พระเยซูพระบุตรองค์เดียวของพระเจ้า
    การงทรงกลับคืนชีพของพระเยซูทำให้พวกศิษย์เข้าใจแจ่มแจ้งว่าพระเยซูทรงเป็นใคร เมื่อทรงมีชีวิตอยู่นั้น คำสอนและท่าทีอุปนิสัยของพระองค์ทำให้พวกเขารู้สึกได้ว่าพระองค์ทรงเป็นยิ่งกว่าบรรดาประกาศกทั่วไป พวกเขาเห็นได้ว่าพระองค์ทรงเป็นพระบุตร ผู้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับพระเจ้าอย่างที่ไม่มีใครเหมือน การเสด็จมาในโลกนี้ของพระองค์คือ “เวลากำหนดมาถึงแล้ว” เป็นการมาถึงของแผ่นดินของพระเจ้าอย่างแท้จริง ไม่อย่างนั้นพระองค์คงจะไม่ทรงสามารถสั่งสอนผู้คนให้เปลี่ยนท่าทีความคิดในเรื่องธรรมบัญญัติในพันธสัญญาเดิม (มาระโก 2:5) พวกศิษย์ได้รู้เห็นท่าทีและการกระทำของพระเยซูด้วยตาของตนเอง พวกเขาคงพอจะเข้าใจได้ว่าพระองค์เป็นใคร การกลับคืนชีพของพระองค์ทำให้พวกเขารู้ถึงความล้ำลึกถึงการมีตัวตนอยู่ในโลกของพระองค์ชัดเจนขึ้น พระเยซูทรงเป็นพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงกลับคืนชีพและประทับเบื้องขวาของพระบิดา พระเยซูทรงเป็นคนกลางนิรันดรที่เชื่อมโลกกับพระเจ้าให้ผูกพันกัน พระเยซูทรงเป็นผู้ทำให้มนุษย์เป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้าโดยทรงทำให้มนุษย์เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ก่อน พระเยซูทรงเป็นผู้ให้พระจิตของพระเจ้าแก่มนุษย์โดยทางลมหายใจของพระองค์เอง

สมโภชพระจิตเจ้า
บรรดาศิษย์สามารถรู้สึกถึงการทรงช่วยเหลือของพระจิตเจ้าได้ตั้งแต่วันที่ พระเยซูทรงกลับคืนชีพ แต่สำหรับเราคงจะเป็นไปได้ยากกว่าพวกเขา ทั้งนี้เพราะพระจิตเจ้าไม่ทรงมีร่างกายเนื้อหนังอย่างพระเยซู พระคัมภีร์ใช้สัญลักษณ์ต่างๆ อย่างเช่น ลมหายใจหรือลมปราณของพระเจ้าเพื่อให้เรารู้สึกถึงพระลักษณะของพระจิตเจ้า
ประกาศกอิสยาห์ เคยบอกไว้ว่า พระจิตเจ้าหรือลมปราณของพระเจ้าจะอยู่บนพระผู้ช่วยที่จะมา (อิสยาห์ 11:2) และในพันธสัญญาใหม่ลมปราณของพระเจ้าจะช่วยให้ชนชาติของพระเจ้าทุกคนรอดพ้นจากความยากลำบาก (โยเอล 3:1-5) ในคืนวันที่พระเยซูทรงกลับคืนชีพ เมื่อทรงปรากฏองค์ต่อหน้าพวกศิษย์ พระเยซูทรงระบายลมหายใจออกเหนือพวกเขาและตรัสว่า “จงรับพระจิตเจ้าเถิด” (ยอห์น 20:22) หลังจากนั้นอีก 50 วัน พวกศิษย์รู้สึกถึงการประกอบด้วยพระจิตอีกครั้งหนึ่ง และพวกเขาประกาศด้วยความยินดีต่อคนอิสราเอลนับเป็นพัน ๆ คนว่า “พระเยซูเจ้าพระองค์นี้ พระเจ้าทรงบันดาลให้กลับคืนชีพพระชนมชีพ” (กิจการอัครสาวก 2:32) นอกจากนั้นยังบอกอีกด้วยว่า “ดังนั้น ขอให้เผ่าพันธุ์อิสราเอลทั้งมวลรู้แน่เถิดว่า พระเจ้าทรงแต่งตั้งพระเยซูผู้นี้ที่ท่านทั้งหลายนำไปตรึงบนไม้กางเขนให้เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระคริสตเจ้า” (กิจการอัครสาวก 2:36)

ฤดูกาลที่แตกต่าง
63.    ขอบคุณพระองค์ พระเจ้าข้า สำหรับรูปแบบฤดูกาลต่างๆ ที่ไม่เปลี่ยนแปลง
น้ำค้างแข็งในฤดูหนาวที่กำลังหลอมละลาย นำความชุ่มชื่นสู่ฤดูใบไม้ผลิ
ดอกไม้ตูมที่เปียกชุ่มด้วยฝน กำลังผลิบานรับแสงแห่งฤดูร้อน
ดอกไม้ที่ค่อยๆ เหี่ยวเฉา และปลิวหล่นไปในสายหมอกของฤดูใบไม้ร่วง
ทิ้งความหนาวเย็นและว่างเปล่าให้กับปีนั้นๆ
จากดวงอาทิตย์ที่อึมครึม ก็ยังมีแสงสว่างเล็กน้อยเล็ดลอดออกมา  
เป็นดังคำสัญญาแห่งความรักที่งดงาม ซึ่งไม่มีวันจางหายไปของพระองค์    

โลกที่แสนดี 
59.    ทุกสิ่งล้วนสรรเสริญพระองค์ พระเจ้าผู้สูงสุด
สวรรค์ แผ่นดินโลก ทะเล และ ท้องฟ้า
เวลาและอวกาศ กำลังสรรเสริญพระองค์
ทุกสิ่งล้วนสรรเสริญพระองค์ และลูกก็ด้วยเช่นกัน พระเจ้าข้า 
George William Condor (1821-74) 

60.    ดวงอาทิตย์ที่ขึ้นในยามเช้า บอกถึงพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้า
ดวงจันทร์ที่ขึ้นในยามเย็น เล่าถึงพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้า
ดวงดาวที่ส่องสกาวบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน บอกถึงพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้า
ฟ้าสวรรค์ก็บอกกล่าวถึงพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้าด้วย   
(เทียบ สดด. 19)

การติดตามพระเยซูเจ้า
54.    ข้าแต่พระเจ้า พระบิดาที่รักยิ่งของเรา โปรดช่วยเราให้จดจำการบังเกิดของพระเยซูเจ้า ให้เราได้ร่วมส่วนในบทเพลงของบรรดาทูตสวรรค์ ในความยินดีของเหล่าคนเลี้ยงแกะ และในปรีชาญาณของบรรดาโหราจารย์ด้วยเทอญ
โปรดปิดประตูแห่งความเกลียดชัง และเปิดประตูแห่งความรักในทุกๆ แห่งบนโลกนี้
โปรดให้ความรักใจดีเข้ามาพร้อมกับของขวัญมากมาย และให้ทุกความปรารถนาดีได้รับคำอวยพร
โปรดช่วยเราให้พ้นจากความชั่วร้ายโดยอาศัยพระพรที่พระคริสตเจ้าได้ทรงนำมาให้ และโปรดสอนเราให้เป็นคนร่าเริงด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์
โปรดให้รุ่งอรุณแห่งวันคริสต์มาสทำให้เรามีความสุขในการที่ได้เป็นลูกของพระองค์ และให้ยามเย็นของวันคริสต์มาสนำเราไปสู่การพักผ่อนด้วยความคิดที่กตัญญูรู้คุณต่อพระองค์ โปรดให้เรารู้จักให้อภัยและรับการอภัย เพื่อเห็นแก่พระเยซูเจ้า อาแมน   
Robert Louis Stevenson (1850-94)  

จงรักซึ่งกันและกัน
49.    ข้าแต่พระเจ้า โปรดช่วยให้ลูกแสดงออกถึงความรักของพระองค์
โปรดช่วยลูกให้เป็นคนพากเพียรและมีจิตใจดี ไม่อิจฉา ไม่อวดดีหรือจองหอง
โปรดอย่าให้ลูกเป็นคนที่ไม่สุภาพ เห็นแก่ตัว หรือโกรธง่าย แต่โปรดช่วยลูกให้อภัยและลืมมันไป
โปรดอย่าให้ลูกพอใจในการกระทำที่ผิดในรูปแบบต่างๆ แต่โปรดให้ลูกยินดีในสิ่งที่ดีงามและถูกต้อง
ขอโปรดให้ลูกอย่ายอมแพ้ที่จะรัก ขอให้ความเชื่อ ความหวัง และมีความเพียรทนอย่างไม่สิ้นสุดด้วยเทอญ 
   (เทียบ 1 คร. 13)     

การนอบน้อมต่อพระบัญญัติ
47.    ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ลูกได้ยินถึงพระบัญญัติของพระองค์
ขอโปรดให้ลูกนมัสการพระองค์
ขอโปรดให้ลูกนมัสการพระองค์แต่ผู้เดียว
ขอโปรดให้ทุกสิ่งที่ลูกได้พูดและกระทำ แสดงถึงความเคารพต่อพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์
ขอโปรดให้ลูกถวายเกียรติแด่วันพักผ่อนสุดสัปดาห์
ขอโปรดให้ลูกมีความเคารพต่อบิดามารดาและผู้ปกครองของลูก
ขอโปรดให้ลูกปฏิเสธความรุนแรงเพื่อจะได้ไม่ทำลายชีวิต
ขอโปรดให้ลูกเรียนรู้ที่จะภักดีต่อมิตรภาพและซื่อสัตย์ต่อการแต่งงาน
ขอโปรดให้ลูกไม่ขโมยสิ่งของที่เป็นของบุคคลอื่น
ขอโปรดให้ลูกไม่พูดโกหก เพราะจะทำให้ชื่อเสียงของบุคคลอื่นเสียหาย
ขอโปรดให้ลูกไม่อิจฉาในสิ่งที่ผู้อื่นมี แต่ให้ลูกเรียนรู้ที่จะชื่นชมในสิ่งดีงามต่างๆ ที่พระองค์ประทานให้ 
(เทียบ พระบัญญัติ 10 ประการ)   

การกลับคืนชีพของพระเยซู

    อะไรคือผลที่เกิดขึ้นจากเหตุการ์ณเหล่านั้นหรือ พระคัมภีร์ทุกหน้ามีคำพยาน เรื่องนี้ ผลที่เกิดขึ้นคือ ศาสนาคริสต์เผยแผ่ไปทั่วโลกและกลายเป็นศาสนาสากล เหตุการ์ณที่เกิดขึ้นจากนั้นคือ หลังจากพระเยซูสิ้นพระชนม์ ได้ 3 วัน  ขณะที่พวกศิษย์กำลังหลบซ่อนตัวในห้องที่ปิดมิดชิดอยู่นั้น พระเยซูทรงปรากฏพระองค์ต่อหน้าพวกเขา ทรงประทับยืนอยู่ท่ามกลางพวกเขาในห้อง และพวกเขาได้ยินพระสุรเสียงตรัสว่า “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด” “ท่านทั้งหลายวุ่นวายใจทำไม” (ยอห์น 20:19-23; ลูกา 24:36-39) ตอนแรกพวกเขาตกใจกลัว เพราะไม่เข้าใจถ้อยคำที่พระองค์ตรัส แต่ในที่สุด ความเชื่อมั่นยินดีก็บังเกิดขึ้นในใจของเขา พระเจ้าทรงบันดาลให้พระเยซูผู้ซึ่งทรงตายไปแล้วครั้งหนึ่ง กลับคืนพระชนม์ชีพ พระเยซูผู้ทรงมีชีวิตอยู่
    หมายสำคัญแรกของการทรงกลับคืนชีพ คือเรื่องของหญิง 2-3 คนที่พากันไปที่อุโมงค์เปิดอยู่และพระศพหายไป พวกเขากลับไปบอกพวกสาวก ผู้ซึ่งในตอนแรกไม่เชื่อว่าพระองค์กลับคืนชีพ แต่ภายหลังจากนั้น....” ครั้นเห็นพระองค์ทรงทนทุกข์ทรมานแล้ว ได้ทรงแสดงพระองค์แก่คนพวกนั้นด้วยหลักฐานหลายอย่างพิสูจน์ว่าพระองค์ทรงพระชนม์อยู่ และได้ทรงปรากฏแก่เขาทั้งหลายระหว่างสี่สิบวันและได้ทรงสนทนากับเขาถึงเรื่องแผ่นดินของพระเจ้า” (กิจการอัครสาวก 1:3) ในที่สุดความเชื่อมั่นก็บังเกิดขึ้นในใจของพวกสาวก “ความจริง พระคริสตเจ้าทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย” (1โครินธ์ 15:20) ความวางใจเละความหวังใจอย่างไม่มีขีดจำกัดเกิดขึ้นกับพวกศิษย์อีกครั้งหนึ่ง พระเยซูทรงมีชีวิตอยู่กับพระเจ้าตลอดนิรันดร เพราะฉะนั้นเราผู้มีความเชื่อ ความวางใจ และความรักในพระคริสต์จึงสามารถหวังใจในการกลับคืนชีพและชีวิตนิรันดรได้อย่างเต็มเปี่ยม

ความทรมานและความตาย

    พระเยซูจึงทรงเลี้ยงอาหารค่ำมื้อสุดท้ายให้แก่อัครสาวก ระหว่างงานเลี้ยงพระองค์ทรงแสดงถึงการมีตัวตนอยู่อย่างแท้จริงของพระองค์ ด้วยพิธีกรรมแบบง่าย ๆ ทรงหยิบขนมปัง หักส่งให้เหล่าสาวก แล้วตรัสว่า “จงรับเถิด นี่เป็นกายของเรา” และในทำองเดียวกัน เมื่อการเลี้ยงอาหารค่ำเสร็จลง พระองค์ทรงหยิบถ้วยเหล้าองุ่นประทานแก่บรรดาศิษย์ตรัสว่า “จงรับไปดื่มให้ทั่วกันเถิด ด้วยว่านี่เป็นโลหิตของเราอันเป็นโลหิตแห่งพันธสัญญา” “จงทำอย่างนี้ให้เป็นที่ระลึกถึงเรา” (มัทธิว 26:26-30; มาระโก 14 : 22-24 ; ลูกา 22:17 – 20; 1โครินทร์ 11:24-25) พันธสัญญาใหม่ที่บรรดาประกาศกประกาศไว้ล่วงหน้า เกิดขึ้นและเป็นจริงแล้ว ณ เวลานั้น พระเยซูนั้นเองคือพันธสัญญาใหม่ สันติสุขและสามัคคีธรรมนิรันดรของพระเจ้ากับมนุษย์เกิดขึ้นโดยการเสียสละชีวิตของพระองค์ในคืนนั้นเองหลังจากงานเลี้ยงอาหารค่ำพระเยซูเสด็จไปสวนเกทเสมนีกับพวกอัครสาวก ณ ที่นั้นเมื่อความรู้สึกกลัวตายจู่โจมพระองค์ พระองค์ทรงกราบลงถึงดินและสวดภาวนาต่อพระเจ้าว่า “โอพระบิดา ของข้าพระองค์ ถ้าเป็นไปได้ขอให้ถ้วยนี้เลื่อนพ้นไปจากข้าพระองค์เถิด แต่อย่างไรก็ดี อย่าให้เป็นไปตามใจปรารถนาของข้าพระองค์ แต่ให้เป็นไปตามพระทัยของพระองค์” (มัทธิว 26:39) แม้ว่าพระเยซูจะทรงผ่านประสบการณ์ทุกข์ยากทุกประการ อย่างที่มนุษย์จะพึงได้รับมาแล้วในชีวิตก็ตาม การตายอย่างทรมานยังคงเป็นสิ่งที่น่าสยดสยองที่สุด แต่ไม่ว่าจะแค่ไหนอย่างไร พระองค์ยังคงสวดภาวนาว่า “พระบิดาให้เป็นไปตามพระทัยของพระองค์”

การมหัศจรรย์ที่พระเยซูทรงกระทำ

พันธกิจแรกของพระเยซูมีอิทธิพลต่อผู้คนอย่างยิ่ง “คนทั้งปวงก็อัศจรรย์ใจ ด้วยการสอนของพระองค์ เพราะคำสอนของพระองค์ประกอบด้วยอำนาจ” (ลูกา 4:32) การอัศจรรย์ของพระเยซูดึงดูดประชาชนให้เข้าใกล้พระองค์ ในพระวรสารทั้ง 4 เล่ม มีเรื่องการอัศจรรย์ที่พระเยซูทรงกระทำมากมาย สำหรับคนในยุคปัจจุบันคงจะสงสัยเรื่องการอัศจรรย์พวกเขามักจะไม่เชื่อเรื่องเหล่านั้น แต่การอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นนั้น เป็นสิ่งที่ผู้คนที่มีชีวิตอยู่ในสมัยนั้นรู้เห็นเป็นพยาน เป็นสิ่งที่ผูกพันอยู่ในชีวิตของพวกเขาอย่างลึกซึ้ง เพราะฉะนั้นการอัศจรรย์กับชีวิตพระเยซูจึงเป็นเรื่องที่แยกออกจากกันไม่ได้ เมื่อพระเยซูทรงทำอัศจรรย์ครั้งแรก ชาวกาลิลีหมู่หนึ่งเห็นและเชื่อในพระองค์ (มาระโก1:45) แต่เมื่อบรรดาผู้ที่ต่อต้านพระองค์เห็นการอัศจรรย์พวกเขาบอกว่า “เขาขับผีออกได้ก็เพราะใช้อำนาจผีนั้น” (มาระโก 3:22) และในที่สุดเมื่อพระเยซูทรงตัดสินประหารชีวิต พวกผู้ใหญ่ของเมืองก็พูดว่า “ชายผู้นี้ทำสิ่งที่เป็นหมายสำคัญ (การอัศจรรย์) หลายประการ” (ยอห์น 11: 47) และเรื่องนี้เป็นสาเหตุหนึ่งของการประหารชีวิตพระองค์ด้วย เพื่อให้เข้าใจความหมายของการอัศจรรย์ที่พระเยซูทรงกระทำ เราจำเป็นต้องเข้าใจว่าการการอัศจรรย์เหล่านั้นเป็น “หมายสำคัญ” เป็นเหมือนสายฟ้าที่แลบไปในพริบตาท่ามกลางความมืดของเวลาดึก การอัศจรรย์คือหมายสำคัญ ที่พระเจ้าผู้บันดาลชีวิตทรงแสดงให้เห็นในพริบตาเดียวว่าทรงเป็นผู้อยู่เหนือความตาย โรคร้าย หรือความทุกข์ยากต่างๆ ซึ่งเป็นสัญญาณของความตาย และเป็นหมายสำคัญ ที่ทรงให้เราเห็นว่าพระองค์ทรงฟังคำพูดของมนุษย์และอยู่กับพวกเราเสมอ

เครื่องหมายที่บ่งบอกความศรัทธาจอมปลอมต่อพระแม่มารีย์

หนังสือ True Devotion to Mary เขียนโดยนักบุญหลุยส์ มารี กรีญอง เดอ มงฟอร์ต ในบทที่ 3 ของภาคที่ 1 ทางเลือกความศรัทธาต่อพระมารดา (Choice of True Devotion to the Blessed Virgin) ท่านนักบุญได้เขียนว่า เครื่องหมายอะไรคือความศรัทธาจอมปลอมที่มีต่อพระมารดามารีย์ และเครื่องหมายอะไรที่บ่งบอกว่าเป็นความศรัทธาที่แท้จริงที่มีต่อพระมารดามารีย์
    “เครื่องหมายที่บ่งบอกความเลื่อมใสศรัทธาปลอม” ท่านนักบุญได้เขียนว่า มีเครื่องหมาย 7 อย่างที่บ่งบอกว่าเป็นความศรัทธาปลอมต่อพระแม่มารีย์

1. ศรัทธาที่ชอบติและวิจารณ์ (Critical Devotees)
    คนศรัทธาที่ชอบติ ได้แก่ ผู้ศรัทธาที่เป็นผู้รู้ถือดี เขามักจะติผู้ศรัทธาอย่างซื่อ ๆ ต่อพระแม่มารีย์ไปทุกเรื่อง เช่น ชอบถือสายประคำแกว่งไปแกว่งมา สงสัยเกี่ยวกับอัศจรรย์ของแม่พระที่พระศาสนจักรรับรอง คนที่ไหว้รูปพระแม่มารีย์ เหตุผลที่ผู้ศรัทธามักจะติความศรัทธาของผู้อื่น ท่านนักบุญได้ให้เหตุผลไว้ว่า เพราะความศรัทธาของผู้อื่นไม่ตรงกับรสนิยมของเขา

ใจของพระเจ้าผู้ทรงเป็นพระบิดา
    ที่พระเยซูเจ้าทรงรู้สึกและมีท่าทีอย่างนั้น เพราะพระองค์ทรงรู้จักใจของพระพระเจ้าพระบิดา พระเยซูเองทรงได้รับความรักที่ไม่มีขีดจำกัดจากพระบิดา ทรงมีประสบการณ์ในเรื่องนี้ ทรงเป็นพยานพิสูจน์ให้เราเห็นตลอดชีวิตของพระองค์
    สำหรับพระเยซู พระเจ้าทรงเป็นเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์และโลก (มัทธิว 11:25) ทรงเป็นกษัตริย์และผู้พิพากษา (มัทธิว 18:23) ทรงเป็นผู้ที่รู้เห็นทุกสิ่งทุกอย่าง (มัทธิว 18:23)โดยเฉพาะทรงมีพระลักษณะพิเศษที่เป็นพื้นฐานคือ ทรงเป็นพระเจ้าผู้ประเสริฐ (มาระโก 10:18) พระเจ้าของพระเยซูทรงดีเลิศ ทรงเลี้ยงนกในอากาศ ทรงให้ทุ่งนามีดอกไม้เพื่อตกแต่งให้งดงาม (มัทธิว 6:26-30) เหนือสิ่งอื่นใด ทรงจดจำรายละเอียดของมนุษย์ทุกคนไว้ในใจของพระองค์ แม้ว่าผมของเขาจะร่วงไปเส้นหนึ่งของพระองค์ก็ทรงทราบ (ลูกา 12:7)

ท่าทีภายในจิตใจของพระเยซูเจ้า
พระเมตตาของพระเยซูไม่มีขีดจำกัด พระองค์ทรงแสดงพระเมตตาล้ำลึกต่อทุกคน โดยเฉพาะคนยากจน คนเป็นโรคร้าย คนที่ถูกสังคมกดขี่ ดูถูกดูหมิ่น ทอดทิ้งหรือขับไล่ เมื่อคนป่วยเป็นโรคเรื้อนได้ยินว่าพระองค์ทรงมีฤทธิ์อำนาจรักษาโรคได้อย่างน่าอัศจรรย์ พวกเขาพากันมาหาพระองค์ทูลขอให้ทรงรักษา พระเยซูทรงยื่นพระหัตถ์ถูกต้องคนนั้น ด้วยความเมตตาสงสาร(มาระโก ๑:๔๐-๔๒) พระองค์ไม่ทรงสนใจธรรมบัญญัติที่ห้ามคนอิสราเอลแตะต้องคนเป็นโรคเรื้อน แต่ทรงกลับทรงเมตตาสงสาร คนที่ถูกสังคมรังเกียจ และคงจะเป็นครั้งแรกในชีวิตของชายโรคเรื้อนที่ได้รับการสัมผัสแตะต้องจากมือสะอาดปราศจากโรคร้ายของมนุษย์ด้วยกัน เขาคงจะรู้สึกว่าเป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีคนคนหนึ่งรักและปกป้องเขา ขณะที่เขามองดูสายพระเนตรของพระเยซู เขาคงจะรู้สึกถึงความรักของพระเจ้าที่ทรงมีต่อคนน่าสังเวชอย่างเขา พระเยซูทรงสำแดง พระเมตตาแก่คนบาปและคนอ่อนแอทุกคน พระองค์ทรงยอมให้หญิงคนหนึ่งซึ่งเคยเป็นหญิงคนชั่วร้องไห้น้ำตาไหลเปียกพระบาทเล้วเอาผมของตนเองเช็ดและจูบพระบาทของพระองค์ (ลูกา 7:38)

บัญญัติ 10 ประการ เพื่อการมีสันติภาพในครอบครัว
1. จงซื่อสัตย์ต่อพระวาจาพระเจ้า รักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง
2. จงรักและไว้ใจตนเองและครอบครัวของตน เพื่อสร้างสภาพแวดล้อมแห่งความรักและสันติภาพขึ้นรอบๆ ตนเอง
3. จงให้เวลาเล่นกับลูกๆ และแบ่งปันช่วงเวลาที่แสนวิเศษกับครอบครัว เพราะเด็กๆเรียนรู้ได้ดีที่สุดในสภาพแวดล้อมที่สนุกสนานและเป็นกันเอง