อพย. 23:1-3 ท่านจะต้องไม่แพร่ข่าวเท็จ ท่านจะต้องไม่ช่วยคนผิดโดยให้การเท็จ ท่านจะต้องไม่เข้าข้างคนส่วนมากในการทำชั่ว และเมื่อให้การเป็นพยานในศาล ท่านจะต้องไม่เป็นพยานเข้าข้างคนส่วนมาก ถ้าผิดยุติธรรม ท่านจะต้องไม่ลำเอียงเข้าข้างคนจนเมื่อเขาขึ้นศาล
สดด. 82:2-4 “ท่านทั้งหลายจะพิพากษาตัดสินอย่างอยุติธรรม และเข้าข้างคนชั่วร้ายไปอีกนานสักเพียงใด?” จงให้ความยุติธรรมแก่ผู้อ่อนแอและลูกกำพร้า จงปกป้องคนยากจนและผู้ถูกข่มเหงเถิด จงช่วยผู้อ่อนแอและผู้ขัดสน จงช่วยเขาให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของคนชั่วร้าย

ทำไมพระเจ้าจึงทรงปรารถนาให้เรา “สักการบูชา” พระนามของพระองค์ (คือรักษาไว้ให้ศักดิ์สิทธิ์)
การบอกชื่อของท่านกับบางคนเป็นเครื่องหมายของความไว้วางใจ ตั้งแต่พระเจ้าทรงบอกเราถึงพระนามของพระองค์ พระองค์ทรงกระทำให้พระองค์เองเป็นที่รู้จัก และทรงประทานทางเข้าถึงพระองค์โดยทางพระนามนี้ พระเจ้าเป็นความจริงอย่างสมบูรณ์ บางคนเรียกพระองค์ว่าเป็นองค์ความจริง แต่ใช้เพื่อให้การยืนยันถึงบาปหนักของการโกหก (2142-2155, 2160-2164 )

ทำไมพระคัมภีร์พระธรรมเดิมจึงห้ามรูปเคารพของพระเจ้า และทำไมเราคริสตชนจึงไม่เก็บรักษาไว้
เพื่อที่จะปกป้องธรรมล้ำลึกของพระเจ้า และเพื่อจัดให้ประชาชนชาวอิสราเอลอยู่ห่างไกลจากการนับถือรูปปฏิมาของคนต่างศาสนา พระบัญญัติประการแรกจึงกล่าวว่า “ท่านไม่ต้องทำรูปเคารพสำหรับตน” (อพย20: 4) อย่างไรก็ตาม เมื่อพระเจ้าเองทรงได้โฉมหน้าของมนุษย์มาในพระเยซูคริสตเจ้า การห้ามเรื่องรูปเคารพจึงยกเลิกไปในศาสนาคริสต์ ในพระศาสนจักรตะวันออก รูปวาด (ICONS) ถือเป็นเสมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ (2129-2132, 2141)

 “อย่ามีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา”  หมายความว่าอะไร
    พระบัญญัติประการนี้ห้ามเรา คือ
• ห้ามบูชาเทพเจ้าอื่นๆ และเทพเจ้าของคนต่างศาสนา  หรือนมัสการรูปเคารพในทางโลก  หรืออุทิศตนเองโดยสิ้นเชิงให้กับความพอใจบางอย่างทางโลก (เงินทอง อิทธิพล ความสำเร็จ ความงาม ความหนุ่มสาว ฯลฯ)
• ห้ามการถือนอกรีตซึ่งหมายถึงการยึดมั่นอยู่กับความลึกลับ   เวทย์มนต์คาถา  หรืออำนาจวิเศษ  หรือ  การปฏิบัติของสมัยใหม่ต่างๆ  หรือมีส่วนเกี่ยวข้องกับการทำนายโชคชะตา หรือลัทธิเชื่อผี  แทนที่การมีความเชื่อในพระอานุภาพ พระญาณเอื้ออาทร และการอวยพระของพระเจ้า

สามารถบังคับมนุษย์ให้มีความเชื่อในพระเจ้าได้หรือ
ไม่  ไม่มีผู้ใดสามารถบังคับผู้อื่นให้มีความเชื่อ แม้แต่บุตรของตนเอง เช่นเดียวกับที่ไม่มีผู้ใดอาจบังคับผู้อื่นไม่ให้เป็นผู้มีความเชื่อ  บุคคลหนึ่งสามารถตัดสินใจที่จะมีความเชื่อได้ เฉพาะในอิสรภาพอย่างสมบูรณ์เท่านั้น อย่างไรก็ตาม คริสตชนถูกเรียกให้ช่วยเหลือผู้อื่นให้เขาพบหนทางสู่ความเชื่อทั้งด้วยวาจาและการเป็นแบบอย่าง (2104-2109, 2137)

แผนกคริสตศาสนธรรม อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ ร่วมจัดกิจกรรมตอบคำถาม ระบายสี 350 ปี มิสซังสยาม และพระคัมภีร์ หัวข้อ มารู้จักพระเยซูเจ้ากันเถอะ ในวันวิชาการ เขต 3 โรงเรียนในสังกัดสังฆมณฑล เมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน 2561 ณ โรงเรียนเซนต์ปีเตอร์ ธนบุรี และพร้อมกันนี้ได้ออกบูทจำหน่ายหนังสือคำสอน วีดีทัศน์ และสื่อคำสอนดีๆ อีกมากมาย ซึ่งมีนักเรียนให้ความสนใจเข้าร่วมกิจกรรมตลอดช่วงเวลา ทั้งได้รับความรู้ ความสุขใจ และได้รับของรางวัลจากการสะสมคูปองเพื่อนำไปแลกของรางวัล

ทำไมเราจึงกราบนมัสการพระเจ้า
    เรากราบนมัสการพระเจ้าเพราะพระองค์ทรงดำรงอยู่ เพราะการเคารพบูชาและการกราบนมัสการเป็นการตอบรับที่เหมาะสมกับการเผยแสดงและการประทับอยู่ของพระองค์  “จงกราบนมัสการพระผู้เป็นเจ้าของท่าน  และรับใช้พระองค์แต่ผู้เดียวเท่านั้น” (มธ.4:10)   (2095-2105, 2135-2136)

พระบัญญัติที่ว่า  “เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า  พระเจ้าของเจ้า”  (อพย 20:2)  หมายความว่าอะไร
    เพราะพระผู้ทรงสรรพานุภาพทรงเผยแสดงพระองค์เองแก่เราในฐานะพระเจ้าและองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา  เราต้องไม่วางสิ่งใดไว้เหนือพระองค์ หรือคำนึงถึงสิ่งอื่นว่าสำคัญกว่าพระองค์ หรือให้สิ่งอื่นหรือบุคคลอื่นมีความสำคัญมากกว่าพระองค์ การรู้จักพระเจ้า การรับใช้  และการถวายคารวกิจแด่พระองค์มีความสำคัญอย่างยิ่งในชีวิตของเรา  (2083-2094, 2133-2134)

ลก. 2:10 ทูตสวรรค์กล่าวแก่เขาว่า อย่ากลัวเลย เพราะเรานำข่าวดีมาบอกท่านทั้งหลาย เป็นข่าวดีที่จะทำให้ประชาชนทุกคนยินดีอย่างยิ่ง
สดด. 28:7 พระยาห์เวห์ทรงเป็นพละกำลังและทรงเป็นโล่กำบังของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าวางใจในพระองค์ ข้าพเจ้าได้รับความช่วยเหลือแล้ว ใจของข้าพเจ้าจึงชื่นชมยินดี ข้าพเจ้าจะร้องเพลงขอบพระคุณพระองค์
ฟป. 4:4 จงชื่นชมในองค์พระผู้เป็นเจ้าทุกเวลาเถิด ข้าพเจ้าขอย้ำอีกว่า จงชื่นชมเถิด
ยน. 16:24 จนถึงบัดนี้ ท่านยังไม่ได้ขอสิ่งใดในนามของเราเลย จงขอเถิด แล้วท่านจะได้รับ เพื่อความยินดีของท่านจะสมบูรณ์

พระอาจารย์ ข้าพเจ้าต้องทำความดีอะไรเพื่อจะมีชีวิตนิรันดร (มธ 19:16)
พระเยซูเจ้าตรัสว่า  “ถ้าท่านอยากเข้าสู่ชีวิตนิรันดร ก็จงปฏิบัติตามบทบัญญัติเถิด” (มธ 19:17)  และทรงเสริมว่า “แล้วจงติดตามเรามาเถิด”  (มธ 19:21) (2052-2054, 2075-2076)

จุดประสงค์ของบทบัญญัติของพระศาสนจักรคืออะไรและมีความจำเป็นอย่างไร
“บทบัญญัติของพระศาสนจักรห้าประการ” เป็นความต้องการขั้นต่ำที่ควรจะเตือนเราว่า บุคคลหนึ่งไม่สามารถเป็นคริสตชนได้โดยไม่มีความพยายามทางด้านศีลธรรม ไม่มีการเข้าร่วมในชีวิตศีลศักดิ์สิทธิ์ของพระศาสนจักรเป็นการส่วนตัว  และไม่เข้าร่วมกับพระศาสนจักรในความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน สิ่งเหล่านี้เป็นพันธะผูกพันธ์สำหรับคริสตชนคาทอลิกทุกคน  (2041,2048)

ทำไมพระศาสนจักรจึงประกาศเกี่ยวกับคำถามด้านจริยธรรมและเรื่องจรรยาบรรณส่วนบุคคล
ความเชื่อเป็นวิถีทาง บุคคลหนึ่งเรียนรู้ว่าจะอยู่บนวิถีทางนี้อย่างไร กล่าวคือ การปฏิบัติอย่างไรจึงถูกต้อง และนำไปสู่ชีวิตที่ดีได้อย่างไร ด้วยการปฏิบัติตามคำแนะนำของพระวรสารเท่านั้น อำนาจการสั่งสอนของพระศาสนจักรต้องเตือนประชาชนในเรื่องข้อเรียกร้องของกฎศีลธรรมตามธรรมชาติ (2032-2040,2049-2051)

พระศาสนจักรช่วยเราให้มุ่งสู่ความดี  มีชีวิตที่รับผิดชอบอย่างไร
ในพระศาสนจักรเราได้รับศีลล้างบาป  ในพระศาสนจักรเราได้รับความเชื่อซึ่งพระศาสนจักรเก็บรักษาไว้ให้เหมือนเดิมตลอดเวลาหลายศตวรรษ  ในพระศาสนจักรเราได้ฟังพระวาจาทรงชีวิตของพระเจ้า 

เราทุกคนควรเป็น  “ผู้ศักดิ์สิทธิ์” หรือ
ใช่ จุดประสงค์ของชีวิตเราคือ เป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้าในความรักและมีความสอดคล้องอย่างสิ้นเชิงกับพระประสงค์ของพระเจ้า  เราควรยอมให้พระเจ้า  “ดำรงชีวิตของพระองค์ในตัวเรา”  (แม่เทเรซา)  สิ่งเหล่านี้คือความหมายของการเป็น “ผู้ศักดิ์สิทธิ์”  (2012-2016, 2028-2029)

อสย. 51:1 ท่านทั้งหลายผู้แสวงหาความชอบธรรม ท่านทั้งหลายผู้แสวงหาพระยาห์เวห์ จงฟังเราเถิด จงมองดูหินผาซึ่งพระองค์ทรงสกัดท่าน จงมองบ่อหินที่ทรงขุดท่านออกมา
มธ. 18:4 เพราะฉะนั้น ผู้ใดที่ถ่อมตนลงเป็นเหมือนเด็กเล็กๆ คนนี้ ผู้นั้นจะยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรสวรรค์
อสย. 57:15 พระองค์ผู้สูงส่งควรเทิดทูน ผู้ทรงดำรงอยู่ตลอดนิรันดร และทรงพระนามว่า ‘ผู้ศักดิ์สิทธิ์’ ตรัสดังนี้ “เราอยู่ในที่สูงและศักดิ์สิทธิ์ แต่ยังอยู่กับผู้ที่มีจิตสำนึกผิดและต่ำต้อย เพื่อรื้อฟื้นจิตของผู้ถ่อมตน และรื้อฟื้นใจของผู้สำนึกผิด
โยบ 22:29 พระองค์ทรงกดความจองหองของผู้หยิ่งยโสให้ต่ำลง แต่ทรงช่วยผู้ถ่อมตนให้รอดพ้น