God is Love...

882    สมเด็จพระสันตะปาปา พระสังฆราชแห่งกรุงโรมและผู้สืบตำแหน่งของนักบุญเปโตร “เป็นบ่อเกิดและเป็นรากฐานถาวรที่เราแลเห็นได้ของเอกภาพทั้งของบรรดาพระสังฆราชและของบรรดาผู้มีความเชื่อทั้งหลาย” “สมเด็จพระสันตะปาปาทรงอำนาจบริบูรณ์สูงสุดเหนือพระศาสนจักรตามบทบาทหน้าที่ในฐานะผู้แทนของพระคริสตเจ้าและผู้อภิบาลดูแลพระศาสนจักรทั้งหมดและทรงใช้อำนาจนี้ได้อย่างอิสระเสรีเสมอ”

สวัสดีครับท่านผู้ปกครอง ครูคำสอน และบรรดาเด็กๆ แผนกคริสตศาสนธรรม อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ ได้จัดกิจกรรม สุขใจไปกับวันพระเจ้า เพื่อส่งเสริมพระศาสนจักรระดับบ้าน จึงขอเชิญชวนท่านเข้าร่วมกิจกรรม โดยการส่งภาพระบายสี ใบงาน เมื่อทำเสร็จแล้ว ให้ท่านถ่ายรูปหรือสแกนภาพนั้นๆ ส่งมายังแผนกฯ ของเรา ช่องทางในการส่งจะอยู่ในใบงานนั้นๆ

“ครอบครัวคือพระศาสนจักรระดับบ้าน”  ซึ่งเน้นบทบาทของผู้ปกครองที่ว่า “พ่อแม่คือครูคำสอนคนแรกของลูก” (เทียบ LG 11)

ภาพยนตร์ประกอบพระวรสารนักบุญยอห์น (ยน 20:1-9) (คลิ๊ก)

ภาพระบายสี ใบงาน กิจกรรม

บทรำพึงสั้นๆ

วันพฤหัสบดีศักดิ์สิทธิ์

ระลึกถึงพระเยซูเจ้าทรงตั้งศีลมหาสนิท

   น่าสนใจที่พระวรสารของวันนี้นำมาจากพระวรสารของนักบุญยอห์น ซึ่งไม่ได้เล่าเรื่องการตั้งศีลมหาสนิทโดยตรง เหมือนพระวรสารของอีกสามผู้นิพนธ์พระวรสาร แต่กลับเล่าเรื่องการที่พระเยซูเจ้าทรงล้างเท้าบรรดาศิษย์  เป็นนักบุญยอห์นองค์เดียวที่เล่าเรื่องนี้ เราลองมาพิจารณาบางตอนจากพระวรสารของนักบุญยอห์นนะครับ

 ตอนเริ่มของพระวรสารวันนี้ นักบุญยอห์นเริ่มต้นว่า  “ก่อนวันฉลองปัสกา  พระเยซูเจ้าทรงทราบว่าถึงเวลาแล้วที่จะทรงจากโลกนี้ไปเฝ้าพระบิดา  พระองค์ทรงรักผู้ที่เป็นของพระองค์ซึ่งอยู่ในโลกนี้  พระองค์ทรงรักเขาจนถึงที่สุด”  นี่เป็นรายละเอียดที่นักบุญยอห์นนำมาไว้ตรงเริ่มต้นก่อนที่จะเล่าถึงฉากที่พระเยซูเจ้าทรงล้างเท้า ซึ่งมีความหมายลึกซึ้งที่จะทำให้เข้าใจเรื่องทั้งหมดต่อไปว่าหมายความถึงอะไร นักบุญยอห์นเปรียบเหมือนจิตรกรที่เชี่ยวชาญ เพียงตวัดฝีแปรงสองสามครั้ง ก็ทำให้เห็นภาพที่สวยงามได้เลย เราลองมาดูคำขึ้นต้นบางคำของนักบุญยอห์นนะครับ

วันพฤหัสบดี สัปดาห์ศักดิ์สิทธิ์ 

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์น (ยน 13:1-15)

ก่อนวันฉลองปัสกา พระเยซูเจ้าทรงทราบว่าถึงเวลาแล้วที่จะทรงจากโลกนี้ไปเฝ้าพระบิดา พระองค์ทรงรักผู้ที่เป็นของพระองค์ซึ่งอยู่ในโลกนี้ พระองค์ทรงรักเขาจนถึงที่สุด

      ระหว่างการเลี้ยงอาหารค่ำ ปีศาจดลใจยูดาสอิสคาริโอทบุตรของซีโมนให้ทรยศต่อพระองค์ พระเยซูเจ้าทรงทราบว่าพระบิดาประทานทุกสิ่งไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์แล้ว และทรงทราบว่าพระองค์ทรงมาจากพระเจ้าและกำลังเสด็จกลับไปหาพระเจ้า จึงทรงลุกขึ้นจากโต๊ะ ทรงถอดเสื้อคลุมออกวางไว้ ทรงใช้ผ้าเช็ดตัวคาดสะเอว แล้วทรงเทน้ำลงในอ่าง ทรงเริ่มล้างเท้าบรรดาศิษย์และทรงใช้ผ้าที่คาดสะเอวเช็ดให้

      เมื่อเสด็จมาถึงซีโมนเปโตร เขาทูลพระองค์ว่า “พระเจ้าข้า พระองค์จะทรงล้างเท้าของข้าพเจ้าหรือ” พระเยซูเจ้าตรัสตอบเขาว่า “สิ่งที่เราทำอยู่ขณะนี้ ท่านยังไม่เข้าใจ แต่จะเข้าใจในภายหลัง” เปโตรทูลว่า “ข้าพเจ้าไม่ยอมให้พระองค์ล้างเท้าข้าพเจ้า” พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า ”ถ้าท่านไม่ให้เราล้าง ท่านจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรา” ซีโมนเปโตรทูลว่า “พระเจ้าข้า อย่าทรงล้างเฉพาะเท้าเท่านั้น แต่ล้างทั้งมือและศีรษะด้วย” พระเยซูเจ้าตรัสว่า “ผู้ที่อาบน้ำแล้วก็ไม่จำเป็นต้องล้างอะไรอีกนอกจากเท้า เขาสะอาดทั้งตัวแล้วท่านทั้งหลายก็สะอาดอยู่แล้ว แต่ไม่ทุกคน” ทั้งนี้ทรงทราบว่า ใครกำลังทรยศต่อพระองค์ จึงตรัสว่า “ท่านทั้งหลายสะอาด แต่ไม่ทุกคน”

      เมื่อทรงล้างเท้าของบรรดาศิษย์เสร็จแล้ว พระเยซูเจ้าทรงสวมเสื้อคลุมอีกครั้งหนึ่ง เสด็จกลับไปที่โต๊ะ ตรัสว่า “ท่านเข้าใจไหมว่าเราทำอะไรให้ท่าน ท่านทั้งหลายเรียกเราว่าอาจารย์และองค์พระผู้เป็นเจ้า ก็ถูกแล้ว เพราะเราเป็นอย่างนั้นจริงๆ ในเมื่อเราซึ่งเป็นทั้งองค์พระผู้เป็นเจ้าและอาจารย์ยังล้างเท้าให้ท่าน ท่านก็ต้องล้างเท้าให้กันและกันด้วย เราวางแบบอย่างไว้ให้แล้ว ท่านจะได้ทำเหมือนกับที่เราทำกับท่าน”

ยน 13:1-20 ตามปกติการล้างเท้าผู้มาเยือนเป็นหน้าที่ของทาสในบ้าน บทเรียนที่พระคริสตเจ้าพยายามถ่ายทอดแก่บรรดาอัครสาวกของพระองค์คือ การกระทำที่ได้ผลมากที่สุดย่อมมาจากจิตตารมณ์อันลึกซึ้งแห่งการรับใช้ที่ไม่มีขอบเขตจำกัด พระคริสตเจ้าทรงเป็นแบบอย่างของเรา แม้)พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงถ่อมพระองค์มารับสภาพมนุษย์เช่นเดียวกับเราเพื่อรับใช้เราและช่วยเราให้พ้นจากบาป พิธีล้างเท้าเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมในวันพฤหัสศักดิ์สิทธิ์

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

1 เมษายน

“ทุกคนได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยมและเริ่มประกาศพระวาจาของพระเจ้าอย่างกล้าหาญ” (กจ 4:31)

ฟื้นฟูจิตใจใหม่      

บทไตร่ตรอง

ระยะเวลาระหว่างวันสมโภชปัสกาและวันสมโภชพระจิตเจ้า บทอ่านในพิธีกรรมเตือนให้ตระหนักถึงการประทับอยู่ของพระจิตเจ้าภายในเรา ซึ่งห้าสิบวันนี้จะเป็นเวลาที่ทำให้เรารวมการกลับคืนพระชนมชีพของพระคริสตเจ้าในประสบการณ์ชีวิตของเราให้เป็นหนึ่งเดียวกัน

พระหรรษทานของพระเจ้ามีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ทุกเวลา เราจึงไม่จำเป็นต้องมีสัญญาณสื่อสารใดๆ เพื่อใช้ติดต่อพระเจ้า       

7 คำถาม 7 ข้อสังเกต 

คืนตื่นเฝ้าปัสกา (Easter Vigil)

เนื้อหา : คุณพ่ออนุสรณ์ แก้วขจร

1. ทำไมถึงเรียกคืนนี้ว่า “คืนตื่นเฝ้า”

เราเรียกคืนนี้ ว่า "คืนตื่นเฝ้า"  ตั้งแต่ดั้งเดิมมาแล้ว เมื่อถึงวันฉลองสำคัญใด ๆ  จะมีการเตรียมการฉลองอยู่หลายวัน  และในคืนก่อนวันฉลอง จะถือเป็น "คืนตื่นเฝ้า" เป็นค่ำคืนพิเศษ ที่มีพิธีกรรมพิเศษ  

ในอดีตนั้น คืนตื่นเฝ้า ที่ว่านี้ มีการจัดกันบ่อย ๆ อย่างอิสระในเกือบทุกการฉลอง เช่นการจัดฉลองนักบุญที่เป็นที่รู้จักกันมาก ฯลฯ จนทำให้มีคืนตื่นเฝ้ามากมายหลายโอกาส       ต่อมา มีการกำหนดใหม่ให้มีพิธีกรรมคืนตื่นเฝ้าอยู่ 2 การฉลองสำคัญ คือ คืนตื่นเฝ้าพระคริสตสมภพ และคืนตื่นเฝ้าปัสกา   คืนตื่นเฝ้าปัสกาถือเป็น "มารดาของคืนตื่นเฝ้าทั้งหลาย" เพราะจุดมุ่งหมายของการฉลองก็คือ  "การตื่นเฝ้ารอคอยการเสด็จกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้า" ซึ่งเป็นแก่นหรือหัวใจของความเชื่อคริสตชน  อีกทั้งพิธีกรรมแต่ละขั้นตอนของคืนตื่นเฝ้าปัสกา ก็เป็นการฉลองที่เริ่มต้นแล้ว ด้วยความยินดีปรีดา  สรุปก็คือ เป็นคืนตื่นเฝ้า ที่มีความสำคัญและยิ่งใหญ่ ทั้งจุดมุ่งหมาย และรูปแบบพิธีกรรมที่เราฉลอง

7 คำถาม 7 ข้อสังเกต 

พิธีกรรมวันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์

เนื้อหา : คุณพ่ออนุสรณ์ แก้วขจร

1. ทำไมจึงกำหนดเวลาเป็น “บ่ายสามโมง” 

ปัจจุบัน ในวันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์ วัดแต่ละแห่งจะมีพิธีกรรมสำคัญในเวลาที่เอื้ออำนวยให้สัตบุรุษมาร่วมได้สะดวก จึงมักเป็นเวลาค่ำ ซึ่งถือเป็นเหตุผลเพื่อการอภิบาลที่เหมาะสม   อย่างไรก็ตาม ที่กรุงโรม จะมีพิธีระลึกถึงพระมหาทรมานนี้ ในเวลา "บ่ายสามโมง"  และบางวัดก็มีพิธีกรรมนี้ เวลา "บ่ายสามโมง"   เช่นกัน   มีคำอธิบายว่า ที่กำหนดเวลา "บ่ายสามโมง"   ก็เพราะเป็นเวลาที่พระเยซูสิ้นพระชนม์ นักบุญลูกา ผู้นิพนธ์พระวรสาร  ได้ระบุเวลาไว้เช่นนั้น  คือเวลาบ่ายสามโมง  (ลก 23:44)  "...ม่านในพระวิหารฉีกขาด...  พระเยซูเจ้าทรงร้องเสียงดัง..... แล้วก็สิ้นพระชนม์"   นี่คือเรื่องราวที่บันทึกไว้ในพระคัมภีร์  แต่บ่อยครั้ง พระคัมภีร์ก็ใช้สัญลักษณ์   เพื่อการอธิบายสิ่งที่ลึกซึ้งกว่า  นั่นก็คือ ทำไมต้องเป็น "บ่ายสามโมง"

7 คำถาม 7 ข้อสังเกต

มิสซาระลึกถึงการเลี้ยงขององค์พระผู้เป็นเจ้า  คืนวันพฤหัสศักดิ์สิทธิ์

เนื้อหา : คุณพ่ออนุสรณ์ แก้วขจร

1. ทำไมต้องเป็นมิสซาตอนค่ำ

หนังสือจารีตพิธีสัปดาห์ศักดิ์สิทธิ์ระบุไว้ว่า หากไม่มีเหตุผลที่จำเป็นมาก ๆ มิสซาระลึกถึงการเลี้ยงขององค์พระผู้เป็นเจ้า  (Lord's Supper) ซึ่งเป็นการเริ่มต้นตรีวารปัสกา    ให้จัดฉลองในตอนค่ำ หลังพระอาทิตย์ตกดินตามธรรมเนียมของชาวยิว การนับวันใหม่เพื่อจัดฉลองพิธีกรรมใด ๆ จะเริ่มนับว่าเป็นวันใหม่ก็เมื่อตอนที่พระอาทิตย์ตกดิน และพิธีกรรมที่จัดในตอนค่ำ จะเกี่ยวข้องและเชื่อมโยงกับพิธีกรรมที่จะเกิดขึ้น ในวันต่อมานั่นเอง  งานเลี้ยงที่พระเยซูเจ้าทรงร่วมโต๊ะกับบรรดาสานุศิษย์เป็นงานเลี้ยง "อาหารค่ำ"  ซึ่งมิได้เป็นแค่งานเลี้ยงอำลาแต่มีความเกี่ยวข้องกับบูชาบนไม้กางเขนของพระเยซู ที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อมา    ถ้อยคำที่พระองค์ตรัสกับบรรดาสานุศิษย์ ว่า    "....นี่เป็นกายของเราที่จะมอบเพื่อท่าน.. นี่เป็นโลหิตของเรา...ที่จะหลั่งออกเพื่ออภัยบาป   สำหรับท่านและมนุษย์ทั้งหลาย..." เป็นถ้อยคำที่หมายถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นบนไม้กางเขน

ระหว่างวันที่ 18 - 27 มีนาคม 2021 ทีมคำสอนสัญจร แผนกคริสตศาสนธรรม อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ ช่วยสอนวิชา คศ.310 การประยุกต์พระคัมภีร์ไบเบิ้ลในชีวิตประจำวัน (RE.310 Biblical Application to Daily Life) แก่นักศึกษาวิทยาลัยแสงธรรม สาขาวิชาคริสตศาสนศึกษา  คณะศาสนศาสตร์ ชั้นปีที่ 1 - 5 จำนวน 47 คน ซึ่งการเรียนการสอนนั้น ประกอบด้วยการศึกษาเนื้อหา การฝึกปฏิบัติจริง การนำเสนอผลงาน ด้วยสื่อภาพผังมโนทัศน์ Tiktok การเล่านิทานเปรียบเทียบ ประสบการณ์

วันพุธ สัปดาห์ศักดิ์สิทธิ์

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมัทธิว (มธ 26:14-25)  

เวลานั้น คนหนึ่งในบรรดาอัครสาวกสิบสองคน ชื่อ ยูดาส อิสคาริโอท ไปพบบรรดาหัวหน้าสมณะ ถามว่า “ถ้าข้าพเจ้ามอบเขาให้ท่าน ท่านจะให้อะไรแก่ข้าพเจ้า” บรรดาหัวหน้าสมณะจ่ายเงินสามสิบเหรียญให้แก่ยูดาส ตั้งแต่นั้นมา ยูดาสก็หาโอกาสที่จะมอบพระองค์

      วันแรกของเทศกาลกินขนมปังไร้เชื้อ บรรดาศิษย์เข้ามาทูลถามพระเยซูเจ้าว่า “พระองค์มีพระประสงค์ให้เราจัดเตรียมการเลี้ยงปัสกาที่ไหน” พระองค์ตรัสว่า “จงเข้าไปในกรุง ไปพบชายคนหนึ่ง บอกเขาว่า “พระอาจารย์บอกว่าเวลากำหนดของเราใกล้เข้ามาแล้ว เราจะกินปัสกากับศิษย์ของเราที่บ้านของท่าน”  บรรดาศิษย์ก็กระทำตามที่พระเยซูเจ้าทรงบัญชา และจัดเตรียมปัสกา

      ครั้นถึงเวลาค่ำ พระองค์ประทับร่วมโต๊ะกับศิษย์ทั้งสิบสองคน ขณะที่ทุกคนกำลังกินอาหารพร้อมกับพระเยซูเจ้าอยู่นั้น พระองค์ตรัสว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า คนหนึ่งในพวกท่านจะทรยศต่อเรา” บรรดาอัครสาวกรู้สึกสลดใจและทูลถามพระองค์ทีละคนว่า “เป็นข้าพเจ้าหรือ พระเจ้าข้า” พระองค์ตรัสตอบว่า “คนที่จิ้มอาหารในชามเดียวกันกับเรานี่แหละ จะทรยศต่อเรา บุตรแห่งมนุษย์จะจากไปตามที่มีเขียนเกี่ยวกับพระองค์ในพระคัมภีร์ วิบัติจงเกิดแก่คนที่ทรยศต่อบุตรแห่งมนุษย์ ถ้าเขาไม่ได้เกิดมาก็จะดีกว่า”      ยูดาสผู้ทรยศต่อพระองค์ ทูลถามว่า “เป็นข้าพเจ้าหรือ พระอาจารย์” พระองค์ตรัสตอบว่า “ใช่แล้ว”

มธ 26:17-25 เทศกาลปัสกา ซึ่งระลึกถึงการปลดปล่อยชาวอิสราเอลให้เป็นอิสระจากการเป็นทาสในอียิปต์ เป็นวันแรกของสัปดาห์เฉลิมฉลองเทศกาลขนมปังไร้เชื้อ พร้อมกับจารีตพิธีอื่นๆ งานเลี้ยงนั้นมีการถวายบูชาของลูกแกะที่ไม่มีมลทิน รับประทานร่วมกับขนมปังไร้เชื้อและเหล้าองุ่น ระหว่างหนึ่งในการเฉลิมฉลองเหล่านี้ซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่า อาหารค่ำมื้อสุดท้าย พระคริสตเจ้าทรงกล่าวถึงยูดาส ผู้ทรยศพระองค์ แต่มิได้ทรงยับยั้งเขา การทรยศของยูดาสนั้นคงรวมอยู่ในแผนการของพระเจ้าพระบิดาสำหรับการพลีบูชาแห่งการไถ่กู้ขององค์พระบุตรด้วย

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

31 มีนาคม

“พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงช่วยข้าพเจ้า ดังนั้น ข้าพเจ้าทำหน้าของข้าพเจ้าให้ด้านเหมือนหิน” (อสย 50:7)

ใบหน้าเหมือนหินเหล็กไฟ      

บทไตร่ตรอง

สามวันก่อนตรีวารปัสกา (พฤหัสฯ ศักดิ์สิทธิ์  ศุกร์ศักดิ์สิทธิ์ และพิธีตื่นเฝ้าปัสกาคืนวันเสาร์ศักดิ์สิทธิ์) พระศาสนจักรให้เราฟังบทอ่านจากคำทำนายของประกาศกอิสยาห์ เกี่ยวกับผู้รับใช้ที่ทนทุกข์ทรมาน ตามที่ทรงสัญญาไว้ หรือพระเมสสิยาห์     

พระคริสตเจ้าไม่ทรงร้องตะโกน ทรงระมัดระวังไม่หักต้นอ้อที่ช้ำ หรือดับไส้ตะเกียงที่ริบหรี่  พระพักตร์ของพระองค์เป็นดังหินเหล็กไฟ  พระองค์จะเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็ม และรับความทุกข์ทรมานที่รอพระองค์อยู่ที่นั่น       

881    องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตั้งให้ซีโมนคนเดียวที่ทรงให้นามว่า “เปโตร” เป็นศิลาตั้งพระศาสนจักรของพระองค์ และทรงมอบกุญแจ(พระศาสนจักร)ให้เขา ทรงแต่งตั้งเขาให้เป็นผู้อภิบาลดูแลฝูงแกะทั้งหมด “เห็นได้ชัดว่าบทบาทที่จะผูกและแก้ที่เปโตรได้รับนี้ยังได้ทรงมอบให้แก่คณะอัครสาวกที่รวมอยู่กับประมุขของตนอีกด้วย” บทบาทผู้อภิบาลนี้ของเปโตรและอัครสาวกคนอื่นๆ เกี่ยวข้องกับรากฐานของพระศาสนจักร บรรดาพระสังฆราชสืบต่อบทบาทนี้โดยมีสมเด็จพระสันตะปาปาทรงเป็นประมุข

วันอังคาร สัปดาห์ศักดิ์สิทธิ์

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์น (ยน 13:21-33,36-38)        

เมื่อตรัสดังนี้แล้ว พระเยซูเจ้าทรงรู้สึกหวั่นไหวพระทัย จึงตรัสยืนยันว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ท่านคนหนึ่งจะทรยศเรา” บรรดาศิษย์ต่างมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าพระองค์ทรงหมายถึงใคร ศิษย์คนหนึ่งที่พระเยซูเจ้าทรงรักนั่งโต๊ะติดกับพระองค์ ซีโมนเปโตรจึงทำสัญญาณให้เขาทูลถามว่า “ผู้ที่พระองค์กำลังตรัสถึงนี้เป็นใคร” เขาจึงเอนกายชิดพระอุระของพระเยซูเจ้า ทูลถามว่า “พระเจ้าข้า เป็นใครหรือ” พระเยซูเจ้าทรงตอบว่า “เป็นผู้ที่เราจะจุ่มขนมปังส่งให้” แล้วทรงจุ่มขนมปังชิ้นหนึ่งส่งให้ยูดาสบุตรของซีโมนอิสคาริโอท แต่เมื่อยูดาสได้รับขนมปังชิ้นนี้แล้ว ซาตานก็เข้าสิงในตัวเขา พระเยซูเจ้าจึงตรัสแก่เขาว่า “ท่านจะทำอะไร ก็จงทำโดยเร็วเถิด” ผู้ร่วมโต๊ะด้วยกันไม่มีใครเข้าใจว่าเหตุใดพระองค์จึงตรัสเช่นนี้ บางคนคิดว่าเนื่องจากยูดาสเป็นผู้ถือถุงเงิน พระเยซูเจ้าทรงบอกเขาว่า “จงไปซื้อของที่จำเป็นสำหรับวันฉลอง” หรือบอกว่า “จงไปแจกทานแก่คนยากจน” ดังนั้น เมื่อยูดาสรับชิ้นขนมปังแล้ว ก็ออกไปทันที ขณะนั้นเป็นเวลากลางคืน

      เมื่อยูดาสออกไปแล้ว พระเยซูเจ้าตรัสว่า “บัดนี้ บุตรแห่งมนุษย์ได้รับพระสิริรุ่งโรจน์ และพระเจ้าทรงได้รับพระสิริรุ่งโรจน์ในบุตรแห่งมนุษย์ด้วย ถ้าพระเจ้าทรงได้รับพระสิริรุ่งโรจน์ในบุตรแห่งมนุษย์ พระเจ้าจะทรงให้บุตรแห่งมนุษย์ได้รับพระสิริรุ่งโรจน์ในพระองค์ด้วย และจะทรงให้บุตรแห่งมนุษย์ได้รับพระสิริรุ่งโรจน์ทันที ลูกทั้งหลายเอ๋ย เราจะอยู่กับท่านอีกไม่นาน ท่านจะแสวงหาเรา แต่เราบอกท่านบัดนี้เหมือนกับที่เราเคยบอกชาวยิวว่า ที่ที่เราไปนั้น ท่านไปไม่ได้”

ซีโมนเปโตรทูลว่า “พระเจ้าข้า พระองค์กำลังจะไปไหน” พระเยซูเจ้าทรงตอบว่า “ที่ที่เราไปนั้น ท่านยังตามไปเวลานี้ไม่ได้ แต่จะตามไปได้ในภายหลัง” เปโตรทูลพระองค์ว่า “พระเจ้าข้า ทำไมข้าพเจ้าจึงตามพระองค์ไปเวลานี้ไม่ได้ ข้าพเจ้าจะสละชีวิตเพื่อพระองค์” พระเยซูเจ้าทรงตอบว่า “ท่านจะสละชีวิตเพื่อเราหรือ เราบอกความจริงกับท่านว่า ก่อนไก่ขัน ท่านจะบอกถึงสามครั้งว่าไม่รู้จักเรา”

ยน 13:23 ศิษย์คนหนึ่งที่พระเยซูเจ้าทรงรัก : มีความเป็นไปได้อย่างมากว่าเป็นการอ้างอิงถึงตัวของยอห์นเอง ผู้ที่เราจะได้ยินต่อมาภายหลังในพระวรสารของท่าน ด้วยเหตุผลนี้เองที่บางครั้งยอห์นถูกเรียกว่า “ศิษย์ที่รัก” นี่เป็นศิษย์ซึ่งพระคริสตเจ้าทรงไว้วางใจให้ดูแลพระมารดาของพระองค์ในช่วงเวลาสุดท้าย ก่อนที่พระองค์จะสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน (เทียบ ยน 19:27)

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

30 มีนาคม

“พระเยซูเจ้าทรงรู้สึกหวั่นไหวพระทัย จึงตรัสยืนยันว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ท่านคนหนึ่งจะทรยศเรา” (ยน 13:21)

ความเจ็บปวดจากการถูกปฏิเสธ

บทไตร่ตรอง  

การถูกทำร้ายหรือถูกปฏิเสธจากคนใกล้ชิด  มักก่อให้เกิดความเจ็บปวดอย่างเหลือทน ซึ่งอาจทิ้งร่องรอยไว้จนตลอดชีวิต  ให้เราจินตนาการถึงความทุกข์ทรมานภายในจิตใจของพระคริสตเจ้า  เมื่อทรงถูกยูดาสทรยศ และถูกเปโตรปฏิเสธ 

ทั้งเปโตรและยูดาสต่างทราบดีถึงความรักที่พระเยซูเจ้าทรงมีต่อพวกเขา   แต่ด้วยความอ่อนแอ  ทั้งสองคนได้ทรยศ หรือละทิ้งพระองค์  ส่วนสาวกที่เหลือต่างพากันหนีไปหมด 

860     ในบทบาทของบรรดาอัครสาวก มีบางมิติที่ไม่อาจส่งต่อไปได้ นั่นคือการที่เขาเหล่านี้ได้รับเลือกไว้ให้เป็นพยานของการกลับคืนพระชนมชีพขององค์พระผู้เป็นเจ้าและเป็นรากฐานของพระศาสนจักร แต่บทบาทของเขาเหล่านี้ก็ยังมีมิติอื่นที่ยังคงอยู่ตลอดไปด้วยพระคริสตเจ้าทรงสัญญาว่าจะทรงอยู่กับเขาตราบจนสิ้นพิภพด้วย “พระคริสตเจ้าทรงฝากพันธกิจที่พระเจ้าทรงมอบให้นั้นไว้กับบรรดาอัครสาวก พันธกิจนี้จะคงอยู่ตราบจนสิ้นพิภพ เพราะพระวรสารที่เขาเหล่านี้จะต้องมอบต่อไปนั้นเป็นหลักการดำเนินชีวิตทั้งหมดสำหรับพระศาสนจักรตลอดไป เพราะฉะนั้น […] บรรดาอัครสาวกจึงเอาใจใส่ที่จะแต่งตั้งผู้สืบตำแหน่งต่อไป”