God is Love...

ดูภาพขนาด A4

ดูภาพขนาด A4

บทที่ 5 : การเดินทางไปสู่พระเจ้า
    การเป็นครูคำสอนนั้นมีสิ่งที่ทำให้รู้สึกอัศจรรย์ใจอยู่เสมอ สิ่งแรกคือการไม่ทำงานอย่างโดดเดี่ยว ท่านจะมี “เพื่อนร่วมเดินทาง” มากมาย กลุ่มแรกคือบรรดาผู้เรียนคำสอนนั่นเอง “ผู้ร่วมทาง” คือบุคคลที่เราจะแบ่งปันอาหารร่วมกัน ทั้งครูคำสอนอื่นและผู้เรียนคำสอนล้วนเป็นผู้ร่วมเดินทางของเราในการแสวงหาพระเจ้า เราทุกคนจึงกลายเป็นอาหารสำหรับกันและกันซึ่งช่วยหล่อเลี้ยงให้แต่ละคนมีพลังที่เข้มแข็ง นี่จึงเป็นประเด็นที่ทำให้เรารู้สึกชื่นชมยินดี   
    ชีวิตการเป็นครูคำสอนนั้นทำให้เราเป็นผู้จาริกแสวงบุญตัวจริง เป็นการจาริกสู่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ในขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่นี้ด้วยการเปลี่ยนแปลงตนเองอยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่ด้วยความคิดที่ว่าเราคือผู้บรรลุถึงเป้าหมายแล้ว งานของเราเป็นส่วนหนึ่งในกระบวนการเดินทางสู่พระเจ้า ที่ซึ่งเราแต่ละคนเป็นดังอาหารสำหรับผู้อื่นในเส้นทางนี้    

การสอนคือพันธกิจ

    คำว่า “พันธกิจ” มีหลายคำจำกัดความ แต่ทุกคำล้วนมีลักษณะดังต่อไปนี้คือ “เป็นการทำบางสิ่งบางอย่างในที่สาธารณะเพื่อให้พระอาณาจักรของพระเจ้ามาถึงและเพื่อประโยชน์ของหมู่คณะ นี่คือพระพรที่มีเอกลักษณ์และโครงสร้างเฉพาะของตนเอง” การสอนคำสอนเป็นพันธกิจเพราะเป็นงานที่เข้าหลักเกณฑ์ต่อไปนี้

เมื่อวันศุกร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2020 อาจารย์และนักศึกษาคณะศาสนศาสตร์ สาขาวิชาคริสตศาสนศึกษา ชั้นปีที่ 4 จำนวน 15 คน ได้มาเยี่ยมชมแผนกคริสตศาสนธรรม อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ
ในช่วงแรกของการเยี่ยมชม นักศึกษาได้ร่วมกิจกรรมคำสอน จากสื่อของทางแผนกฯ ที่จัดทำขึ้น ต่อจากนั้น เป็นการแนะนำประวัติความเป็นมาของศูนย์คำสอน ในช่วงเริ่มต้นจนถึงปัจจุบัน ผู้จัดการแผนก แผนการดำเนินการ โครงการต่างๆ
ในช่วงที่สาม นักศึกษาได้เข้าเยี่ยมชมการทำงานของหน่วนต่างๆ ร้านค้า วิชาการ การผลิตสื่อคำสอน

บทที่ 4 : ภาพลักษณ์ของตัวเรากับภาพลักษณ์ของพระเจ้า
    ภาพลักษณ์ของตัวเราเองกับภาพลักษณ์ที่เรามีถึงพระเจ้านั้นมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดมาก ยิ่งเรามีภาพลักษณ์ของตนเองที่สมบูรณ์และชัดเจนมากเพียงไร ภาพลักษณ์ที่เรามีต่อพระเจ้าก็จะสมบูรณ์และชัดเจนมากขึ้นเพียงนั้นด้วย (เทียบ ยรม. 18:1-6) เราเชื่อว่ามนุษย์เจริญชีวิตโดยอาศัยภาพลักษณ์ที่มีต่อตนเอง ต่อโลกและต่อพระเจ้า
    “ภาพลักษณ์” ที่กล่าวมานี้บอกอะไรคุณบ้างไหมเกี่ยวกับสัมพันธภาพของคุณกับพระเจ้า? หรือกับผู้เรียนของคุณ? แน่นอนมันลึกซึ้งยิ่งกว่าความหมายเชิงปรัชญาหรือเชิงเทววิทยาเสียอีก ภาพลักษณ์สามารถทำให้เรามั่งคั่งขึ้นได้จากความรู้สึกที่ลึกๆ และจากความเชื่อมโยงภายในซึ่งแสดงออกมา

การเข้าร่วมในลีลาศฝ่ายจิต
    ภาพลักษณ์เป็นผลผลิตจากจินตนาการ ซึ่งได้มาจากประสบการณ์หลากหลายทั้งด้านสติปัญญาและอารมณ์ คือจากทั้ง “หัว” และ “หัวใจ” ชีวิตของเราจึงต้องการประสบการณ์ทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นด้านความรู้สึก สุนทรียะและการหยั่งรู้ จินตนาการทำให้เรารู้สึกสนุกกับชีวิต

บทที่ 3 : ปลูกฝังรากเหง้า ติดปีกให้บิน - เราสอนอะไร?
    ฉันกำลังทำสิ่งใดในการสอนคำสอน? โดยทั่วไปแล้ว งานคำสอนมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เตรียมพร้อมให้เราแล้ว เช่น แผนการสอนที่กำหนดเนื้อหาของแต่ละชั้นเรียน คู่มือนักเรียน สื่อ-อุปกรณ์หลากหลายรูปแบบสำหรับใช้ในการสอน งานคำสอนที่เราทำก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนงานอภิบาลของโรงเรียนหรือของวัดอยู่แล้ว ฯลฯ
    ดังนั้น สำหรับเรา งานคำสอนจึงเป็นดังการสร้างรากฐานของสิ่งที่ผู้เรียนเคยรับรู้มา ให้ฐานรากนี้มีความลึกและกว้างสำหรับสิ่งที่เขาจะได้รับอีกในปีต่อๆ ไป ช่วยให้เขารู้และเข้าใจเนื้อหาคำสอนที่เรียนอย่างชัดเจนลึกซึ้งยิ่งขึ้น เห็นคุณค่ามากขึ้น ไม่ด้วยเพียงคำพูดเท่านั้นแต่ด้วยชีวิตของผู้เป็นศิษย์ เป็นประกาศก และมรณสักขีผู้ยืนยันความเชื่อ นี่คือพระพรที่ช่วยเราให้รู้จักเอกลักษณ์ในด้านจิตใจของตน ซึ่งก็คือ รู้จักรากเหง้าของเราเอง 

บทที่ 2 : ทำให้เขาอิ่มเอิบ - เราสอนเพื่ออะไร?
หากเรามองดูผู้คนในยุคนี้และยุคก่อนๆ ที่ผ่านมานั้นจะพบว่า ในบางช่วงคนเราก็แสวงหาการกินดีอยู่ดี ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของยุควัตถุนิยม แต่อีกบางช่วงก็จะสลับไปแสวงหาชีวิตที่เรียบง่ายหรือพอเพียงมากขึ้น แต่ไม่ว่าในแบบใดก็ตามล้วนแสดงให้เห็นว่ามนุษย์ย่อมแสวงหาบางสิ่งที่อยู่เหนือชีวิต ที่ลึกกว่าชีวิตตามธรรมชาติที่เป็นอยู่     

ครูคำสอนคือผู้เติมเต็มความหิวโหยทางจิตใจ
สิ่งหนึ่งที่ต้องเกิดขึ้นในกระบวนการสอนคำสอนก็คือ การสร้างประสบการณ์ซึ่งสามารถกระตุ้น หล่อเลี้ยงและท้าทายความเชื่อ ครูคำสอนสอนเพราะเขาเชื่อในพระเจ้า ไว้ใจในพระองค์และในงานสร้างของพระองค์ เขาไว้ใจในตนเอง ในผู้อื่นและในสิ่งสร้าง พระเจ้าทรงแสดงถึงความรักใจดีและความซื่อสัตย์ของพระองค์แก่เราผ่านทางพระเยซูคริสตเจ้า นี่แหละคือหัวใจและวิญญาณของศาสนาคริสต์

บทที่ 1 พระพรอันน่ามหัศจรรย์แห่งการสอน - ความปิติยินดีและความท้าทายของการสอน
    หลายครั้ง เราอาจเคยรู้สึกว่าการเตรียมตัวสำหรับสอนคำสอนนั้นเป็นงานประจำที่เรียกร้องเวลาและพลังงานค่อนข้างมาก ซึ่งบางทีก็ทำให้เรารู้สึกหมดเรี่ยวแรงได้ จนกระทั่งต้องภาวนาดั่งในบทสดุดีว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงเมตตาข้าพเจ้าด้วยเถิด ข้าพเจ้ากำลังจะสิ้นแรงอยู่แล้ว โปรดทรงบำบัดรักษาข้าพเจ้าด้วย” (สดด. 6:2) ขณะเดียวกันเราก็เห็นว่าเด็กๆ ของเราค่อยๆ เติบโตขึ้นและเราค่อยๆ ตระหนักว่าเรากำลังขับเคลื่อนพันธกิจที่น่ามหัศจรรย์ยิ่ง เพราะเรากำลังเสริมสร้างพระกายของพระคริสตเจ้า (เทียบ อฟ. 4:11)
    เราคือผู้ที่อุทิศตนด้วยความรักโดยมุ่งหวังที่จะช่วยให้ผู้เรียนคำสอนเติบโตด้านชีวิตฝ่ายจิตใจ ดังเช่นที่เราเองก็ต้องเติบโตด้วยเช่นกัน ผู้เรียนคำสอนนั้นจึงเป็นดัง “ต้นไม้ที่เติบโตอย่างดีในวัยเยาว์” (สดด. 144:12)

ดาวน์โหลดโบรชัวร์ ศีลอภัยบาป 3 .pdf

ดาวน์โหลดโบรชัวร์ ศีลอภัยบาป 2 .pdf

ดาวน์โหลดโบรชัวร์ ศีลอภัยบาป 1 .pdf