ข้อ 208 มนุษย์รู้สำนึกถึงความเล็กน้อยต่ำต้อยของตนเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าผู้น่าหลงใหลและลึกลับนี้เมื่ออยู่หน้าพุ่มไม้ที่ลุกเป็นไฟ โมเสสถอดรองเท้าและใช้ผ้าคลุมใบหน้าไว้ต่อหน้าความศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า เมื่ออยู่ต่อหน้าพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ยิ่ง ประกาศกอิสยาห์ต้องร้องออกมาว่า “วิบัติจงเกิดแก่ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าพินาศแล้ว เพราะข้าพเจ้าเป็นคนริมฝีปากมีมลทิน" (อสย 6:5) เมื่อเห็นเครื่องหมายอัศจรรย์ที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำ เปโตรต้องร้องออกมาว่า “โปรดไปจากข้าพเจ้าเสียเถิด พระเจ้าข้า เพราะข้าพเจ้าเป็นคนบาป” (ลก 5:8) แต่เพราะพระเจ้าทรงความศักดิ์สิทธิ์ พระองค์จึงทรงให้อภัยแก่มนุษย์ซึ่งยอมรับว่าตนเป็นคนบาปเฉพาะพระพักตร์พระองค์ได้ “เราจะไม่ลงอาญาตามที่เราโกรธจัด [....] เพราะเราเป็นพระเจ้า มิใช่มนุษย์ เราเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ในหมู่ท่าน” (ฮชย 11:9) ยอหน์ อัครสาวกจะกล่าวเช่นเดียวกันว่า “เราจะมั่นใจเฉพาะพระพักตร์ของพระองค์ แม้ใจของเราอาจจะยังกล่าวโทษเราอยู่ก็ตาม เพราะพระเจ้าทรงยิ่งใหญ่กว่าใจของเราและทรงล่วงรู้ทุกสิ่ง” (1ยน 3:19-20)
ข้อ 212 ตลอดเวลาหลายศตวรรษต่อมา ความเชื่อของอิสราเอลจึงอธิบายความหมายยิ่งใหญ่ของพระนามนี้ และเข้าใจได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น พระเจ้ามีเพียงหนึ่งเดียวและนอกจากพระองค์แล้วไม่มีพระเจ้าอื่นใดอีก พระองค์ทรงอยู่เหนือโลกและประวัติศาสตร์ ทรงเนรมิตสร้างฟ้าและแผ่นดิน “สิ่งเหล่านี้จะผ่านพ้นไป แต่พระองค์จะยังทรงดำรงอยู่ สิ่งต่างๆ จะผุกร่อนไปเหมือนเสื้อผ้า [....] แต่พระองค์ไม่ทรงเปลี่ยนแปรเลย และปีของพระองค์ก็ไม่มีวันสิ้นสุด (สดด 102:26-27) “พระองค์ไม่ทรงเปลี่ยนแปลง ไม่ทรงมีแม้แต่เงาแห่งความแปรปรวนใดๆ” (ยก 1:17) พระองค์ทรงเป็น “ผู้เป็น”ตั้งแต่นิรันดรตลอดไปชั่วนิรันดร และยังทรงซื่อสัตย์ต่อพระองค์เองและต่อพระสัญญาเช่นนี้เสมอตลอดไป
ข้อ 276 พระศาสนจักรเชื่อคำยืนยันของพระคัมภีร์ ถวายคำอธิษฐานภาวนาต่อ “พระเจ้าผู้ทรงสรรพานุภาพสถิตนิรันดร” (ภาษาละตินว่า “Omnipotens sempiterne Deus….”) โดยเชื่อมั่นว่า “ไม่มีสิ่งใดที่พระเจ้าจะทรงกระทำไม่ได้” (ลก 1:37)
ข้อ 300 พระเจ้าทรงยิ่งใหญ่เหนือพระราชกิจทุกสิ่งที่ทรงกระทำ136 “คำสรรเสริญพระองค์ขึ้นไปถึงฟากฟ้า”(สดด 8:1) “ความยิ่งใหญ่ของพระองค์เกินกว่าจะหยั่งรู้ได้” (สดด 145:3) แต่เพราะพระผู้เนรมิตสร้างนี้ทรงยิ่งใหญ่ทรงอิสระเสรี ทรงเป็นปฐมเหตุของทุกสิ่งที่มีความเป็นอยู่ พระองค์จึงประทับอยู่ในส่วนลึกที่สุดของทุกสิ่งที่ทรงเนรมิตสร้างขึ้น “เรามีชีวิต เคลื่อนไหวและมีความเป็นอยู่ในพระองค์” (กจ 17:28) ดังที่นักบุญออกัสตินกล่าวไว้ว่า “พระองค์ประทับอยู่ลึกกว่าจุดลึกที่สุด และสูงกว่าส่วนสูงที่สุดของข้าพเจ้า
ข้อ 2828 “โปรดประทานแก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย” วลีที่ไพเราะนี้สะท้อนความไว้วางใจของบุตรที่หวังจะได้รับทุกสิ่ง จากพระบิดา “ผู้โปรดให้ดวงอาทิตย์ของพระองค์ขึ้นเหนือคนดีและคนชั่ว โปรดให้ฝนตกเหนือคนชอบธรรมและคนอธรรม” (มธ.5:45) และประทาน “อาหารแก่สิ่งมีชีวิตทั้งหลายในยามต้องการ” (สดด 104:27) พระเยซูเจ้าทรงสอนเราให้วอนขอสิ่งนี้ คำวอนขอนี้ถวายพระเกียรติแด่พระบิดาของเราอย่างแท้จริง เพราะยอมรับว่าพระองค์ทรงความดีเพียงใดเหนือความดีทั้งปวง
