God is Love...

78 การสืบทอดที่ยังเป็นปัจจุบันและดำเนินไปในพระจิตเจ้านี้ ในฐานะที่แตกต่าง แต่ก็ยังสัมพันธ์กับพระคัมภีร์อย่างใกล้ชิด ได้รับนามว่า “ธรรมประเพณี” โดยธรรมประเพณีนี้ “พระศาสนจักรจึงใช้คำสั่งสอน การดำเนินชีวิตและคารวกิจ สงวนรักษาทุกสิ่งที่ตนเป็นและเชื่อนั้นไว้ให้ถาวรตลอดกาล และถ่ายทอดต่อไปให้กับชนทุกรุ่น ทุกอายุขัย”  “วาทะของบรรดาปิตาจารย์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ เป็นพยานยืนยันว่ามีธรรมประเพณีที่ให้ชีวิตเช่นนี้อยู่ในพระศาสนจักรจริง ความร่ำรวยทางจิตใจจากธรรมประเพณีนี้หลั่งลงสู่ชีวิตและการปฏิบัติของพระศาสนจักรที่มีความเชื่อและภาวนา”

คลิ๊กที่รูปเพื่อดูภาพขนาดใหญ่

119 “เป็นหน้าที่ของผู้อธิบายพระคัมภีร์ที่จะทำงานตามกฎเกณฑ์เหล่านี้เพื่อเข้าใจและแสดงความหมายของพระคัมภีร์ได้อย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น การศึกษาเช่นนี้จะได้เป็นการเตรียมให้พระศาสนจักรตัดสินได้อย่างสมบูรณ์ เหตุว่าเรื่องต่างๆ เหล่านี้ทั้งสิ้นเกี่ยวกับวิธีอธิบายพระคัมภีร์ย่อมอยู่ในการวินิจฉัยของพระศาสนจักรเป็นขั้นสุดท้าย พระศาสนจักรปฏิบัติเช่นนี้ตามที่ได้รับมอบหมายจากพระเจ้าให้มีหน้าที่รับใช้ในการเก็บรักษาและอธิบายพระวาจาของพระองค์นั่นเอง”

คำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก ccc

ข้อ 81 “พระคัมภีร์คือพระวาจาของพระเจ้าที่ได้รับการบันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษรโดยการดลใจของพระจิตเจ้า”

“ส่วนธรรมประเพณีศักดิ์สิทธิ์ถ่ายทอดพระวาจาของพระเจ้าที่พระคริสตเจ้าและพระจิตเจ้ามอบไว้กับบรรดาอัครสาวก ให้กับผู้สืบตำแหน่งของท่านอย่างครบครัน เพื่อให้พระจิตเจ้าแห่งความจริงทรงส่องสว่างให้ท่านเหล่านั้นสามารถใช้การประกาศสั่งสอนของตนรักษาพระวาจานั้นไว้อย่างซื่อสัตย์ อธิบายและเผยแผ่ทั่วไปทุกแห่งหน”

ความหวังของคริสตชนคืออะไร

ความหวังเป็นคุณธรรมเกี่ยวกับพระเจ้าที่ช่วยเราให้ใฝ่หาอาณาจักรสวรรค์และชีวิตนิรันดรเป็นความสุขของเราคือ พระเจ้านั่นเอง (เทียบ คำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก ข้อ 1817) ดังนั้น ความหวังแท้จริงจึงไม่เป็นสิ่งของแต่เป็นพระบุคคล ไม่มีพื้นฐานในสิ่งที่อันตรธานซึ่งอาจถูกลิบไปก็ได้ แต่มีพื้นฐานในพระเจ้าผู้ประทานพระองค์เองแก่เราอยู่เสมอ 

ในปี 2007 สมเด็จพระสันตะปาปา เบเนดิกต์ ที่ 16 ทรงเขียนพระสมณสาส์นว่าด้วยเรื่องความหวังของคริสตชน ที่มีชื่อว่า “รอดพ้นด้วยความหวัง” (Spe Salvi) พระองค์ทรงสรุปว่า “ความหวังอันยิ่งใหญ่ซึ่งต้องเป็นความหวังที่อยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่างคือ พระเจ้าผู้เดียวเท่านั้น ผู้ทรงรวมความเป็นจริงทั้งหมดไว้ และทรงเป็นผู้สามารถประทานสิ่งที่ลำพังตัวเราเองไม่อาจบรรลุถึงได้... พระเจ้าทรงเป็นรากฐานของความหวัง มิใช่เทพเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง แต่เป็นพระเจ้าผู้ทรงมีพระพักตร์แบบมนุษย์และทรงรักเราจนถึงที่สุด ทรงรักเราแต่ละคนและทรงรักมนุษยชาติทั้งมวลด้วย” (Spe Salvi , ข้อ 31)

พระสมณสาส์นฉบับนี้เป็นผลงานยอดเยี่ยมที่ซึมซาบธรรมประเพเณีของพระศาสนจักรอย่างลึกซึ้ง มาจากหัวใจของผู้อภิบาลสัตบุรุษและรู้ถึงแรงบันดาลใจรวมทั้งความวิตกกังวลของเขา ขอสรุปความคิดหลักของพระสมณสาส์นฉบับนี้ โดยตอบคำถามง่ายๆ ดังต่อไปนี้

52 พระเจ้า “ผู้ประทับอยู่ในแสงสว่างที่ไม่อาจเข้าถึงได้” (1 ทธ 6:16) ทรงประสงค์ให้มนุษย์ที่ทรงเนรมิตสร้างไว้โดยอิสระเสรีได้มีส่วนร่วมชีวิตพระเจ้าของพระองค์ เพื่อทรงบันดาลให้มนุษย์เป็นบุตรบุญธรรมของพระองค์ในองค์พระบุตร เมื่อทรงเปิดเผยพระองค์ พระเจ้าทรงประสงค์บันดาลให้มนุษย์สามารถตอบสนองพระองค์ รู้จักพระองค์ รักพระองค์ได้เหนือความสามารถที่เขามีตามธรรมชาติ

คำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก ccc

ข้อ 30 “ใจของผู้แสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้าจงชื่นชมเถิด” (สดด 105:3) มนุษย์อาจลืมหรือไม่ยอมรับพระเจ้าได้ แต่พระเจ้าไม่เคยทรงหยุดยั้งที่จะเรียกมนุษย์ให้มาแสวงหาพระองค์เพื่อจะได้มีชีวิตและความสุข แต่การแสวงหาพระเจ้านี้เรียกร้องให้มนุษย์ใช้ความพยายามทั้งหมดด้านสติปัญญาความตั้งใจจริง และ “จิตใจตรง” รวมทั้งการเป็นพยานยืนยันของผู้อื่นซึ่งจะสอนเขาให้แสวงหาพระเจ้าได้ด้วย

เราจะรู้จักพระเจ้าด้วยเหตุผลธรรมชาติได้หรือไม่?

คำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก ccc

ข้อ 36 “พระศาสนจักรมารดาศักดิ์สิทธิ์ยึดถือและสั่งสอนว่าพระเจ้า ปฐมเหตุและจุดหมายของทุกสิ่งเป็ที่รู้จักได้โดยความสว่างของเหตุผลตามธรรมชาติของมนุษย์และจากสิ่งสร้างต่างๆ” ถ้าไมมี่ความสามารถนี้ มนุษย์ก็คงไม่อาจรับการเปิดเผยจากพระเจ้าได้ มนุษย์มีความสามารถนี้ก็เพราะ มนุษย์ถูกสร้างมา “ตามภาพลักษณ์ของพระเจ้า” (ปฐก 1:27)

เป็นเรื่องง่ายสำหรับผู้เป็นบิดามารดา ที่จะอ่านพระวรสารของวันนี้ แล้วจินตนาการถึงความวิตกกังวล และการตำหนิตัวเองที่เอ่อล้นอยู่ภายในหัวใจของพระนางมารีย์และนักบุญยอแซฟ เมื่อท่านทั้งสองได้พบว่าหลังจากการเดินทางทั้งวันนั้น พระเยซูเจ้ากลับไม่ได้อยู่ในกลุ่มของผู้ร่วมเดินทาง นอกจากนั้นเรายังสามารถบอกได้ถึงความโล่งใจอันยิ่งใหญ่ที่คลุกเคล้ากับความกังวลใจของพระนางมารีย์และนักบุญยอแซฟเมื่อได้พบกับบุตรชายของตน

เหตุการณ์นี้ที่เกิดขึ้นในชีวิตของครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ ช่วยให้เราประทับใจในความเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์แบบของพระนางมารีย์ และประหลาดใจในพระหรรษทานอันน่าพิศวงของพระเจ้าที่ทำงานอยู่ในดวงหทัยของพระนาง เมื่อสิบสองปีก่อนหน้านี้ พระนางมารีย์ได้รับฟังในสิ่งที่ทูตสวรรค์กาเบรียลได้เปิดเผยแก่พระนางว่า “ท่านจะตั้งครรภ์และให้กำเนิดบุตรชายคนหนึ่ง ท่านจะตั้งชื่อเขาว่าเยซู  เขาจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่และพระเจ้าผู้สูงสุดจะทรงเรียกเขาเป็นบุตรของพระองค์” (ลก 1:31-32)  เช่นเดียวกับเราทุกคน พระนางมารีย์มีความเชื่อและไว้ใจในการส่องสว่างของพระจิตเจ้า ที่จะช่วยให้พระนางได้เข้าใจในสิ่งที่พระเจ้าได้เปิดเผยต่อพระนาง และสะท้อนให้เห็นอย่างชัดเจนในสิ่งที่พระเจ้ากำลังกระทำ “พระนางมารีย์ทรงเก็บเรื่องทั้งหมดไว้ในพระทัย และยังทรงคำนึงถึงอยู่” (ลก 2:19) ; พระมารดาของเขาเก็บเรื่องทั้งหมดนี้ไว้ในพระทัย (v.51)

พระวาจาอันแสนไพเราะของพระเยซูเจ้านั้น ได้สัมผัสถึงเราทุกคน เราต่างก็ต้องทำงานภายใต้ภาระหน้าที่ที่แตกต่างกันออกไป และพระเยซูเจ้าก็ได้ยื่นข้อเสนอให้เราได้พักผ่อนกับพระองค์ เพียงแค่เรานั้นกลับใจ และเชื่อในพระองค์ แอกหรือภาระนั้นมีหลายประการด้วยกัน เช่น ความกังวลกับชีวิตที่แสนวุ่นวายในแต่ละวัน ความทุกข์ทรมานของผู้ที่เรารักและรักเรา หรือความยากลำบากในการที่จะใช้ชีวิตอย่างศักดิ์สิทธิ์ภายในโลกที่เต็มไปด้วยการผจญล่อลวงมากมาย เป็นต้น เราทุกคนพบว่าชีวิตของเราทำงานอย่างหนักในหลายๆช่วงเวลา แต่ในพระเยซูเจ้า เราจะพบกับผู้ปลอบโยนและผู้ช่วยเหลือที่เปี่ยมด้วยความรักและความเมตตา เราไม่จำเป็นที่จะต้องผ่านการคัดกรองหรือการคัดเลือกใด ๆ ในการเข้าหาพระเยซู พระองค์ทรงเรียกเราทุกคน ซึ่งกำลังแบกภาระหนัก ให้ไปหาพระองค์ และพระองค์จะไม่ทรงทอดทิ้งเรา เราสามารถเข้าไปหาพระเยซูเจ้าได้ด้วยตัวตนที่เราเป็นอยู่ หรือในทุกสถานการณ์ที่เรากำลังเผชิญ และวอนขอความช่วยเหลือจากพระองค์ หนทางแห่งความรอดนั้นคือ การได้เข้ามาหาพระองค์

สายธารรักหลั่งรินจากดวงใจ

งามวิไลของบุตรเจ้าสวรรค์

ธารน้ำพุแห่งชีวิตจิตทรงธรรม์

ไม่ไหวหวั่นมีเมตตาพาเปรมปรีดิ์

ดวงพระทัยสุดประเสริฐเลิศนักหนา

ลูกใฝ่หาอยากใกล้ชิดองค์ทรงศรี

อยากเลียนแบบความรักความปราณี

ที่ทรงมีต่อลูกทุกวารวัน

269 พระคัมภีร์กล่าวบ่อยๆ ว่าพระอานุภาพของพระเจ้าครอบคลุมทุกสิ่ง พระองค์ทรงได้รับพระนามว่า “พระผู้ทรงอานุภาพแห่งยาโคบ” (ปฐก 49:24; อสย 1:24 และที่อื่นๆ) “องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพลัง” “ทรงเข้มแข็งและทรงอานุภาพ” (สดด 24:8-10) ดังนั้น พระเจ้าจึงทรงสรรพานุภาพ “ในท้องฟ้าและบนแผ่นดิน” (สดด 135:6) เพราะพระองค์ทรงสร้างทุกสิ่งเหล่านี้ ไม่มีอะไรที่ทรงทำไม่ได้ และทรงจัดผลงานทุกสิ่งตามพระประสงค์ พระองค์ทรงเป็นพระผู้เป็นเจ้าของจักรวาลที่ทรงจัดระเบียบให้อยู่ใต้พระอำนาจอย่างสมบูรณ์ พระองค์ทรงเป็นเจ้านายของประวัติศาสตร์ ทรงควบคุมจิตใจและเหตุการณ์ต่างๆ ตามพระประสงค์ “เพราะพระองค์ทรงเลือกใช้พระอานุภาพยิ่งใหญ่ได้เสมอ ใครเล่าจะต้านทานพลังแห่งพระกรของพระองค์ได้” (ปชญ 11:21)

300 พระเจ้าทรงยิ่งใหญ่เหนือพระราชกิจทุกสิ่งที่ทรงกระทำ “คำสรรเสริญพระองค์ขึ้นไปถึงฟากฟ้า” (สดด 8:1) “ความยิ่งใหญ่ของพระองค์เกินกว่าจะหยั่งรู้ได้” (สดด 145:3) แต่เพราะพระผู้เนรมิตสร้างนี้ทรงยิ่งใหญ่ทรงอิสระเสรี ทรงเป็นปฐมเหตุของทุกสิ่งที่มีความเป็นอยู่ พระองค์จึงประทับอยู่ในส่วนลึกที่สุดของทุกสิ่งที่ทรงเนรมิตสร้างขึ้น “เรามีชีวิต เคลื่อนไหวและมีความเป็นอยู่ในพระองค์” (กจ 17:28) ดังที่นักบุญออกัสตินกล่าวไว้ว่า “พระองค์ประทับอยู่ลึกกว่าจุดลึกที่สุด และสูงกว่าส่วนสูงที่สุดของข้าพเจ้า”

ข้อ 208 มนุษย์รู้สำนึกถึงความเล็กน้อยต่ำต้อยของตนเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าผู้น่าหลงใหลและลึกลับนี้เมื่ออยู่หน้าพุ่มไม้ที่ลุกเป็นไฟ โมเสสถอดรองเท้าและใช้ผ้าคลุมใบหน้าไว้ต่อหน้าความศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า เมื่ออยู่ต่อหน้าพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ยิ่ง ประกาศกอิสยาห์ต้องร้องออกมาว่า “วิบัติจงเกิดแก่ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าพินาศแล้ว เพราะข้าพเจ้าเป็นคนริมฝีปากมีมลทิน" (อสย 6:5) เมื่อเห็นเครื่องหมายอัศจรรย์ที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำ เปโตรต้องร้องออกมาว่า “โปรดไปจากข้าพเจ้าเสียเถิด พระเจ้าข้า เพราะข้าพเจ้าเป็นคนบาป” (ลก 5:8) แต่เพราะพระเจ้าทรงความศักดิ์สิทธิ์ พระองค์จึงทรงให้อภัยแก่มนุษย์ซึ่งยอมรับว่าตนเป็นคนบาปเฉพาะพระพักตร์พระองค์ได้ “เราจะไม่ลงอาญาตามที่เราโกรธจัด [....] เพราะเราเป็นพระเจ้า มิใช่มนุษย์ เราเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ในหมู่ท่าน” (ฮชย 11:9) ยอหน์ อัครสาวกจะกล่าวเช่นเดียวกันว่า “เราจะมั่นใจเฉพาะพระพักตร์ของพระองค์ แม้ใจของเราอาจจะยังกล่าวโทษเราอยู่ก็ตาม เพราะพระเจ้าทรงยิ่งใหญ่กว่าใจของเราและทรงล่วงรู้ทุกสิ่ง” (1ยน 3:19-20)