ทำไมคริสตชนจึงเปลี่ยนวันสับบาโตเป็นวันอาทิตย์ (2174-2176, 2190-2191)
เพราะวันอาทิตย์เป็นวันกลับคืนพระชนมชีพของพระคริสตเจ้า เป็น “วันต้นของสัปดาห์” (มก 16:2) ระลึกถึงการสร้างครั้งแรกและ เป็น “วันที่แปด” ซึ่งต่อจากวันสับบาโต เป็นสัญลักษณ์ของการสร้างครั้งใหม่ที่นำมาซึ่งการกลับคืนพระชนมชีพของพระคริสตเจ้า ดังนั้นจึงกลายเป็นวันแรกของทุกวัน เป็นการฉลองแรกของการฉลองทั้งหลายสำหรับคริสตชน เป็นวันขององค์พระผู้เป็นเจ้า  โดยที่พระเยซูเจ้าได้ทรงกระทำให้ความจริงฝ่ายจิตของวันสับบาโตแบบยิวสมบูรณ์ในปัสกาของพระองค์ และการประกาศการพักผ่อนถาวรของมนุษย์ในพระเป็นเจ้า

จะทำให้วันอาทิตย์ศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร (2177-2185, 2192-2193)
คริสตชนทำให้วันอาทิตย์และวันฉลองอื่นๆ ศักดิ์สิทธิ์ ด้วยข้อบังคับให้ร่วมในพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณขององค์พระผู้เป็นเจ้า ให้ละเว้นจากกิจกรรมต่างๆ ที่ขัดขวางการถวายคารวกิจที่ต้องกระทำต่อพระเป็นเจ้าและรบกวนความยินดีของตนต่อวันขององค์พระผู้เป็นเจ้า หรือการพักผ่อนที่จำเป็นสำหรับจิตใจและร่างกาย ยกเว้นกิจกรรมที่จำเป็นภายในครอบครัว หรือการรับใช้ที่สำคัญทางสังคม แต่ต้องไม่สร้างนิสัยความเคยชินที่เป็นอคติต่อการทำให้วันอาทิตย์ศักดิ์สิทธิ์ ต่อชีวิตครอบครัวและต่อสุขภาพ

ทำไมจึงต้องให้ประชาชนทราบว่าวันอาทิตย์เป็นวันฉลองสำคัญ (2186-2188, 2194-2195)
เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้ทุกคนมีเวลาพักผ่อนและมีเวลาว่างอย่างเพียงพอ เพื่อจะได้เอาใจใส่ต่อชีวิตทางศาสนา ทางครอบครัว ทางวัฒนธรรมและทางสังคม เป็นสิ่งสำคัญด้วยที่เปิดโอกาสให้มีเวลาเพื่อรำพึงภาวนาไตร่ตรอง รักษาความเงียบ ศึกษา และมีเวลาในการอุทิศตนกระทำความดี โดยเฉพาะสำหรับผู้เจ็บป่วยและผู้สูงอายุ