ศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการคืนดี
ศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการให้อภัย
    ศีลศแห่งการคืนดีคือศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการให้อภัยและความเมตตา พระเจ้าของเราเป็นพระเจ้าแห่งความรักและความเมตตา เราทราบว่าพระเจ้าจะทรงให้อภัยพวกเขา นี่คือพระเจ้าที่พระเยซูเจ้าทรงแสดงให้เราเห็นโดยทางพระวาจาและการปฏิบัติของพระองค์ ศีลศักดิ์สิทธิ์ประการนี้เป็นเครื่องหมายแห่งความหวังของเรา เพราะเราทราบว่าเราสามารถเริ่มใหม่ได้
    ศีลแห่งการคืนดีที่เราคาทอลิกเฉลิมฉลองเป็นโอกาสให้เรากลับไปดูชีวิตของเรา และเรากำลังจะไปไหน เราต้องหันหนีจากบาปของการเห็นแก่ตัวและหันหน้าเข้าสู่ความสว่างของพระคริสตเจ้า บาปมิใช่แค่เพียงการกระทำบางอย่างที่ผิด แต่ยังเป็นการละเลยการกระทำบางอย่างที่ทำให้แตกต่างจากชีวิตของผู้อื่น โดยทางศีลแห่งการคืนดีนี้ พระคริสตเจ้ายังคงให้อภัยบาปของเราดังเช่นที่พระองค์ทรงให้อภัยประชาชนในสมัยของพระองค์

ความเชื่อของอับราฮัม
ปฐมกาล 17:3-9
    พระคัมภีร์บอกเราว่า  อับราฮัมเป็นบิดาของความเชื่อ  ชีวิตของอับราฮัมช่วยเราให้เข้าใจได้ว่าความเชื่อเป็นอย่างไร  เมื่อพระเจ้าทรงเรียกอับราฮัมให้ออกจากบ้านเถิด  อับราฮัมไม่รู้เลยว่าพระเจ้าจะทรงนำท่านไปที่ไหน  เวลานั้นท่านดูเหมือนเดินอยู่ในความมืด  ถ้าถามว่า  ความเชื่อคืออะไร  ตรงนี้เองคือคำตอบ  ความเชื่อคือความไว้ใจในการทรงนำของพระเจ้า  เดินไปตามทางที่พระองค์ทรงนำแม้จะมองไม่เห็นอะไรเลย
    ความเชื่อไม่ใช่การยอมรับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า  ความเชื่อต่างจากความรู้  เรารู้ว่าพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออกทุกวัน  เรารู้ว่าโลกหมุนรอบดวงอาทิตย์  สมมุติว่าใครสักคนหนึ่งบอกเราว่า  เขากำลังมีปัญหา  ต้องการความช่วยเหลือจากเรา  อยากให้เราไปพบเขา  เราไม่เคยรู้จักเขามาก่อน ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนอย่างไร  ถ้าเราไปพบเขาเพราะเชื่อว่าพระเจ้าทรงนำเราและเราทูลฝากทุกสิ่งไว้ในพระทัยพระเจ้า  นี่คือความเชื่อ  การตัดสินใจทำหรือไม่ทำตรงนี้ต้องอาศัยความเชื่อ  ไม่ใช่ความรู้

ความจริงจะทำให้ท่านเป็นอิสระ
ยอห์น 8:31-24
    พระเยซูตรัสว่า  “ความจริงจะทำให้ท่านเป็นอิสระ”  และตรัสอีกด้วยว่า  “ทุกคนที่ทำบาปก็เป็นทาสของบาป”  เป็นความจริงที่ว่าเราทั้งหลายเป็นทาสของหลายสิ่งหลายอย่างและไม่มีอิสรภาพที่แท้จริง
    เรามีคำว่า  “รูปเคารพ”  รูปเคารพคืออะไร  สิ่งที่ไม่ใช่พระเจ้าแท้จริง  แต่เราให้ความสำคัญและเห็นว่ามีคุณค่าเหลือเกิน นั่นแหละคือ  “รูปเคารพ”  ถ้าเราเห็นว่าเงิน  มีคุณค่ามาก  และเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในโลกนี้  เราก็กำลังเห็นว่า  เงินเป็นรูปเคารพ  เช่นเดียวกัน ถ้าเราเห็นว่าเกียติยศหรืออำนาจเป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุดในโลกนี้  เราก็กำลังทำให้ให้เกียติยศและอำนาจเป็นรูปเคารพ  บางทีเราเองก็เป็นทาสของเงิน  เกียติยศ  อำนาจ และเราสักการบูชาสิ่งเหล่านั้นโดยไม่รู้ตัว

เงยหน้าดูพระเยซูเจ้า
กันดารวิถี 21:4-9
    “โมเสสจึงทำงูทองสัมฤทธิ์ขึ้นติดไว้ที่เสา  ผู้ที่ถูกงูกัดและมองดูงูทองสัมฤทธิ์นั้นก็รอดชีวิต”  พระคัมภีร์ตอนนี้ทำให้เราเข้าใจได้ว่า  เราเองก็จะได้รับความรอดเหมือนกันหากเราเงยหน้ามองดูพระเยซูเจ้าบนกางเขน บาดแผลที่ปรากฏบนพระกายพระเยซูจะรักษาบาดแผลภายในจิตใจมนุษย์เรา  เพราะฉะนั้นสำหรับเราบาดแผลบนพระกายของพระเยซูเจ้าจึงเป็นบาดแผลศักดิ์สิทธิ์  ไม่ใช่บาดแผลที่สำแดงถึงการทรยศของมนุษย์เรา
    ไม่ว่าบาปของเราจะมากมายหนักหนาแค่ไหน  เราต้องเงยหน้ามองดูพระเยซูเจ้าบนไม้กางเขน  ตามธรรมดาเมื่อเราอ่อนแรง อ่อนกำลังหรือเศร้าโศก เราจะก้มหน้า  คอตก  แต่พระเยซูตรัสว่า  “เมื่อเหตุการณ์ทั้งปวงนี้เริ่มเกิดขึ้น  ท่านทั้งหลายจงยืนตรงเงยหน้าขึ้นเถิด  เพราะในไม่ช้าท่านจะได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระแล้ว”  (ลก.21:28)  ธรรมชาติของเรา เมื่อเราอยู่เฉยๆ  ศีรษะของเราจะก้มลงทีละน้อยๆ  โดยไม่รู้สึกตัว  และคอของเราก็จะตกลงไปเรื่อยๆ  เหมือนกับเราตกเป็นทาสของบาปโดยไม่รู้ตัว  ดังนั้นเราจึงต้องมีสติตั้งมั่นว่าจะเงยหน้าดูพระเยซู  มองดูสิ่งต่างๆ  ด้วยสายตาที่เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์  การเงยหน้าขึ้นมองดูพระเยซูทำให้เรารู้ว่า  คำสอนของพระองค์คือการมุ่งหน้าไปสู่วันพรุ่งนี้  ไปสู่อนาคต  ไม่ใช่มองอยู่ที่เดิมหรือที่ผ่านมา

พระเยซูเจ้าทรงก้มลง
ยอห์น 8:1-11
    เมื่อพวกธรรมาจารย์และฟาริสีนำหญิงคนหนึ่งที่ทำบาปมาทดลองพระเยซู  พระเยซูเจ้าไม่ได้ทรงตรัสอะไรกับพวกเขาเลย  แต่ทรงก้มลงเอาพระหัตถ์ขีดเขียนที่พื้นดิน  เราไม่เข้าใจว่าทำไมพระองค์จึงทรงทำอย่างนั้น  ทำไมไม่ทรงตอบโต้อะไรอย่างที่ทรงทำบางครั้ง  แต่สิ่งหนึ่งที่เราพอจะมองเห็นก็คือ  ความเมตตาที่ทรงมีต่อผู้หญิงและคนบาป
    ลองนึกภาพของหญิงคนนั้นในเวลานั้นดู  เขาคงจะกลัวจนตัวสั่นและคงจะรู้สึกอับอายมากด้วย  พระเยซูไม่ทรงปรารถนาจะเพิ่มความกลัวและความอายให้เธออีก  ถ้าพระองค์ทรงตอบโต้กับคนเหล่านั้นและเงยหน้าขึ้นมองดู  ความกลัวความอับอายคงจะทวีคูณขึ้น

สายตาของพระเจ้า
ยอห์น 5:31-47
    “งานที่พระบิดาทรงมอบหมายให้เรากระทำจนสำเร็จ  งานที่เรากำลังกระทำอยู่นี้เป็นพยานถึงเราว่าพระบิดาได้ทรงส่งเรามา”  ตรงนี้เป็นคำตรัสยืนยันของพระเยซูว่าพระบิดาได้ทรงส่งพระองค์มา  และงานที่ทรงกำลังกระทำอยู่ก็เป็นงานที่พระบิดาทรงมอบหมายให้พระองค์ทรงกระทำ
    เมื่อมนุษย์เราพูดถึงการเกิดมาในโลก  เรามักพูดกันว่าเราเกิดมาในโลกนี้เหมือนกับเราเกิดมาเองไม่มีที่มาที่ไป  แต่สำหรับเราถ้าใช้คำพูดว่า  “พระเจ้าทรงทรงส่งเรามาในโลกนี้”  อย่างพระเยซู  คงจะทำให้เราเข้าใจถึงความหมายและภาระหน้าที่ของการเป็นมนุษย์ได้ดีกว่าการพูดเพียงว่า  “เราเกิดในโลกนี้”  และถ้าเราเข้าใจว่าพระบิดาทรงส่งเรามา  เราก็รู้ด้วยว่าเรามีที่ๆ  จะกลับไป  นั้นคือบ้านของพระบิดา  ซึ่งเป็นบ้านแท้จริงและเป็นบ้านนิรันดรของเรา

วันเสาร์ที่ 1 มิถุนายน 2019 ณ ห้องประชุม ชั้น 3 ตึกเลโอ แปรูดอง โรงเรียนอัสสัมชัญศึกษา แผนกคริสตศาสนธรรม อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ เปิดคอร์สอบรมพระคัมภีร์ วันเสาร์ ปีที่ 30 (ค.ศ. 2019) สำหรับนักบวช คริสตชน ครูคำสอน ครูคาทอลิก และทุกท่านที่สนใจ หัวข้อ "หนังสือเพลงสดุดีและสุภาษิต" โดยคุณพ่อพงศ์เทพ ประมวลพร้อม เป็นวิทยากร ระหว่างเวลา 8.45 - 12.00 น. ซึ่งจะมี 10 ครั้งด้วยกัน  หากท่านใดสนใจที่จะเข้ารับการอบรมก็สามารถเข้าร่วมได้ ตามรายละเอียดด้านล่างนะครับ

การแก้แค้นเป็นของพระเจ้า
เยเรมีห์ 20:10-13
    เมื่อเยเรมีห์ทูลถามพระเจ้าว่า  “ข้าแต่พระเจ้าจอมโยธา  ผู้ทรงทดลองคนชอบธรรม  ผู้ทอดพระเนตรทั้งใจและจิต  ขอให้ข้าพเจ้าได้เห็นการแก้แค้นของพระองค์เหนือเขาทั้งหลาย  เพราะข้าพเจ้าได้ทูลเสนอคดีของข้าพเจ้าแล้ว”  เราจึงเห็นว่า  ตามคำสอนในพระคัมภีร์  ผู้เดียวที่แก้แค้นกันและกัน  การแก้แค้นจะเป็นเหตุให้เกิดการแก้แค้นต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด  เช่นเดียวกับความอิจฉาริษยา  ความโกรธที่เป็นสาเหตุของการแก้แค้น  (รม 12:9 ; อฟ 4:26 ; ยก 1:1-20 เป็นต้น)

ท่านอยากจะหายป่วยไหม
ยอห์น 5:1-3,5-16
    “ที่นั้นมีชายคนหนึ่งป่วยมาสามสิบแปดปีแล้ว  พระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็นเขานอนอยู่  และทรงทราบว่าเขาป่วยมานาน  จึงตรัสแก่เขาว่าท่านอยากจะหายป่วยไหม”  ชายคนนั้นนอนอยู่และมิได้เรียกร้องให้พระเยซูเจ้ารักษาความเจ็บป่วยของเขา  ด้วยพระอารมณ์อ่อนไหวลึกซึ้ง พระเยซูเจ้าทรงทราบว่าเขาปรารถนาจะหายจากโรค  จึงตรัสกับเขาด้วยพระเมตตาว่า  “ท่านอยากจะหายป่วยไหม”
    คนที่มีความทุกข์  บางครั้งอายไม่กล้าบอกใครถึงความทุกข์ของตน  เขาไม่อยากให้คนอื่นเห็นความทุกข์  หรือบาดแผลในจิตใจของเขา เราเองจึงควรมีจิตใจอ่อนไหว  ไวต่อความรู้สึกทุกข์ของคนอื่นเหมือนอย่างพระเยซู  ทรงรับรู้ความทุกข์ของคนอื่น  โดยที่คนคนนั้นไม่ต้องพูดอะไรเลย     

ภาวนาเพื่อความต้องการ
มัทธิว 7:7-12
    พระเยซูแสวงหาพระประสงค์ของพระเจ้าพระบิดา  และทรงปรารถนาให้เราแสวงหาพระประสงค์ของพระเจ้าด้วย  เราต้องแสวงหาพระประสงค์ของพระเจ้าในชีวิตเราอย่างเป็นรูปธรรม  เพราะการแสวงหาพระประสงค์ของพระเจ้าไม่ได้หมายถึงความว่าเราไม่ต้องทำอะไร  อยู่เฉยๆ  แล้วรอคอยเพียงอย่างเดียว  แล้วพระประสงค์ของพระเจ้าจะมาหาเรา
    พระเยซูทรงปรารถนาให้เราอธิฐานภาวนาทูลความต้องการของเราต่อพระองค์เสมอ  บางคนอาจจะดูถูกกว่าภาวนาเพื่อสนองความต้องการของตนเองเป็นการภาวนาขั้นพื้นฐาน  หรือระดับเด็กที่ความเชื่อยังไม่เติบโต  แต่พระเยซูทรงเห็นถึงความสำคัญของสวดภาวนาที่เป็นรูปธรรมทุกๆวัน  เพราะฉะนั้น คำภาวนาทุกคำ  การภาวนาทุกอย่างมีความหมายและมีคุณค่า  ไม่มีการภาวนาใดที่ไม่มีคุณค่า  เราสามารถจะภาวนาอย่างไรก็ได้   แต่ควรจะลงท้ายว่า  “ขออย่าให้เป็นไปตามใจข้าพเจ้า แต่ให้เป็นไปตามพระประสงค์ของพระเจ้าเถิด” เหมือนอย่างที่พระเยซูทรงทำ

บทภาวนาของพระเยซูเจ้า
มัทธิว 6:7-15
    บทภาวนาที่พระเยซูทรงสอนบทนี้  รู้จักกันในชื่อว่าบทภาวนาของพระเยซูเจ้า  เพราะเป็นบทที่พระเยซูทรงสวดภาวนาด้วยพระองค์เองในตอนต้น  และในตอนต่อมาเป็นบทสวดภาวนาที่เราภาวนาร่วมกับพระองค์  เราเข้าใจได้ว่าพระเยซูทรงสวดภาวนาด้วยพระองค์เองในตอนต้นเพราะทรงสวดภาวนาว่า  “ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้า”
    เมื่อพระเยซูทรงภาวนา  พระองค์เรียกพระเจ้าว่าพระบิดาเสมอ เป็นลักษณ์ของลูกที่รู้และมั่นใจว่าพ่ออยู่กับตน  พระเยซูเรียกพระบิดาด้วยความมั่นใจ  และด้วยความมั่นใจเช่นนี้เองที่ทำให้พระองค์ทรงทำพันธกิจของพระบิดาสำเร็จในชีวิตของพระองค์

พระคุณกับการทดลอง
ลูกา 4:1-13
    หลังจากทรงรับพิธีล้างที่แม่น้ำจอร์แดน  พระเยซูทรงเปี่ยมด้วยพระจิต  และพระจิตองค์เดียวกันนี้เองนำพระองค์ไปยังถิ่นทุรกันดารและทรงถูกปีศาจประจญ
    บางครั้งเราไม่อาจเข้าใจได้ว่าทำไมพระจิตเจ้าจึงอนุญาตให้ปีศาจประจญพระองค์  ตามธรรมดา เรามักคิดว่าพระจิตผู้ทรงประทานพระคุณจะนำเราไปในที่ดี  หรือสู่สภาพที่ดี เพราะเราคิดว่าพระคุณต้องเป็นพระพร  เป็นสิ่งดีๆ เท่านั้น  แต่พระจิตเจ้าเท่านั้นที่ทรงทราบดีว่าอะไรเป็นพระคุณและพระพรแก่เรา  การที่พระจิตทรงนำเราไปสู่สภาพที่ไม่พึงปรารถนาจึงเป็นการทดสอบ  หรือทดลองความเชื่อมั่นซึ่งจะเป็นผลดีแก่เรา

ความสุขของพระเจ้า
มัทธิว 16:13-19
    เมื่อเปโตรทูลตอบว่า “พระองค์คือพระคริสตเจ้า  พระบุตรของพระเจ้าผู้ทรงชีวิต”  พระเยซูทรงบอกเขาว่า  “ซีโมน บุตรของยอห์น ท่านเป็นสุข” พระเยซูตรัสอวยพรซีโมนให้เป็นสุข  ความสุขที่ซีโมนมีเป็นความสุขที่ได้รับจากพระบิดา  ความสุขแท้เป็นความสุขที่บังเกิดจากพระเจ้า “เพราะไม่ใช่มนุษย์ที่เปิดเผยให้ท่านรู้แต่พระบิดาเจ้าของเราผู้สถิตในสวรรค์ทรงเปิดเผย”
    เมื่อพระนางมารีย์เสด็จไปเยี่ยมนางเอลีซาเบ็ธ  เอลีซาเบ็ธอวยพรพระนางว่า “เธอเป็นสุขที่เชื่อพระวาจาที่พระเจ้าตรัสแก่เธอไว้จะเป็นจริง”  (ลก.1:45)  และพระนางมารีย์ก็ตรัสว่า “ตั้งแต่นี้ไปชนทุกสมัยจะกล่าวว่าข้าพเจ้าเป็นสุข”  (ลก.1:48)  เพราะพระเจ้าประทานความสุขแก่พระนาง พระผู้ทรงสรรพานุภาพกระทำกิจการยิ่งใหญ่สำหรับข้าพเจ้า  (ลก.1:49)  นางเอลีซาเบ็ธสรรเสริญความเชื่อของพระนางมารีย์  แต่พระนางมารีย์ทรงสรรเสริญพระเจ้าที่ประทานพระคุณความเชื่อแก่นาง