชำร้านหนึ่ง  แม่ของเขาซื้อของเยอะมาก  พอมาถึงตรงที่จะจ่ายเงิน  เจ้าของร้านเห็นเด็กน้อยน่ารักยืนนิ่งดูแม่กำลังจ่ายเงินก็มีความเอ็นดู  และก็เห็นแม่ของหนูน้อยซื้อของเยอะแยะ  จึงพูดกับหนูน้อยว่า  "อยากได้ขนมบ้างไหมล่ะหนู  ไปที่โหลขนมโน่นสิ  แล้วหยิบไปให้เต็มกำมือเลย"  แต่หนูน้อยยืนนิ่ง  ไม่เคลื่อนไหวใดๆ เจ้าของร้านพูดซ้ำอีกที  เขาก็ยังเฉย  เจ้าของจึงเดินไปที่โหลขนม ล้วงขนมมา 1 กำแล้วยื่นให้เด็กน้อย  เขาก็รับไว้  แล้วขอบคุณ  พอแม่ลูกเดินออกมาจากร้าน  แม่เขาสงสัย จึงถามว่า  "ลูก เมื่อกี้ตอนเจ้าของให้ขนมลูก  ทำไมลูกไม่ไปหยิบขนมล่ะ  ทุกทีลูกไม่เป็นอย่างนี้นี่นา"  ลูกตอบว่า "แม่ครับ  มือของลูกเล็กมาก  ลูกรู้ว่าถ้าเจ้าของเขาใช้มือของเขา  ลูกก็จะได้ขนมมากกว่า"

 

"พระองค์ทรงยื่นพระหัตถ์ประทานอาหารให้สิ่งมีชีวิตทั้งมวลได้กินจนอิ่ม"  นี่เป็นถ้อยคำน่าพิศวงของบทสดุดีที่ 145  ประจำวันอาทิตย์นี้  มือและใจของเรามนุษย์นั้นเล็กนัก แต่พระหัตถ์และดวงพระทัยของพระองค์มิอาจวัดได้  เมื่อพระเจ้าทรงให้  พระองค์ก็ทรงให้อย่างมากมายเหลือล้น  มิอาจคาดคะเนได้ และหลั่งไหลมาไม่ขาดสาย  การให้อย่างมากมายเช่นนี้คือเนื้อหาสาระที่สำคัญของพระวาจาของพระในบทอ่านที่ 1 และในพระวรสารของวันนี้

 

การเลี้ยงดูฝูงชนอย่างอัศจรรย์ของประกาศกเอลีชาในบทอ่านแรกอาจจะไม่ค่อยเป็นสิ่งที่รับรู้ในวงกว้างเท่าไร  แต่ก็เป็นรูปแบบที่เกิดขึ้นก่อน (prototype) ของการเลี้ยงอย่างอัศจรรย์ในพระวรสาร  การเล่าเรื่องการเลี้ยงอย่างอัศจรรย์นี้มีรูปแบบการเล่าเหมือนๆกัน  กล่าวคือ

 

1)  อาหารถูกนำมาให้กับประกาศก

2)  จำนวนอาหารที่ถูกนำมาถูกระบุจำนวนไว้

3)  มีคำโต้แย้งว่าจำนวนเท่านี้จะไม่เพียงพอ

4)  ประกาศกไม่สนใจคำโต้แย้งนั้น  สั่งให้นำอาหารนั้นไปแจกจ่ายให้ประชาชน

5)  ฝูงชนได้กินจนอิ่ม และยังมีอาหารเหลือ

 

ในการเล่าเรื่องการทวีขนมปังของยอห์น  มีรายละเอียดดังนี้

1)  เด็กชายเล็กๆ นำอาหารของเขามาให้

2)  อาหารนั้นคือขนมปังบาร์เลย์ 5 ก้อนกับปลา 2 ตัว

3)  มีผู้ที่แย้งว่าอาหารเพียงเท่านี้จะพออะไรสำหรับคนจำนวนมากมาย

4)  พระเยซูเจ้ามิทรงให้ความสนใจต่อคำแย้ง ทรงภาวนาถวายพระพร  แล้วทรงสั่งให้นำไปแจกจ่าย

5)  คนทั้งหลายได้กินจนอิ่ม  และยังเก็บเศษที่เหลือได้ 12 กระบุง

17th Sunday 2

พระวรสารวันนี้ชี้นำเราให้พิจารณาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้ง 3 เหตุการณ์  คือเหตุการณ์ในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต  ประการแรก  เรื่องนี้ไม่เพียงทำให้รู้สึกถึงความคล้ายคลึงกับเรื่องการทวีอาหารเลี้ยงคนจำนวนมากของประกาศกเอลีชาที่เกิดขึ้นในอดีตเท่านั้น  แต่ยังทำให้ระลึกถึงอัศจรรย์เรื่องมานนาที่พระเจ้าทรงส่งลงมาเลี้ยงดูประชากรอิสราเอลในสมัยของโมเสสอีกด้วย  ประการที่สอง  การกระทำของพระเยซูเจ้า ที่ทรงขอบพระคุณ และทรงบิขนมปัง  เป็นรูปแบบของงานเลี้ยงปัสกา และมาเป็นจริงเป็นจังในความหมายทางด้านศีลมหาสนิทสำหรับชาวเรา  เพราะทรงขอบพระคุณและทรงบิออกในทุกๆพิธีบูชามิสซา  ประการที่สาม  เรื่องเล่านี้เน้นไปที่ว่าประชาชนได้กินจนอิ่ม  การได้กินจนอิ่มหนำเช่นนี้เป็นการชิมลางล่วงหน้าของการเลี้ยงครั้งสุดท้ายของพระเมสสิยาห์ในห้วงของเวลาที่สิ้นสุดลง

 

มีผู้หนึ่งกล่าวว่า  "ถ้าพระเจ้าจะเสด็จลงมาในโลกนี้  พระองค์จะทรงลงมาในรูปแบบของขนมปัง"  พระเยซูเจ้าทรงเป็นขนมปังที่ทำให้มนุษย์ไม่หิวโหยอีกต่อไป  ด้วยพระวาจาของพระองค์  ด้วยกิจการงานของพระองค์  และชีวิตของพระองค์ทั้งหมดดุจดังปังที่ถูกบิ  และแจกจ่ายให้ไปแบ่งปันกัน  พระเยซูเจ้าทรงท้าทายคริสตชนทุกคนให้กลับกลายเป็นปัง  ความเป็นปังของเราอยู่บนความสามารถของเราที่จะให้ออกจากตัวของเราไปยังผู้อื่น  เป็นความรักที่สละละตนเองโดยสิ้นเชิง

 

เด็กน้อยที่ได้มอบขนมปังกับปลาแด่พระเยซูเจ้าเป็นรูปแบบตัวอย่างของเรา  เหมือนเด็กน้อยในตอนต้นเรื่องที่รู้ว่ามือของผู้ใหญ่ใหญ่กว่ามือของตน  บางทีเด็กน้อยในพระวรสารอาจจะล่วงรู้ได้ว่าพระเยซูเจ้าจะทรงทำอัศจรรย์  ดังนั้น เขาจึงมอบทั้งหมดที่เขามีให้ไปอยู่ในพระหัตถ์ของพระอาจารย์เจ้า แล้วเราแต่ละคนล่ะ  เราพร้อมจะมอบทุกสิ่งที่เรามีไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์หรือไม่

 

ทุกวันนี้  มีมนุษย์จำนวนมากมายเกินไปที่ดำรงชีวิตด้วยมือที่ปิดกั้น  มีคนมากมายล้มตายอยู่ตามถนนเพราะความหิวโหย  ในขณะที่คนร่ำรวยตายเพราะกินมากเกินไป  ของกินของเขามาจากพวกคนที่ต้องทำงานหนักมาก  และได้รับค่าแรงที่น้อยเกินเหตุ  เราจะรับผิดชอบประการใดต่อความยากจน  และความหิวโหย

 

ให้เราจบด้วยบทภาวนาของนักบุญอิกญาซีโอ แห่งโลโยลา  "ข้าแต่พระเจ้า  โปรดทรงรับเอาอิสรภาพ  ความจดจำ  ความเข้าใจ  และน้ำใจทั้งหมดของผมไปเถิด  โปรดทรงรับเอาทุกสิ่งที่ผมเป็นและที่ผมมี  ขอเพียงพระองค์ประทานความรักและพระหรรษทานของพระองค์ให้ผม  เพราะด้วยสิ่งนี้ ผมก็จะร่ำรวยเพียงพอแล้ว  และจะไม่ปรารถนาอะไรมากกว่านี้เลย  พระเจ้าข้า"

 

(คุณพ่อวิชา  หิรัญญการ เขียนเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม 2018

Based on : Sunday Seeds for Daily Deeds, by Francis Gonsalves, S.J.)

17th Sunday 317th Sunday 417th Sunday 517th Sunday 6