บาปกำเนิด การตกในบาปของอาดัมและเอวามีผลต่อเราอย่างไร
    บาปในความหมายตรงตัว คือ ความผิดที่แสดงถึงความรับผิดชอบส่วนตัว    ดังนั้น คำว่า “บาปกำเนิด” จึงไม่ใช่บาปส่วนบุคคล แต่เป็นความหายนะ เป็นขั้นตกต่ำของมนุษยชาติ ซึ่งติดตัวมาตั้งแต่เกิด ตั้งแต่ก่อนที่เขาเองจะกระทำบาปด้วยการตัดสินใจอย่างอิสระ (388-389, 402-404)

    ในการกล่าวถึงเรื่องบาปกำเนิด สมเด็จพระสันตะปาปา เบเนดิกต์ที่ 16 ทรงกล่าวว่า “เราทุกคนรับยาพิษหยดหนึ่งไว้ในตัวเรา ยาพิษคือวิธีการคิด ที่แสดงเป็นภาพลักษณ์ในหนังสือ ->ปฐมกาล... มนุษย์ไม่ไว้วางใจพระเจ้า เมื่อถูกงูล่อลวง เขาเกิดความสงสัยว่าพระเจ้า คือ คู่แข่งที่กำจัดเสรีภาพของเรา และเราจะเป็นมนุษย์อย่างเต็มที่เมื่อเราไล่พระองค์ออกไปอีกด้านหนึ่ง... มนุษย์ไม่ต้องการรับการดำรงอยู่ของเขา และความครบถ้วนของชีวิตของเขาจากพระเจ้า ในการกระทำเช่นนี้ เขาไว้ใจในการเสแสร้งมากกว่าในความจริง ดังนั้น ชีวิตของเขาจึงจมอยู่ในความว่างเปล่าและในความตาย (สมเด็จพระสันตะปาปา เบเนดิกต์ ที่ 16, 8 ธันวาคม 2005)

“งูบอกกับหญิงว่า... ท่านกินผลไม้นั้นวันใด ตาของท่นจะเปิดในวันนั้น ท่านจะเป็นเหมือนพระเจ้า” (ปฐก 3 : 4-5)